ජපානයෙහි බීර නිෂ්පාදනය වන්නේ, වැඩි වශයෙන් රටෙහි ප්‍රධාන බීර නිෂ්පාදකවරුන් සතර දෙනෙක් මගිනි: මද්‍යසාර ප්‍රබලතාවය ABV 5.0% පමණ වන පඬු පැහැ ලිහිල් ලාගර් බීර ප්‍රධාන වශයෙන් නිෂ්පාදනය කරන අසාහී, කිරිං, සැපොරෝ, සහ සන්තොරී වෙතිනි. මෙම පානය අතිශයින් ජනප්‍රිය වන අතර, බීර පරිභෝජනය සකේ පරිභෝජනය අභිබවා යයි. ^[1]

පිල්ස්නර් වර්ගයෙහි ලාගර් බියර් වර්ගය ජපානයෙහි සුලභ ලෙසින් නිෂ්පාදනය කෙරෙතත්, මෝල්ට් අඩු මට්ටමකින් තැනෙන බියර්-වැනි පානයක් වන, හප්පෝෂු (පදගතාර්ථයෙන්, "පෙණ සහිත මද්‍යසාරය") හෝ මෝල්ට්-රහිත (発泡性, හප්පපොසෙයි^?, පදගතාර්ථයෙන් "පෙණ සහිත මද්‍යසාර වර්ගයක්"), විසින් වෙළෙඳපොළෙහි විශාල කොටසක් නතු කරගෙන ඇත්තේ, මෙම නිෂ්පාදිතයන් සඳහා බද්ද සෑහෙන ප්‍රමාණයකින් අඩු නිසාය.

1994 වසරෙහි නිර්නියාමනයෙන් පසුව ක්ෂුද්‍රඉස්කාගාර විසින්ද ජනප්‍රියතාවය අත්කරගනිමින්, ජපාන ආහාර හා සමග සහසම්බන්ධිත ශිල්ප නෛපුණ්‍යය, තත්ත්වය, සහ රසද්‍රව්‍යය ව්‍යුද්භවය පිළිබඳ අවධාරණය යොමුකරවමින් ප‍්‍රභින්න රසයක් සහිත ශෛලීය මාලාවකින් බීර නිෂ්පාදනය කෙරිණි.

ක්‍රාෆ්ට් බීර මත්පැන්හල් සහ අවන්හල් ජපානයෙහි ටෝකියෝ සහ ඕසකා වැනි ප්‍රධාන නගරයන්හී ජනප්‍රිය වූයේ දේශීය නිෂ්පාදිත සහ එජ සහ යුරෝපයෙන් ආනයනිත ක්‍රාෆ්ට් බීර වර්ග හා සමගිනි. ^[2] 2014 වසරෙහි අග, කිරිං සමාගම විසින් ක්‍රාෆ්ට් බීර ඛණ්ඩය වෙත එක් වන බව ප්‍රකාශ කලේ ඔවුන් විසින් පූර්ණ වශයෙන් අයිතිකාරිත්වය සහිත සප්‍රිං වැලි පෙරීම් ආයතනය ඇරඹීම සමගින් වන අතර, ටෝකියෝ හී දයිකන්යාමා සහ යොකොහෝමා හී නමාමූගි යන ස්ථානයන්හී අවන්හල් ඇරඹීමේ අදහස සහිතවය. මෙම අවන්හල් දෙකම 2015 වසරෙහිදී නිල වශයෙන් විවෘත විය. කාර්මික ඉස්කාගාරය සැපොරෝ පවා 2015 වසර මුලදී ක්‍රාෆ්ට් බීර අංශය ඇරඹීම ප්‍රකාශයට පත් කළහ.

සකේ පෙරීමෙහි සම්ප්‍රදායය යුරෝපියානුවන් ජපානය වෙත සම්බන්ධ වීමට වඩා බොහෝ කලකට පෙර සිදුවෙමින් පැවතියද, බීර පළමුවෙන් ජපානයට හඳුන්වාදෙන ලද්දේ 17 වන සියවසෙහි එඩෝ යුගයෙහිදී ලන්දේසී වෙළෙන්දන් විසින් බවට සැලකෙයි. කෙසේවෙතත්, 1854 වසරෙහිදී කනාගවා ගිවිසුම අත්සන් තැබීමෙන් අනතුරුව, ජපානය විදේශ වෙළෙඳාමට විවෘත වී, 19වන සියවසෙහි අග වන තුරු බීර පුළුල් ලෙසින් සුලබතාවයකින් නොපැවතිණි.^[1]