Vikentije (svetovno Vasilije Vujić, Dalj kod Osijeka, 29. januar 1874 — Topola, 18. avgust 1939) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve.

Episkop banatski Vikentije (svetovno, dr Vasilije Vujić) rođen je u Dalju kod Osijeka 29. januara 1874. godine. Osovnu školu završio je u rodnome Dalju, gimnaziju u Osjeku, pravni fakultet u Beču, a bogoslovski, sa stepenom doktora bogoslovlja, u Černovicama u Bukovini.

Vasilije Vujić je zamonašen pod imenom Vikentije je u manastiru Šišatovcu na Blagovesti 1903. godine i rukopoložen u čin đakona i prezvitera. Do izbora za episkopa prošao je kroz sve stepene, od jerođakona do arhimandrita.

Posle primanja monaškog čina postavljen je za podbeležnika Arhidijeceze sremsko-karlovačke, a u oktobru 1903. godine i za profesora stare Karlovačke bogoslovije, čiji je rektor bio sve dok ona nije, nakon Prvog svetskog rata, ugašena i to bez ikakve odluke. Arhimandrit dr Vikentije je pokušavao nekoliko puta da ovaj znameniti crkveno-prosvetni zavod obnovi, ali bez ikakvog uspeha. Na jednom od prvih zasedanja Svetog arhijerejskog sabora, posle vaspostavljanja redovnog stanja u Srpskoj patrijaršiji, arhimandrit Vikentije je izabran za episkopa zahumsko-hercegovačkog, ali se nije primio toga izbora.

Posle donošenja ustava Srpske pravoslavne crkve 1931. godine patrijarh srpski Varnava postavio ga je za svoga arhijerejskoga zamenika i na tom položaju ga je zatekao, 1932. godine, izbor za vikarnog episkopa moravičkog. Za episkopa je hirotonisan u Beogradskoj sabornoj crkvi 20. novembra iste godine. Posle smrti episkopa banatskog Georgija, episkop Vikentije je izabran za njegovog naslednika 1936. godine.

Episkop Vikentije spadao je u red najučenijih srpskih arhijereja između dva svetska rata. „Bio je član raznih ispitnih komisija za osposobljenje svešteničkih, mirskih i monaških kandidata za razne svešteničke i više monaške službe, a poslednjih šest godina pre 1931. vršio je službu nadzornika srednjoškolske vero-naučne nastave u bivšoj dijecezi sremsko-karlovačkoj“. Kao vikarni episkop predavao je crkveno pravo na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Posedovao je i najvredniju privatnu biblioteku toga vremena.

Episkop Vikentije umro je u automobilu na domaku Topole, u Šumadiji, 18. avgusta 1939. godine, a sahranjen u katedralnom hramu u Vršcu.

• Sava Vuković: Srpski jerarsi Arhivirano 2013-12-02 na Wayback Machine-u