Vaso Kosić (Cetinje, 2. april 1899 — Sarajevo, 26. decembar 1957) je bio srpski filmski i pozorišni glumac.

Pozorištem i glumom počeo je da se bavi još kao gimnazijalac u Cetinju a zatim u Beogradu, gde studira arhitekturu, režira i glumi u Akademskom pozorištu (1925. u drami Gaudeamus Andrejeva uspešno je tumačio lik studenta Onufrija a u predstavi Čudo svetog Antonija Meterlinka, u režiji Jurija Rakitina, igrao je ulogu Gistava). Paralelno sa studiranjen pohađa dramski odsek Glumačko-baletske škole (1924-1927).

Kosić, istovremeno, prateći redovno predstave beogradskog Narodnog pozorišta, ima prilike da neposredno posmatra i na sceni vidi čitavu jednu plejadu najboljih srpskih glumaca u režijskim postavkama Branka Gavele, Mihajla Isailovića, Velimira Živojinovića, Dimitrija Ginića, Jurija Rakitina, Aleksandra Vereščagina, i tako se posredno upoznaje sa tendencijama i kretanjima evropskog teatra. Zanimljivo, kada postane samostalann scenski stvaralac, on će neke od predstava koje je video u tom periodu učenja I sazrevanja kasnije i sam režirati (Gospođa ministarka, Dubrovačka triologija, Gospoda Glensbajevi, Požar strasti, Osma žena, Lekar nedoumici, i dr.).

Nakon završetka glumačke škole, Kosić je jedno kratko vreme (1928/29) bio angažovan u Beogradskoj opereti, ali nezadovoljan svojim mestom i radom, željan samostalnog stvaranja, na vest da se u Cetinju vodi akcija za formiranje Narodnog pozorišta Zetske banovine, vraća se u rodni grad i uključuje aktivno, kao glumac I reditelj u pripreme, zadovoljan što će napakon moći da pakaže šta je na studijama naučio.

Cetinjski period (1930-1933), predstavljao je za Kosića vreme traženja vlastitog scenskog izraza. On još uvek ni kao glumac ni kao reditelj nema izgrađen stil i način, s lakoćom glumi u različitim žanrovima i režira dela najrazličitijih sadržaja. I mada je kritika gotovo redovno sa pohvalama pisala o njegovim glumačkim I rediteljskim ostvarenjima, Kosić nije zadovoljan i zato on šalje molbu na konkurs što ga je Uprava Narodnog pozorišta Vrbaske banovine raspisala za upravnika i reditelja.

U Banjaluku dolazi zajedno sa Petrom Spajićem i dve naredne sezone paralelno radi kao upravnik, reditelj i glumac a posebnu pažnju posvećuje scenografiji i kostimu. 1935. u Banjaluku dolazi Borivoje Nedić kao upravnik tako da se Kosić mogao posvetiti režiji i glumi a od upravnih poslova radio je samo kao artistički rukovodilac. Za 4 godine koliko je boravio u Banjaluci, Kosić je režirao 62 dramska teksta i odigrao 53 velikih uloga. Željan daljeg usavršavanja, Kosić prihvata poziv sarajevskog Narodnog pozorišta.

Već druga predstava, Nojmanov Patriota, oduševila je i publiku i kritiku pa ga upravnik Milutin Janjušević šalje u Berlin i Prag na pozorišne studije.

Dugometražni film

	Naziv	Uloga
1947	Živjeće ovaj narod	Obrad
1949	Majka Katina	Fideriraklis
1950-te  ▲
1951	Major Bauk	Gajo
1951	Bakonja fra Brne	Fra-Srdar
1954	Stojan Mutikaša	Gazda Radovan
1955	Lažni car	/
1955	Hanka	Ceribaša

• Vašo Kosić na sajtu IMDb