Valerije Ancijat (lat. Valerius Antias) bio je rimski analista, pripadnik onog roda Valerijevaca koji je vodio poreklo iz rimske kolonije Ancija (Antium), kako pokazuje njegov cognomen Antias. Bio je savremenik Kvadrigarija i Sizene, dakle živeo je u prvoj polovini 1. veka stare ere.

Ancijat je napisao istoriju Rima od najstarijih vremena, dakle od Romula i Rema i osnivanja Rima, pa sve do razdoblja Kornelija Sule. Novija vremena rimske istorije najverovatnije su bila obrađena s mnogo više detalja nego najraniji periodi, što se vidi po tome da je o kvesturi Tiberija Grakha (oca istoimenog narodnog tribuna) 137. godine st. e. pisao već u 12. knjizi (ili, prema nekima, u 22. knjizi), u delu koje je ukupno imalo najmanje 75 knjiga (Aul Gelije, Noctes Atticae, VII, 9).

Valerija Ancijata u svom delu često pominje Tit Livije, koji ga smatra najlažljivijim od svih analista i koji retko kad pomene njegovo ime bez prekora (Ab urbe c., III, 5; XXVI, 49; XXXVI 38). I Aul Gelije (VI, 8; VII, 19) pominje slučajeve u kojima su Ancijatove izjave drugačije od podataka koje prenose drugi pisci. Sam Ancijat, međutim, izgleda da nije mnogo brinuo o podacima iz rane rimske istorije: on je jednostavno izmišljao priče kako je on smatrao potrebnim, a naročito je voleo da preteruje u brojevima. Na primer, on u jednu godinu, za koju nijedan drugi izvor ne pominje nikakve značajne događaje, smešta neku veliku bitku koja je rezultirala ogromnim žrtvama.

Izgleda da se Plutarh oslanjao na Ancijatovo delo kao jedan od glavnih izvora za ranu istoriju Rima. Isto je činio i Tit Livije u početku svog dela, sve dok se nije uverio u Ancijatovu nepouzdanost.