Rimska arhitektura
Izvor: Wikipedija
 serije o historiji arhitekture |
| Neolitska arhitektura |
| Stara egipatska arhitektura |
| Sumerianska arhitektura |
| Klasična arhitektura |
| Stara grčka arhitektura |
| Rimska arhitektura |
| Bizantijska arhitektura |
| Srednjovijekovna arhitektura |
| Romanska arhitektura |
| Gotička arhitektura |
| Renesansna arhitektura |
| Barokna arhitektura |
| Neoklasična arhitektura |
| Neogotička arhitektura |
| Moderna arhitektura |
| Postmoderna arhitektura |
| Članci u kategoriji o arhitekturi |
Rimska arhitektura je bazirana na prihvatanju jezika klasične grčke arhitekture za specifične primjene koja se dalje razvila na drugačiji način i time postala zaseban i novi arhitektonski stil. Često se shvata da su dvije arhitekture, grčka i rimska dio jedne arhitekture međutim takvo uvjerenje često vodi ka gledanju na rimsku arhitekturu sa grčkim standardima a što mnogi smatraju pogrešnim pristupom.
Rimska arhitektura predstavlja ujedinjenje tradicionalnih grčkih i toskanskih elemenata prvenstveno preuzimanje organizacionih redova klasične arhitekture (jonski red, dorski red itd.) na koje su potom primjenjeni novi građevinski principi kao što je razvoj korištenja lûka te korištenje betona i cementa. Rimska arhitektura se jedinstveno razvila tek u kasnom dobu rimske republike. Ako se izuzmu toskanski doprinos lûka i razvoj složenog reda u svojim početcima rimska arhitektura je bila gotovo kopija grčke.
Inovacija u rimskoj arhitekturi je počela u 1. vijeku pne. sa izumom betona koji se plasirao kao jača i jednostavnija alternativa kamenu. Iako mnogi smatraju beton kao najveći doprinos rimske arhitekture modernom svijetu stil arhitekture koji je proizašao iz Rimske imperije se i danas povremeno koristi širom Evrope i Sjeverne Amerike.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
