Odoakar
Izvor: Wikipedija
Odoakar na njemačkom, na latinskom Flavius Odovacar, Odovacer ili Fl. Odovac [1] (* oko 433; † verovatno 15. marta 493 u Ravenni) bio je jedan zapadno rimski oficir koji je srušio Zapadno rimsko carstvo. Poslednjeg zapadno-rimskog cara Romula Avgustula je svrgao 4. septembra 476. godine. Postao je prvi varvarski kralj Italije iako je formalno priznavao vlast vizantijskog cara.
Odoakrovo poreklo nije sigurno. Moguće da je bio sin skirskog poglavice Edeka, hunskog vazala za vreme Atile. Jovan Antiohijski smatra Odoakra Skirijcem, a Jordanes ga smatra Rugijcem. Jordanes ga isto smatra kraljem Turkinga (Torcilingorum rex).[2] Consularia Italica ga naziva kraljem Herula, dok Teofan nagađa da je Got.[3]
Neformalni vladar Zapadnog rimskog carstva je bio Flavije Orest, čiji je sin Romul Avgustul bio maloletan. Odbio je da dodeli zemlju Herulima i drugim germanskim plaćenicima, što je dovelo do pobune varvarskih plaćenika pod vođstvom Odoakara. Brzo zauzimaju Ravenu, koja je bila sedište cara još od 402. godine.
Nakon svrgavanja Romula Avgustula, Odoakar je imao izbor ili da vlada preko nekog cara, koga bi kontrolisao, ili da vlada kao štićenik vizantijskog cara. Odlučio je da formalno vrati carsku vlast vizantijskom caru Zenonu u Konstantinopolju. Car Zenon ga je proglasio vojnim zapovednikom (dux) Italije i uvrstio ga je među patricije. Odoakar je kovao zlatnike u ime Zenona, čime je pokazivao da poštuje formalnu vlast Vizantije. Do 480. godine Julije Nepot je bio formalno legitimno pretpostavljeni, a od 480. godine Odoakar se naziva kraljem Italije.
Odnosi između Odoakara i Vizantije su se pogoršavali, najviše zbog toga što se Odoakar nije držao postignutih dogovora. Godine 489. car Zenon poziva Ostrogote i Teodorika Velikog da mu pomognu, što ovi i čine i nakon 4 godine rata 493. godine Odoakar gubi Ravenu. Teodorik ga poziva na večeru i pri tome ga lično ubija mačem, te preuzima celo kraljevstvo.
- ↑ Šablon:AE, na njegovim novčićima sa imenom Fl. Odovac, Odovacar rex u jednoj povelji iz godine 489 (PDF; 4,2 MB).
- ↑ Jordanes (1908). The origin and deeds of the Goths, in English version. Princeton University. str. 75.
- ↑ McGeorge, Penny (2002). Late Roman warlords. Oxford University Press. str. 284. ISBN 9780199252442.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
