Knjiga Weija (kineski: 魏書/魏书; pinyin: Wèishū) je klasični kineski historijski tekst koji je napisao Wei Shou od 551 do 554, a koji predstavlja važan izvor za historiju carskih dinastija Sjeverni Wei i Istočni Wei, odnosno sjeverne Kine od 386 do 550.^[1] Usprkos toga, knjiga je gotovo odmah postala i jedan od najkontroverznijih tekstova kineske historiografije, pa nije bila rijetkost da je kasniji historičari umjesto Weishu nazivaju Huishu (穢書), a što doslovno znači "Knjiga prljavštine". Razlog je bio u tome što je Wei Shou knjigu pisao pod vlašću dinastije Sjeverni Qi, koja je sebe smatrala legitimnom nasljednicom dinastija Sjeverni Wei i Istočni Wei; tekst je trebao poslužiti u propagandne svrhe, pa je iz njega potpuno izostavljena suparnička dinastija Zapadni Wei nastala raspadom Sjevernog Weija 535. a od koje je kasnije stvorena dinastija Sjeverni Zhou, glavni suparnik Sjevernog Qija. Wei Shou je također prenaglasio ulogu drevne države Dai, čiji je vladajući klan Tuoba kasnije postao dinastija Sjeverni Wei; opisao ju je kao moćno carstvo koje je kao vazale imalo države Kasniji Zhao, Raniji Qin i Raniji Yan i dinastiju Jin, iako je u stvari Dai bia vazal svih tih entiteta. Zbog tih i drugih kritika je Wei Shou dva puta (560-561 i 565-572) revidirao tekst. Dio teksta je izgubljen u doba dinastije Song, ali je kasnije rekonstruiran uz pomoć citata iz Historija Sjevernih dinastija.