Keltsko kršćanstvo, rjeđe irsko kršćanstvo ili otočko kršćanstvo je izraz kojim se u najširem smislu označava kršćanstvo specifično za Britansko Otočje u doba ranog srednjeg vijeka. Neki autori pod time podrazumijevaju posebnu organizaciju i običaje koje su tamošnje keltsko stanovništvo -prvenstveno u današnjoj Irskoj - činili različitim od "rimskog" kršćanstva kakvo se ispovijedalo na područjima nekadašnjeg Rimskog Carstva izloženima romanizaciji i Velikoj seobi naroda. Kao specifičnosti keltskih kršćana u to doba se najčešće navodi uvođenje tradicije monasticizma, specifičan način računanja datuma Uskrsa, običaj svećeničke tonzure i posebni oblici pokore. U tom smislu se ponekad koristi i izraz keltska crkva, odnosno pretpostavlja se da je ona bila zaseban entitet u odnosu na Katoličku crkvu; taj stav, međutim, nije izražen kod većine historičara religije, koji popularnost takvih ideja smatraju posljedicama engleske Reformacije, romantiziranja keltske prošlosti kao i New Age ideja o Keltima kao "plemenitim divljacima" koji su kroz vlastiti oblik kršćanstva zadržali pozitivan paganski stav prema prirodi.

• Sinod u Whitbyju

Keltsko kršćanstvo na Wikimedijinoj ostavi

• Cahill, Thomas (1996). How the Irish Saved Civilization. Anchor Books. ISBN 0385418493. 
• Corning, Caitlin (2006). The Celtic and Roman Traditions: Conflict and Consensus in the Early Medieval Church. Palgrave Macmillan. ISBN 1403972990. 
• Mayr-Harting, Henry. The Coming of Christianity to Anglo-Saxon England, 3rd edition (London: B. T. Batsford Ltd, 1991).