Harald Turner (8 oktobar 1891 Leun – 9 mart 1947 Beograd) je bio nemački okupacioni komandant Srbije u drugom svetskom ratu.

Rođen je 1891. godine u nemačkom gradu Leunu. Član nacionalsocijalističke partije od 1930. godine, a pripadnik SS od 1932. Godine 1936. postaje visoki funkcioner u pruskom Ministarstvu finansija, pod komandom Hermana Geringa.

Početkom Drugog svetskog rata služi u Poljskoj i Francuskoj, da bi aprila 1941. godine, na Hitlerovu želju, bio postavljen kao šef Upravnog štaba vojnog zapovednika Srbije. Turnerova politika zasnovala se na dva temeljna stuba: s jedne strane, od početka je insistirao na izgradnju sprskog kvislinškog administrativnog i policijskog aparata, za razliku od drugih visokih oficira u okupacionom sistemu, koji nisu verovali u lojalnost srpskih kolaboracionista; s druge strane, sproveo je politiku uništenja svih nepouzdanih elemenata, a naročito Jevreja. U avgustu i septembru 1941. godine, tri puta je pokušao da kod nemačkog opunomoćenika Ministarstva inostranih poslova u Beogradu, Feliksa Benclera, izdejstvuje deportaciju svih Jevreja iz Srbije u Rumuniju, Poljsku i Rusiju, ali u tome nije imao uspeha. Tokom masovnih streljanja beogradskih jevrejskih i romskih muškaraca u jesen iste godine, Turner je tesno sarađivao sa generalom Bemeom, stavljajući na raspolaganje zarobljenike određene za streljanje. Njegova ovlašćenja će biti smanjena dolaskom višeg komandanta, SS generala Augusta Majsnera, u januaru 1942. godine.

Suđeno mu je u Beogradu 9. marta 1947. godine i osuđen je na smrt streljanjem.

• Sadržaj članka je preuzet iz publikacije Mesta stradanja i antifašističke borbe u Beogradu 1941–44. Arhivirano 2014-12-17 na Wayback Machine-u objavljene pod Creative Commons licencom.