Azavad
Izvor: Wikipedija
Azavad أزواد Azawād ⴰⵣⴰⵓⴷ | |
|---|---|
| Glavni grad | nije određen[1] |
| Demonim(i) | Azavidiji, Azavađani, Azavadijci |
| Government | |
• glavna frakcija | Nacionalni pokret za oslobođenje Azavada[2] |
| nezavisnost od Malija | |
| Vremenska zona | UTC+0 (GMT) |
• Ljeti (DST) | UTC+0 (ne koristis e) |
| Pozivni broj | 223 |
Azavad (arapski: أزواد, Neo-Tifinagh: ⴰⵣⴰⵓⴷ[4]), ponekad Azawad ili Azaouad, je nepriznata samoproglašena de facto suverena država na sjeverozapadu Afrike. Pod svojom kontrolom u aprilu 2012. godine drži Timbuktou, Kidal, Gao i dijelove regiona Mopti, koji su međuanrodno priznati kao dio Republike Mali.[5] Teritorija Azavada se graniči sa Malijem i Burkinom Faso na jugu, Mauritanijom na zapadu i sjeverozapadu, Alžirom na sjeveru i Nigerom na istoku i jugoistoku. Obuhvaća dio Sahare i Sahelske zone.
Treći rat za nezavisnost Azavada u pola veka je počeo nakon rata u Libiji kada je oboren Moamer Gadafi koji je bio garant mira sklopljenog 2009. godine. Formalni početak ovog rata za nezavinost se dogodio 17.1.2012, a već 6. aprila 2012. ona je proglašena od strane Nacionalnog pokreta za oslobođenje Azavada, čije snage kontroliraju najveći dio područja, odgovarajući tekst o "nepovratnoj" nezavisnosti od Malija objavio na svojoj stranici. Država još nije dobila ničije međunarodno priznanje.[2]
- ↑ http://www.biyokulule.com/view_content.php?articleid=4503
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Tuareg rebels declare the independence of Azawad, north of Mali”. Al Arabiya. 6. 4. 2012.. Pristupljeno 6. 4. 2012.
- ↑ „Déclaration d'indépendence de l'Azawad”. mnlamov.net. 6. 4. 2012.. Arhivirano iz originala na datum 2012-10-18. Pristupljeno 5. 4. 2012.
- ↑ „Mouvement National de Liberation de l'Azawad”. Mouvement National de Liberation de l'Azawad. Pristupljeno 10 January 2018.
- ↑ „Mali Tuareg rebels control Timbuktu as troops flee”. BBC News. 1. 4. 2012.. Pristupljeno 3. IV 2012.
- Kirkby, Coel; Murray, Christina (2010). „Elusive Autonomy in Sub-Saharan Africa”. u: Weller, Marc; Nobbs, Katherine. Asymmetric Autonomy and the Settlement of Ethnic Conflicts. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. str. 97–120. ISBN 9780812242300.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
