Zofia Marcinkowska
| Data i miejsce urodzenia |
22 października 1940 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 1963 |
| Zawód |
aktorka |
| Lata aktywności |
1959–1963 |
Zofia Marcinkowska (ur. 22 października 1940 w Wieliczce, zm. 8 lipca 1963 w Krakowie) – polska aktorka[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Janiny (z domu Goettel) i Tadeusza Pietscha. Jej ojciec był prawnikiem, działaczem socjalistycznym i ruchu oporu; zginął 8 sierpnia 1944 w powstaniu warszawskim, został pochowany na cmentarzu Obrońców Warszawy na Woli. Jej matka wyszła ponownie za mąż, za lekarza Włodzimierza Marcinkowskiego, który adoptował Zofię.
Ukończyła szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące w Krakowie. Po maturze rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Na pierwszym roku studiów w 1959 wystąpiła w filmie Bohdana Poręby Lunatycy. Ze względu na złamanie obowiązującego regulaminu została usunięta ze szkoły. Studia aktorskie kontynuowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, którą ukończyła w 1962.
W 1960 zagrała w filmie Kazimierza Kutza Nikt nie woła. Film przyjęto dość chłodno, ale dostrzeżono duży talent aktorski Marcinkowskiej. Po studiach wróciła do Krakowa, gdzie otrzymała angaż do Starego Teatru. W 1963 zagrała ostatni raz występując w filmie Weekendy, nowela Autobusy jak żółwie.
Była w związku z aktorem Zbigniewem Wójcikiem (1932–1963), który był uzależniony od alkoholu, przez co często dochodziło między nimi do kłótni i przemocy[2]. 8 lipca 1963 podczas jednej z awantur Wójcik upadł i uderzył się w głowę, a Marcinkowska – przekonana o nieumyślnym spowodowaniu śmierci partnera – popełniła samobójstwo[2][3], zatruwając się gazem; Wójcik zmarł kilka godzin później[4][5]. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[6].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1959: Lunatycy – Basia Witecka[1][7][6]
- 1960: Nikt nie woła – Lucyna
- 1963: Weekendy, nowela Autobusy jak żółwie – kelnerka
Teatr
[edytuj | edytuj kod]- 1962: Sceny z dramatów, Juliusz Słowacki – Beatrix, Goplana
- 1963: Major Barbara, George Bernard Shaw – Sara[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zofia Marcinkowska w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 71. ISBN 978-83-8069-265-7.
- ↑ gk/mf/mn: Kulisy samobójstwa polskiej aktorki: Zofia Marcinkowska: Myślała, że go zabiła. Odkręciła gaz.... film.wp.pl, 2012-09-17. [dostęp 2012-09-18]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Kutz Będzie skandal. Autoportret.
- ↑ Zbigniew Wójcik.
- ↑ a b Zofia Marcinkowska w bazie Filmweb
- ↑ Zofia Marcinkowska w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Zofia Marcinkowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zofia Marcinkowska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
