Zielony dach (dach odwrócony) – pokrycie dachowe, składające się z warstw umożliwiających uprawę na nim roślin.

Inwestycja w ten rodzaj pokrycia wiąże się z dodatkowymi kosztami wynikającymi ze specyfiki jego instalacji na dachu. Opłacalność inwestycji w tego typu rozwiązanie ma liczne zalety ekologiczne i ekonomiczne.

Kolejność ułożenia warstw zielonego dachu (od góry)

• warstwa roślinna – umożliwia prawidłowy rozwój wszelkiego typu roślinom
• warstwa filtrująca – zabezpiecza ona drenaż przed zanieczyszczeniem
• warstwa drenażu – zbiera i odprowadza wodę
• warstwa zabezpieczająca – ochrania niższe warstwy przed rozwojem korzeni
• warstwa termoizolacyjna - zapewnia izolację cieplną i dodatkowo odprowadza resztki wody
• warstwa hydroizolacyjna – zabezpiecza strop przed przeniknięciem do niego wilgoci

Zalety zielonego dachu

• może on stanowić miejsce wypoczynku
• bardzo dobrze tłumi wszelkie hałasy
• zimą zapobiega dużym stratom cieplnym zaś latem chroni przed nadmiernym nagrzewaniem się budynku
• ma długą trwałość
• filtruje zanieczyszczenia z powietrza i produkuje tlen
• pomaga ograniczyć występowanie zjawiska tzw. „miejskiej wyspy ciepła”^[1]
• zmniejsza problem magazynowania wód opadowych
• zwiększają odparowywanie wody nawet do 0,5L na m2^[2]

Wady zielonego dachu

• koszt budowy wyższy niż w przypadku tradycyjnych rozwiązań
• duży ciężar
• konieczność pielęgnacji

Zielony dach może zostać położony jedynie na powierzchni o płaskiej konstrukcji, która ma spadek od 2 do 30%.

Zastosowanie w Polsce

Najbardziej znanym przykładem wykorzystania zielonego dachu w Polsce jest dach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Teren dachu zagospodarowano tworząc na nim trzy zróżnicowane strefy roślinne poprzecinane alejkami spacerowymi z ławkami, a nawet strumykiem. Całkowita powierzchnia, na której została ona pokryta zielonym dachem to 1 ha^[3].