Zdzisław Sadowski

Lubicz

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	1915 Płociczno-Tartak
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Zdzisław Sadowski ps. Lubicz (ur. 1915 w Płocicznie^[1], zm. 27 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik, powstaniec warszawski w kwatermistrzostwie batalionu „Parasol” Zgrupowania „Radosław” Armii Krajowej.

Syn Edwarda Sadowskiego i Michaliny Sadowskiej z domu Jakóbowskiej. Jego ojciec był mechanikiem i kierownikiem tartaku w Płocicznie, a następnie mechanikiem w elektrowni w Mławie, gdzie Sadowski uczęszczał do szkoły. W 1938 r. ukończył tamtejsze seminarium nauczycielskie, po czym przeprowadził się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel. W 1939 r. brał udział w obronie miasta. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej na samym początku jego działalności. Pełnił tam funkcję łącznika między szefem służby sanitarnej obwodu Warszawa Wola a pułkownikiem Julianem Królikowskim ze sztabu ZWZ. Później został wprowadzony przez swojego wuja Cypriana Sadowskiego (ps. Skiba) do oddziału „Pegaz” (późniejszy „Parasol”). W okresie okupacji hitlerowskiej był jednocześnie zatrudniony jako kierownik zaopatrzenia w Miejskich Zakładach Komunikacyjnych, co znacznie mu ułatwiało organizowanie zapasów żywnościowych dla żołnierzy „Parasola” na wypadek powstania^[2].

Uczestniczył w powstaniu warszawskim – walczył na Woli i w Starym Mieście. Poległ 27 sierpnia w obronie pałacu Krasińskich. Miał 29 lat. Wraz z nim zginęli tego dnia Rafał Sekel i Marian Buczyński. Zdzisław Sadowski został pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Parasol” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera A24-9-13)^[3].

Odznaczony Krzyżem Walecznych.

• Polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej

• Zdzisław Sadowski na Murze Pamięci Muzeum Powstania Warszawskiego