Zbrodnie w Leonówce

Położenie Leonówki na austro-węgierskiej mapie sztabowej z ok. 1910[1]
Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę - Komisariat Rzeszy Ukraina)
Miejsce	Leonówka
Data	sierpień 1943
Liczba zabitych	około 190
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia
Położenie na mapie Polski w 1939 Leonówka
50°45′25,8″N 26°37′05,2″E/50,757167 26,618111
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbrodnie w Leonówce – zbrodnie dokonane przez partyzantów Ukraińskiej Powstańczej Armii w kolonii Leonówka, położonej w gminie Tuczyn w powiecie rówieńskim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej. Na początku sierpnia 1943 roku w różnych okolicznościach zamordowano w Leonówce około 190 Polaków.

W nocy z 1 na 2 sierpnia 1943 roku Leonówka, w której mieszkało około 300 Polaków i kilka rodzin ukraińskich, została otoczona przez 100-osobowy oddział UPA przybyły od strony wsi Żelanka. Upowcy wrzucali do izb granaty, wchodzili do domów i mordowali ich mieszkańców. Do uciekających strzelano; wszystkie zabudowania zostały podpalone. Szacuje się, że zabito około 150 osób^[2]. Około godziny 2 w nocy oddział ukraiński opuścił spaloną miejscowość.

2 lub 3 sierpnia 1943 roku grupa upowców na koniach zatrzymała przejeżdżających przez Leonówkę polskich uchodźców ze wsi Kudranka. Polakom odebrano przewożone mienie, doprowadzono do pobliskiego lasu i tam wymordowano. Zginęły 42 osoby^[3].

• WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .