Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Zabawa w chowanego

Dzieci bawiące się w chowanego w lesie
Liczba graczy	od 2 do kilkunastu
Zalecenia wiekowe	3+
Czas przygotowania	brak
Czas gry	średnio kilka-kilkanaście minut na rundę
Złożoność reguł	znikoma
Elementy strategii	znikome
Wymagane umiejętności	szybkość, zwinność, zręczność (czasami też elementy strategii)

Zabawa w chowanego – zabawa dla dzieci, polegająca na szukaniu się nawzajem na wyznaczonym wcześniej terenie. Jedną z rozbudowanych odmian tej gry są podchody.

Istnieją różne odmiany tej zabawy, jednak podstawowa jej wersja polega na tym, iż jedna osoba (lub grupa osób) zasłania oczy i odlicza, a reszta uczestników ma za zadanie schować się w tym czasie przed szukającym. Kiedy szukający skończy liczenie, mówi głośno hasło „szukam” i zaczyna szukać pozostałych grających. Wygrywa ta osoba, która zostanie znaleziona jako ostatnia. Osoba znaleziona jako pierwsza staje się szukającym w następnej rundzie.

W jednej z modyfikacji gry osoba (grupa) szukająca ma prawo odliczać w wyznaczonym miejscu, które jest tzw. „klepanką”. „Klepanka” jest miejscem, przy którym gracze chowający się mogą się „zaklepać”, tj. dotknąć jej, mówiąc głośno: „raz, dwa, trzy, za siebie”. Oznacza to, że gracz już nie będzie szukać w następnej rundzie i wygrał z szukającym. Gracz szukający – jeżeli znalazł jakąś osobę w grze – musi również ją „zaklepać”, ale mówiąc imię znalezionej osoby (np.: „raz, dwa, trzy, Artur”). Takie reguły zmieniają strategię gry i nakazują szukającemu dostatecznie uważne przyjrzenie się danej osobie, by móc ją rozpoznać. Jeżeli gracz nie „zaklepie”, albo nie przyjdzie do 20 minut, gra jest anulowana. Gracz, który nie zdążył, szuka w następnej rundzie.

Dom mieszkalny jest najczęstszym polem gry odmian chowanego przeznaczonych dla małych dzieci. Miejscem do ukrycia mogą być meble, zasłony, schowki na szczotki itd.

Zazwyczaj na dworze gra odbywa się na zdecydowanie większym terenie niż w środku domu. W dodatku w grze może panować większa strategia, jeżeli gracze grają na klepanki i biegną dookoła domu. Wariant jest ten szczególnie przeznaczony dla młodzieży. Na wsi miejscem do ukrycia może być np. stodoła.

Ze względu na spory obszar oraz wiele możliwości „schowania się” las jest bardzo dobrym miejscem do zabawy w chowanego. Niektóre warianty tej gry w lesie polegają na tym, że gra się po zmroku, a szukający wyposażony jest w latarkę (ta wersja, ze względu na spore ryzyko zagubienia, przeznaczona jest głównie dla dorosłych).