Sezon 1973 był siedemnastym sezonem Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski^[1].

Sezon liczył pięć eliminacji, rozgrywanych w Toruniu (3 razy), Schleizu i Szczecinie. Punkty przyznawano według klucza 50–46–43–41–40–39–38–37–36–35 etc.^[2].

Samochody były podzielone na następujące kategorie:

• Kategoria A
  • Grupa I – seryjne samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięć tysięcy egzemplarzy. Modyfikowanie tych samochodów pod kątem poprawy osiągów było niemal całkowicie zabronione. Ponadto w przypadku, jeżeli pojemność silnika przekraczała 700 cm³, to samochód musiał być przynajmniej czteromiejscowy;
  • Grupa II – specjalne samochody turystyczne, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała tysiąc egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów. Ponadto w przypadku, jeżeli pojemność silnika przekraczała 700 cm³, to samochód musiał być przynajmniej czteromiejscowy;
  • Grupa III – seryjne samochody GT, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała tysiąc egzemplarzy. Modyfikowanie tych samochodów pod kątem poprawy osiągów było niemal całkowicie zabronione. Samochód musiał być przynajmniej dwumiejscowy;
  • Grupa IV – specjalne samochody GT, których produkcja w ciągu 12 miesięcy przekraczała pięćset egzemplarzy. Dozwolony był duży zakres przeróbek pod kątem poprawy osiągów;
• Kategoria B
  • Grupa V – prototypy sportowe oraz samochodowy sportowe grup II i IV z modyfikacjami przekraczającymi granice określone przepisami tych grup;
• Kategoria C
  • Grupa VII – dwumiejscowe samochody wyścigowe;
  • Grupa VIII – samochody wyścigowe formuły międzynarodowych (1, 2, 3);
  • Grupa IX – samochody wyścigowe formuły wolnej oraz Formuły Easter.

Samochody były dodatkowo podzielone na następujące klasy:

• Klasa 11 – gr. I, poj. do 850 cm³;
• Klasa 12 – gr. I, poj. do 1300 cm³;
• Klasa 13 – gr. I, poj. do 1600 cm³;
• Klasa 14 – gr. I, poj. pow. 1600 cm³;
• Klasa 21 – gr. II, poj. do 850 cm³;
• Klasa 22 – gr. II, poj. do 1300 cm³;
• Klasa 23 – gr. II, poj. do 1600 cm³;
• Klasa 35 – gr. II, III, IV i V bez ograniczenia pojemności;
• Klasa C-IX – Formuła Easter.

Ponadto rozgrywano wszechklasy, czyli handicapowe wyścigi samochodów klas 11–35. Rozgrywano także zawodu o Puchar „Motoru”, w którym klasyfikowani byli zawodnicy startujący samochodami turystycznymi polskiej produkcji w wyścigach wszechklas^[2].

Data	Tor	Klasa	Zwycięzca (kierowcy)	Samochód	Zwycięzca (zespoły)
22 kwietnia	Toruń[3]	wszechklasy	Adam Smorawiński	Porsche Carrera RS	KM Winogrady - Poznań
		C-IX	Konrad Zagórski	Promot-Polski Fiat	Automobilklub Śląski
1 lipca	Toruń[4]	wszechklasy	Lelio Lattari	Alfa Romeo 2000 GTV	Automobilklub Warszawski
		C-IX	Aleksander Oczkowski	Promot-Polski Fiat	Automobilklub Śląski
11–12 sierpnia	Schleiz[5]	wszechklasy	Adam Smorawiński	Porsche Carrera RS	KM Winogrady - Poznań
		C-IX	Aleksander Oczkowski	Promot-Polski Fiat	Automobilklub Śląski
1–2 września	Toruń[6]	wszechklasy	Andrzej Wojciechowski	Polski Fiat 125p	Automobilklub Dolnośląski
		C-IX	Józef Kiełbania	Promot-Polski Fiat	Automobilklub Świętokrzyski
12–13 października	Szczecin[7]	wszechklasy	Adam Smorawiński	Porsche Carrera RS	KM Winogrady - Poznań
		C-IX	Stefan Jagielski	Promot-Polski Fiat	Automobilklub Warszawski

Poz.	Kierowca	Samochód	Zespół	Pkt.
1	Adam Smorawiński	Porsche Carrera RS	KM Winogrady - Poznań	150
2	Janusz Dąbrowski	Fiat 128 Sport SL	Automobilklub Dolnośląski	138
3	Lelio Lattari	Alfa Romeo 2000 GTV	Automobilklub Warszawski	134