Wrona długodzioba
| Corvus validus[1] | |
| Bonaparte, 1850 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wrona długodzioba |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Wrona długodzioba[3] (Corvus validus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Osiadły. Występuje wyłącznie w obrębie Moluków (wschodnia Indonezja)[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[5][6].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Wymiary i masa ciała
[edytuj | edytuj kod]Ciało: 46–53 cm[4]
Skrzydło: 34,5–36,5 cm
Ogon: 17,0–18,3 cm
Skok: 5,2–6,4 cm
Dziób: 8,0–8,5 cm[7]
Masa: ok. 300 g[4]
Wygląd zewnętrzny
[edytuj | edytuj kod]Samce średnio większe od samic. Upierzenie czarne, błyszczące. Na głowie pióra szaroniebieskawe, na szyi zielonkawe, a na spodzie skrzydeł i w górnych częściach ciała z fioletowym zabarwieniem. Upierzenie w dolnych partiach o mniej intensywnie czarnym kolorze, z piórami o delikatnie zielonych brzegach. Skrzydła szerokie i długie. Ogon średniej długości. Dziób o czarnej barwie, długi, zwężający się ku końcowi, z górną częścią podstawy częściowo zakrytą piórami. Tęczówka oka jasna, białoniebieska. Nogi czarne. U osobników młodocianych mniej intensywny odcień czerni na upierzeniu[4][7][8].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Środowisko
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkuje tereny leśne, szczególnie niepoddane modyfikacjom ze strony człowieka[7][4].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Występuje na wyspach Morotai, Obi, Halmahera, Bacan, Kayoa i Kasiruta (północna część Wysp Korzennych)[7][4].
Tryb życia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Najczęściej przebywa w górnych partiach drzew. Spotykana zazwyczaj w parach lub rodzinnych stadach[7].
Głos
[edytuj | edytuj kod]Opisywany jako głośne, szybkie i szorstkie cruk...cruk...cruk[7][4].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN od 2014 roku uznaje wronę długodziobą za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku miała ona status gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten jest dość liczny w lasach na wyspie Halmahera. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Corvus validus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Corvus validus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 – krukowate – Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-15].
- ↑ a b c d e f g Long-billed Crow (Corvus validus) [online], hbw.com [dostęp 2019-06-26] (ang.).
- ↑ Long-billed Crow (Corvus validus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Steve Madge, Hilary Burn, Crows and jays: a guide to the crows, jays and magpies of the world, „Choice Reviews Online”, 31 (10), 1994, s. 31–5452-31-5452, DOI: 10.5860/choice.31-5452, ISSN 0009-4978 [dostęp 2019-06-26].
- ↑ John M. Marzluff, Tony Angell, In the Company of Crows and Ravens, Yale University Press, 2008, ISBN 0-300-12255-1, OCLC 994393526.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
