Wilhelm II Dobry
 Wilhelm II ofiaruje Madonnie model katedry w Monreale | |
.svg)
| |
| Król Sycylii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
Tankred z Lecce |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Wilhelm I Zły |
| Matka |
Małgorzata z Nawarry |
| Żona |
Joanna Plantagenet |
| Dzieci |
Boemund |
Wilhelm II Dobry (ur. w 1155, zm. 11 listopada 1189 w Palermo) – król Sycylii w latach 1166–1189.
Wilhelm II był synem króla Wilhelma I i Małgorzaty z Nawarry. W chwili śmierci ojca był małoletni i do 1171 funkcję regentki sprawowała jego matka.
Wilhelm rzadko opuszczał swój pałac w Palermo. Mimo to jego panowanie to okres intensywnych działań politycznych. Wspierał papiestwo i Ligę Lombardzką przeciw cesarzowi Fryderykowi Barbarossie. W lutym 1177 poślubił Joannę, córkę króla Anglii Henryka II Plantageneta, co ugruntowało jego znaczenie w polityce. Kilka miesięcy później doprowadził do podpisania pokoju w Wenecji z cesarzem. Traktat został umocniony poprzez małżeństwo jego ciotki Konstancji z Henrykiem, synem Barbarossy, co umożliwiło później Hohenstaufom objęcie tronu sycylijskiego.
W lipcu 1174 wojska Wilhelma II zaatakowały Aleksandrię, jednak szybka odsiecz ze strony Saladyna zmusiła je do wycofania się. Lepsze perspektywy stwarzało wmieszanie się w sprawy Bizancjum po śmierci Manuela I w 1180. 11 czerwca 1185 wojska sycylijskie zdobyły Durazzo. Następnie armia licząca 80 tys. żołnierzy (w tym 5000 rycerzy) pomaszerowała do Salonik, natomiast flota składająca się z 200 okrętów zaatakowała Wyspy Jońskie. W sierpniu Saloniki zostały zdobyte. Jednak cesarz Izaak II Angelos pokonał najeźdźców nad Strymonem (7 września 1185). Normanowie natychmiast opuścili Saloniki. W 1189 Wilhelm II zawarł pokój z Izaakiem zwracając mu zajęte tereny.
Siły Wilhelma II odegrały znaczącą rolę w trzeciej wyprawie krzyżowej. Jego admirał Margarito zmusił Saladyna do wycofania się spod Trypolisu wiosną 1188.
Wilhelm II i jego żona Joanna mieli tylko młodo zmarłego syna Boemunda, księcia Apulii (wzmiankowany w 1181). Po śmierci króla tron sycylijski przeszedł w ręce Konstancji i jej męża Henryka VI.
Wilhelm II ufundował katedrę w Monreale. Dante w Boskiej komedii umieścił króla w raju.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Matthew, Donald, The Norman Kingdom of Sicily, Cambridge University Press 1992.
| Hrabiowie Sycylii |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królowie Sycylii |
| ||||||
| Królowie Sycylii (niezależni, następnie unia z Aragonią) |
| ||||||
| Królowie Sycylii (unia z Hiszpanią) |
| ||||||
| Królowie Sycylii |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
