For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Wikipedysta:Wybielacz/Randy Orton.

Wikipedysta:Wybielacz/Randy Orton

 Osobny artykuł: Randy Orton.


Randy Orton
Ilustracja
Orton w maju 2014
Imię i nazwisko

Randal Keith Orton

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1980
Knoxville, Tennessee, Stany Zjednoczone

Współmałżonek

Samantha Speno (2007–2013)
Kiberly Kessler (od 2015)

Dzieci

2

Rodzina

Bob Orton Jr. (ojciec)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Randy Orton

Wzrost

1,96 m[1]

Masa ciała

110 kg[1]

Zapowiadany z

St. Louis, Missouri[1]

Trenerzy

Bob Orton Jr.
Dave Finlay
Mid Missouri Wrestling Alliance
Ohio Valley Wrestling[2]
South Broadway Athletic Club[2]

Debiut

18 marca 2000[3]

Randal Keith "Randy" Orton (ur. 1 kwietnia 1980 w Knoxville w Tennessee) – amerykański wrestler i aktor[4][5][6]. Obecnie występuje w federacji WWE w brandzie SmackDown[1].

Orton był w posiadaniu WWE Championship osiem razy (ósme panowanie jako WWE World Heavyweight Championship. Jest czterokrotnym zdobywcą World Heavyweight Championship, a także jego ostatnim posiadaczem, unifikując mistrzostwo z WWE Championship[7]. Orton reprezentuje trzecie pokolenie w rodzinie skupiającej się na wrestlingu; jego dziadek Bob Orton Sr., ojciec "Cowboy" Bob Orton i wujek Barry Orton byli częścią tego biznesu[5]. Przed dostaniem się do głównego rosteru World Wrestling Federation (WWF, obecne WWE), Orton trenował i występował dla Mid-Missouri Wrestling Association-Southern Illinois Conference Wrestling. Następnie został przeniesiony do Ohio Valley Wrestling (OVW), w którym dwa razy zdobył OVW Hardcore Championship[8].

W 2003 stał się członkiem ugrupowania Evolution, dzięki czemu niedługo potem zdobył swój pierwszy tytuł w WWE, Intercontinental Championship[9]. Przyswoił sobie przyomek "The Legend Killer" (pol. zabójca legend), gdzie prowokował i atakował weteranów wrestlingu oraz członków WWE Hall of Fame[1]. W wieku 24 lat stał się najmłodszym posiadaczem World Heavyweight Championship[10]. Po zdobyciu pasa opuścił szeregi Evolution i rozpoczął rywalizację z członkami grupy. W 2006 połączył siły z Edgem i w drużynie Rated-RKO zdobyli World Tag Team Championship[11]. Po rozwiązaniu drużyny w 2007, Orton jednej nocy dwa razy zdobył WWE Championship[12][13]. W 2008 był liderem grupy The Legacy, do której należeli Cody Rhodes i Ted DiBiase. Od 2013 do 2015 należał do stajni The Authority, której członkowie określali go "twarzą WWE". Pod koniec 2016 dołączył do The Wyatt Family, w którym wraz z Bray'em Wyattem i Lukem Harperem zdobyli WWE SmackDown Tag Team Championship.

W swojej karierze, Orton panował jako mistrz piętnaście razy. Jest również zdobywcą walizki Money in the Bank z 2013, a także dwukrotnym zwycięzcą Royal Rumble matchu[14] (2009 i 2017). Przepracował wiele walk wieczoru najważniejszych gal federacji, w tym WrestleManii XXV i WrestleManii XXX[15].

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Orton urodził się w Knoxville w stanie Tennessee[5][6]. Jest synem Elaine i Boba Ortona Juniora, wnukiem Boba Ortona Seniora i bratankiem Barry'ego Ortona. Ma młodszego brata Nate'a, który jest komikiem, a także młodszą siostrę Rebeccę[16]. Wiedząc jak trudno jest prowadzić życie i karierę wrestlingową, rodzice Ortona próbowali go przekonać by nie szedł w ich ślady[5]. Orton uczęszczał do Hazelwood Central High School, w którym był amatorskim zapaśnikiem[1][5].

Po zdaniu liceum w 1998[17], Orton zostałzwerbowany do United States Marine Corps. W 1999 samowolnie uchylił się od obowiązków wojskowych[18], przez co został wydalony z wojska i trafił na 38 dni do wojskowego więzienia w Camp Pendleton[18].

Kariera profesjonalnego wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Treningi i wczesna kariera (2000–2001)

[edytuj | edytuj kod]

Orton zadebiutował w ringu w 2000 dla promocji Mid-Missouri Wrestling Association-Southern Illinois Conference Wrestling (MMWA-SICW) utworzonej przez Sama Muchnicka[3]. Był tam trenowany przez miejscowych trenerów oraz jego ojca, Boba Ortona Juniora. Występował dla promocji przez około miesiąc[19][3][19]. Pracował również jako sędzia w federacji World Organized Wrestling, w której pracował jego wujek Barry Orton[2].

World Wrestling Federation/Entertainment/WWE

[edytuj | edytuj kod]

Ohio Valley Wrestling (2001–2002)

[edytuj | edytuj kod]

W 2001, Orton podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (WWF) i został przydzielony do szkółki Ohio Valley Wrestling (OVW), w której kontynuował treningi. Występował tam z przyszłymi gwiazdami takimi jak Rico Constantino czy też The Prototype (John Cena), a także wraz z Bobbym Eatonem tworzył drużynę. Dwukrotnie zdobył OVW Hardcore Championship - raz pokonując Mr. Blacka 14 lutego 2001, a także Flasha Flanagana 5 maja 2001[8]. W tym samym roku występował na wielu galach typu house show, między innymi 1 maja przegrywając z Billym Gunnem[20]. Pod koniec roku zaczął częściej występować w dark matchach produkowanych przed emisją tygodniówek federacji, gdzie walczył między innymi z Chuckiem Palumbo, Stevenem Richardsem oraz Shawnem Stasiakiem.

Evolution (2002–2004)

[edytuj | edytuj kod]
Orton stał się najmłodszym World Heavyweight Championem w historii WWE w 2004

Pierwszy występ Ortona dla WWF odbył się 16 marca 2002 podczas WrestleMania X8 Fan Axxess, gdzie został pokonany przez Tommy'ego Dreamera. Zadebiutował w programach WWF 25 kwietnia 2002 podczas tygodniówki SmackDown![21]. W kolejnych tygodniach w roli protagonisty walczył z Hardcore Hollym[22][23][24][25]. We wrześniu 2002 został przeniesiony do brandu Raw, gdzie w debiucie został pokonany przez Steviego Richardsa[26][27]. Jesienią odniósł kontuzję ramienia[28], co wymagało przerwy od występów[29][30]. W międzyczasie federacja puszczała filmiki, na których Orton co tydzień informował fanów o stanie zdrowia[29][31]. Podczas tych segmentów powoli zmieniano jego charakter w narcystycznego antagonistę[32].

Po powrocie do ringu w 2003, Orton dołączył do grupy Evolution, do której należeli również Ric Flair, Triple H oraz Batista. Grupa była mocno promowana na tygodniówkach Raw w 2003 i 2004, gdzie pod koniec 2003 wszyscy członkowie grupy posiadali tytuły mistrzowskie[33]. Przez większość 2003, Orton pomagał Triple H'owi podczas obron jego World Heavyweight Championship[34][35][36]. Orton i Triple H byli częścią sześcioosobowego Elimination Chamber matchu o World Heavyweight Championship na gali SummerSlam, gdzie Ortonowi zależało na obronie tytułu przez jego przyjaciela z grupy[37].

Jesienią 2003, Orton zaczął określać siebie mianem "The Legend Killera" (pol. zabójcy legend), gdzie przedstawiał się fanom jako przyszłość profesjonalnego wrestlingu. Prowokował wielu wrestlingowych weteranów oraz członków WWE Hall of Fame. Z pomocą jego mentora Rica Flaira, Orton pokonał Shawna Michaelsa na gali Unforgiven; walka miała przydomek "Legend versus Legend Killer"[38]. W międzyczasie zaczął korzystać z ruchu RKO (jumping cutter), z którego do dzisiaj słynie[39]. Na grudniowej gali Armageddon, Orton pokonał Roba Van Dama i zdobył WWE Intercontinental Championship, które było jego pierwszym tytułem w federacji[40]. Był mistrzem przez siedem miesięcy, gdzie jako najdłużej panujący mistrz od siedmiu lat zawalczył z pół-emerytowanym wrestlerem Mickiem Foley'em. Na kwietniowej gali Backlash, Orton pokonał Foley'a w hardcore matchu, w którym użyto pinezek, drutów kolczastych oraz innych przyrządów[41]. Dwa miesiące później na gali Bad Blood obronił pas w walce z Sheltonem Benjaminem. Utrata tytułu nastąpiła w lipcu na Vengeance, gdzie przegrał z Edgem[42].

Rywalizacje o mistrzostwa (2004–2006)

[edytuj | edytuj kod]

Po utracie Intercontinental Championship, Orton stał się pretendentem do tytułu World Heavyweight Championship po tym jak wygrał 20-osobowy Battle Royal z 26 lipca[43]. Na gali SummerSlam, Orton pokonał Chrisa Benoita i w wieku 24 lat stał się najmłodszym mistrzem w historii[44]. Po walce uścisnęli sobie dłoń[45]. Dobę później obronił tytuł w walce, po czym do ringu wkroczyła grupa Evolution, która po fałszywej celebracji zaatakowała Ortona[46]. Flair, Batista i Triple H nakazali Ortonowi oddać mistrzostwo dla Triple H'a, lecz ten napluł mu na twarz i zaatakował pasem, tym samym stając się facem i rozpoczynając nową rywalizację[47]. Miesiąc później na gali Unforgiven, Orton stracił mistrzostwo na rzecz Triple H'a[48]. Szukając zemsty, przez kolejne tygodnie Orton atakował poszczególnych zawodników grupy[49]. Na gali Taboo Tuesday, Orton pokonał Rica Flaira w Steel Cage matchu. W listopadzie na Survivor Series poprowadził swoją drużynę do zwycięstwa w 4-on-4 Survivor Series matchu, gdzie zwycięzcy byli generalnymi menadżerami tygodniówki Raw na jeden odcinek[50]. Orton otrzymał kolejną szansę na mistrzostwo w styczniu 2005, lecz przegrał w sześcioosobowym Elimination Chamber matchu na gali New Year's Revolution[51]. 10 stycznia na Raw, Orton pokonał Batistę[52] i ponownie mógł zawalczyć z Triple H'em, lecz przegrał z mistrzem na gali Royal Rumble[53].

Orton wykonujący swoją charakterystyczną pozę.

W lutym 2005, Orton zaczął flirtować ze Stacy Keibler oraz rywalizować z Christianem[54]. 28 lutego na Raw pojawił się Superstar Billy Graham, który dał Ortonowi radę, aby "zrobił coś, czego nie zrobił jeszcze żaden inny wrestler"[55]. Orton wyprodukował kopię magazynu SmackDown!, na okładce której znalazł się The Undertaker[56]. Poszedł za radą Grahama i zdecydował, że będzie pierwszym zawodnikiem, który przerwie słynne pasmo zwycięstw Undertakera na WrestleManii[57]. W marcu 2005, Orton ponownie zaczął uykazywać cechy heela, gdzie między innymi wymierzył ruch RKO na bezbronnej Stacy Keibler[58]. Orton ponownie zaczął zadzierać z legendami WWE, przykładowo gdy Jake Roberts zalecał Ortonowi by nie przedrzeźniał 'Takera, Orton wykonał mu RKO[59]. Na WrestleManii 21 pomimo interwencji ze strony "Cowboy'a" Boba Ortona, Randy przegrał walkę z Undertakerem[53].

Orton na gali typu house show w 2005

Następnej nocy na Raw, Orton zawalczył z Batistą, który dzień wcześniej zdobył World Heavyweight Championship; twierdził w telewizji, że ponownie kontuzjował swoje ramię[60][61]. Orton został przeniesiony do brandu SmackDown jako drugi wybór w drafcie[62]. Ponowił rywalizację z The Undertakerem, którego pokonał na gali SummerSlam[63]. Dwa miesiące później, Orton i jego ojciec pokonali Undertakera w handicap Casket matchu, gdzie po walce podpalili trumnę 'Takera[64]. W następnym miesiącu, Orton zastąpił zmarłego Eddiego Guerrero jako członka drużyny SmackDown w walce z drużyną Raw na gali Survivor Series; wygrał pojedynek jako jedyny ocalały[65]. Na tej samej gali powrócił The Undertaker, który zaatakował celebrujące gwiazdy SmackDown[65]. Rywalizacja zakończyła się Hell in a Cell matchem na gali Armageddon, gdzie Undertaker pokonał Ortona w półgodzinnym pojedynku[66].

Po gali Armageddon, Orton wziął udział w 2006 Royal Rumble matchu jako trzydziesty i ostatni zawodnik, lecz został wyeliminowany przez Rey'a Mysterio[66]. Walkę wygrał Mysterio, który otrzymał szansę na walkę o World Heavyweight Championship na WrestleManii 22. W kolejnych tygodniach, Orton próbował przekonać Mysterio do walki na gali No Way Out, gdzie stawką miało być miano pretendenta - prócz tego, Orton kontrowersyjnie wypowiadał się na temat zmarłego Guerrero (przyjaciela Mysterio)[67]. Wielu fanów twierdziło, że komentarze Ortona - nawet by wzbudzić negatywne reakcje odgrywanej postaci - były nie na miejscu[68][69][70]. Orton pokonał Mysterio na gali No Way Out, tym samym stając się pretendentem[71]. Generalny menadżer Theodore Long przywrócił Mysterio jako drugiego pretendenta, wskutek czego na WrestleManii odbył się pojedynek pomiędzy Ortonem, Mysterio i mistrzem Kurtem Anglem[72]. Pojedynek i mistrzostwo wygrał Mysterio[73].

Rated-RKO (2006–2007)

[edytuj | edytuj kod]

4 kwietnia 2006, Orton został zawieszony na sześćdziesiąt dni za "nieprofesjonalne zachowanie"[74]. W wywiadzie Orton powiedział, że po powrocie skupi się na byciu raz jeszcze mistrzem[75]. W celu zakrycia tego faktu w programach WWE zdecydowano się na scenariusz, w którym Kurt Angle złamał kostkę Ortona[76]. Orton powrócił w czerwcu i dołączono go do brandu Raw[77][78], gdzie rozpoczął rywalizację z Anglem. Zawalczył z nim na gali One Night Stand i Vengeance, po czym rozpoczął feud z Hulkiem Hoganem. W celu zaiskrzenia rywalizacji zaczął flirtować z jego córką Brooke[79][80]. Na gali SummerSlam zawalczyli ze sobą w "Legend vs. Legend Killer" matchu, który wygrał Hogan[81][82].

Edge i Orton jako Rated-RKO

Po reformacji D-Generation X (DX) (tag-teamu Triple H'a i Shawna Michaelsa) i po tym jak powodowali przegrane Edge'a o WWE Championship, Edge namówił Ortona do połączenia sił i uformowania drużyny. Z powodu jego przeszłości z Triple H'em, Orton zgodził się na to i wspólnie utworzyli Rated-RKO. Duo szybko zdominowało dywizję tag-team i wspólnie zdobyli World Tag Team Champions[83][84]. W celu zaiskrzenia rywalizacji, Rated-RKO zaatakowało Rica Flaira stalowym krzesełkiem[85]. Na gali New Year's Revolution, Rated-RKO obroniło tytuły w walce z DX, kiedy to Triple H odniósł prawdziwą kontuzję[86]. Z powodu braku partnera, Shawn Michaels wybrał Johna Cenę jako nowego partnera - wspólnie pokonali Rated-RKO i zdobyli tytuły tag team[87]. Po utracie tytułów, Edge i Orton zaczęli skupiać się na zdobyciu WWE Championship. Wzięli udział w triple threat matchu z Michaelsem, który to wygrał pojedynek i stał się pretendentem do tytułu na WrestleManię 23. Na gali, Orton i Edge wzięli udział w Money in the Bank ladder matchu, który wygrał Mr. Kennedy. Zawalczyli o WWE Championship w fatal four-way matchu na gali Backlash, lecz Cena obronił mistrzostwo.[88]. Współpraca Edge'a i Ortona dobiegła końca, gdy Edge został przeniesiony do brandu SmackDown. Orton kontynuował występy jako "Legend Killer", między innymi pokonując Michaelsa na majowej gali Judgment Day[82]. W kolejnych rywalizacjach, Orton walczył z Robem Van Damem[89], Riciem Flairem[90], Dustym Rhodesem[91] i Sgt. Slaughterem.[92]. W międzyczasie komentatorzy zaczęli określać Ortona jako "The Viper" (pol. żmija).

WWE Champion (2007–2011)

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: The Legacy (wrestling).
Orton podczas pierwszego panowania jako WWE Champion

23 lipca na Raw, Orton został wybrany pretendentem do WWE Championship, które było w posiadaniu Johna Ceny[91]. Trzy tygodnie przed ich walką na SummerSlam, Orton brutalnie zaatakował Cenę wykonując mu RKO[91][93][94]. Ostatecznie Orton przegrał walkę z Ceną[95]. Następnej nocy na tygodniówce Raw, Orton zażądał rewanżu, lecz generalny menadżer Raw William Regal nie przyznał mu go, wskutek czego Orton zainterweniował w walce Ceny i kopnął w głowę jego ojca[96]. Mr. McMahon przyznał Ortonowi rewanż na galę Unforgiven, lecz Cena obronił mistrzostwo przez dyskwalifikację[97]. Po walce, ojciec Ceny odwdzięczył się kopnięciem w głowę Ortona. Przed październikową galą No Mercy, Cena odniósł kontuzję podczas jednej z walk na Raw, po której Orton ponownie go zaatakował.

Na start gali No Mercy, Mr. McMahon podarowal Ortonowi WWE Championship, które Cena musiał zawiesić z powodu kontuzji[98]. Orton stracił tytuł tej samej nocy na rzecz Triple H'a[99], lecz dwie godziny później wykorzystał klauzulę rewanżową i odzyskał mistrzostwo w Last Man Standing matchu[100]. Orton ponowił rywalizację z Shawnem Michaelsem, który powrócił 8 października na odcinku Raw i wykonał mu ruch superkick[101]. Na gali Cyber Sunday, Michaels został wybrany przez fanów rywalem Ortona[102], lecz ten zdołał obronić tytuł[103]. Orton wygrał w rewanżu na gali Survivor Series[104]. Pod koniec roku rozpoczął rywalizację z Jeffem Hardym, którego na początku roku pokonał na gali Royal Rumble[105]. Na tej samej gali powrócił Cena, który wygrał 2008 Royal Rumble match[105]. Zamiast walki z Ortonem na WrestleManii XXIV, Cena zadecydował by zawalczyć z nim miesiąc wcześniej na gali No Way Out. Orton specjalnie zdyskwalifikował się podczas walki i obronił mistrzostwo[106]. Na WrestleManii, Orton obronił WWE Championship w walce z Ceną i Triple H'em[107].

Randy Orton (po środku) z Codym Rhodesem i Tedem DiBiasem jako grupa The Legacy

W następnym miesiącu na gali Backlash, Orton stracił tytuł na rzecz Triple H'a, gdzie w walce wystąpili również Cena i JBL[108]. Po nieudanym odzyskaniu pasa na Judgment Day[109], Orton ponownie przegrał z Triple H'em w Last Man Standing matchu z gali One Night Stand, podczas której złamał obojczyk[110].

Po umożliwionym powrotu do ringu, Orton ponownie się kontuzjował obojczyk w wypadku motocyklowym[111][112]. Powrócił 1 września na tygodniówce Raw, gdzie skrytykował wszystkich panujących mistrzów, w tym posiadaczy World Tag Team Championship Cody'ego Rhodesa i Teda DiBiasego. Zainspirowało ich to, by zdobyć szacunek ze strony Ortona[113]. Na gali Unforgiven, cała trójka oraz Manu zaatakowali posiadacza World Heavyweight Championship CM Punka, przez co ten musiał zawiesić mistrzostwo[114]. Orton powrócił do ringu 3 listopada na Raw, gdzie przegrał z Punkiem przez dyskwalifikację gdy zainterweniował DiBiase[115]. W rezutlacie Orton kopnął DiBiasego w głowę[115]. 1 grudnia na Raw, Orton zaproponował Rhodesowi i Manu współpracę[116][117]. Znani już jako The Legacy, Orton, Manu i Rhodes pokonali Batistę i Triple H'a w three-on-two handicap matchu[118].

Orton po wygranej 2009 Royal Rumble matchu

Orton rozpoczął rywalizację z rodziną McMahonów. 19 stycznia 2009 na odcinku Raw skonfrontował się z Mr. McMahonem i Stephanie McMahon twierdząc, że jest więcej wart od nich wszystkich. Po nazwaniu Stephanie bezwartościową, Mr. McMahon chciał zwolnić Ortona, lecz ten zdążył wykonać właścicielowi federacji kopnięcie w głowę. Tego samego miesiąca na gali Royal Rumble, Orton wygrał tegoroczny Royal Rumble match eliminując jako ostatniego Triple H'a[14]. Następnej nocy na Raw wyjaśnił swój atak cierpieniem na zaburzenie eksplozywne przerywane. Dodał, że przez to nie może zostać zwolniony przez WWE. Stephanie znalazła inny plan i ogłosiła powrót Shane'a McMahona, który zaatakował Ortona. Orton zdołał pokonać Shane'a w No Holds Barred matchu na gali No Way Out. Dobę później na Raw ponownie zawalczył z Shanem w walce bez zasad, która zakończyła się bez rezultatu gdy kopnął swojego przeciwnika w głowę. Stephanie przybiegła na pomoc swojemu bratu, lecz sama otrzymała RKO. Ze względu na to do rywalizacji przyłączył się Triple H, który chciał się zemścić za atak na jego żonie (w scenariuszu i w rzeczywistości). Orton stwierdził, że całość to zemsta za wyrzucenie go z grupy Evolution pięć lat wcześniej, przez co Triple H "zrujnował jego życie" i tym samym chciał się odwdzięczyć. Zawalczył z nim o WWE Championship w walce wieczoru WrestleManii XXV, lecz przegrał pojedynek[119]. Odzyskał mistrzostwo w następnym miesiącu na gali Backlash, gdzie przypiął Triple H'a w sześcioosobowym tag-team matchu pomiędzy The Legacy, Triple H'em, Batistą i Shanem McMahonem[120]. Na gali Extreme Rules stracił tytuł na rzecz Batisty w Steel Cage matchu[121]. Następnej nocy na Raw, Orton i Legacy złamało rękę Batisty, wskutek czego ten musiał zawiesić tytuł[122].

15 czerwca na Raw, Orton po raz czwarty zdobył tytuł w fatal 4-way matchu, w którym pokonał Triple H'a, Johna Cenę i Big Showa[123]. We wrześniu na gali Breaking Point stracił tytuł na rzecz Ceny przegrywając z nim w "I Quit" matchu[124]. Odzyskał tytul od Ceny w Hell in a Cell matchu na tytułowej gali[125]. Na gali Bragging Rights, Cena przezwyciężył Ortona w godzinnym Iron Man matchu[126].

Po zwycięskiej rywalizacji z Kofim Kingstonem, 11 stycznia 2010 na Raw, Orton wygrał triple threat match o miano pretendenta do tytułu należącego przez Sheamusa na galę Royal Rumble[127]. Przegrał pojedynek przez dyskwalifikację z powodu interwencji Rhodesa; po walce zaatakował Rhodesa i DiBiasego[128]. 15 lutego na Raw, Orton ponownie został zdyskwalifikowany w rewanżu[129]. Orton i DiBiase wzięli udział w Elimination Chamber matchu o mistrzostwo na tytułowej gali, gdzie DiBiase wyeliminował Ortona po ataku stalową rurką, którą dał mu Rhodes[130]. Następnej nocy na Raw, Orton oficjalnie stał się facem po raz pierwszy od 2005, kiedy to zaatakował ich obu podczas sześcioosobowego tag-team matchu[131]. Na WrestleManii XXVI, Orton pokonał Rhodesa i DiBiasego w triple threat matchu[132].

Po rozwiązaniu The Legacy, Orton zawalczył z Jackiem Swaggerem o World Heavyweight Championship na kwietniowej gali Extreme Rules, lecz przegrał pojedynek[133]. Rozpoczął rywalizację z Edgem, który spowodował jego porażkę w walce o miano pretendenta na galę Over the Limit[134]; w pojedynku na tej gali, Orton kontuzjował swoje prawe ramie, zaś sama walka zakończyła się podwójnym wyliczeniem pozaringowym[135]. W czerwcu na gali Fatal 4-Way, Orton przegrał w fatal 4-way matchu o WWE Championship, który odzyskał Sheamus[136]. 19 lipca na Raw wygrał walkę o miano pretendenta, dzięki czemu zmierzył się z Sheamusem na gali SummerSlam[137]. Sheamus został zdyskwalifikowany, dzięki czemu obronił tytuł[138].

Orton na gali Tribute to the Troops w 2010

Na gali Night of Champions Orton pokonał Johna Cenę, Chrisa Jericho, Wade'a Barretta, Edge'a i Sheamusa w Six-pack challenge elimination matchu stając się posiadaczem WWE Championship po raz szósty[139]. Po skutecznej obronie tytułu w walce z Sheamusem na gali Hell in a Cell[140], Orton rozpoczął rywalizację z Barrettem, który szantażował Cenę by pomógł mu zdobyć tytuł od Ortona. Mistrz pokonal Barretta na galach Bragging Rights i Survivor Series[141][142], a także 22 listopada na odcinku Raw. Po trzeciej walce, The Miz wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank i szybko pokonał Ortona zagarniając tytuł[143]. Orton przegrał z Mizem w tables matchu na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs[144], a także w styczniu na Royal Rumble. W drugiej walce zainterweniował lider grupy The New Nexus CM Punk, z którym Orton rozpoczął rywalizację[145].

W lutym na gali Elimination Chamber, Orton stracił miano pretendenta do WWE Championship na rzecz Johna Ceny[146]. Przez kolejne trzy tygodnie kontuzjował wszystkich członków New Nexusa: Husky'ego Harrisa, Michaela McGillicutty'ego, Davida Otungę i Masona Ryana[147][148][149]. Na WrestleManii XXVII, Orton przypiął Punka po wykonaniu RKO w powietrzu[150]. 11 kwietnia na Raw, McGillicutty, Otunga i Ryan powrócili, by spowodować porażkę Ortona o miano pretendenta do WWE Championship[151]. Dwa tygodnie później podczas draftu, Orton został przeniesiony do brandu SmackDown, zaś na gali Extreme Rules zdołał pokonać Punka w Last Man Standing matchu[152].

World Heavyweight Champion (2011–2012)

[edytuj | edytuj kod]

6 maja podczas odcinka SmackDown, Orton otrzymał szansę na walkę o World Heavyweight Championship z Christianem. Pokonał go w walce wieczoru tygodniówki i drugi raz w karierze stał się posiadaczem tego tytułu[153]. Panowanie Christiana trwało jedynie dwa dni. Na galach Over the Limit i Capitol Punishment, Orton skutecznie obronił tytuł w walkach z Christianem[154][155]. W lipcu na gali Money in the Bank, Orton zawalczył z Christianem w walce, w której gdyby Orton został zdyskwalifikowany, Christian zdobyłby tytuł. Podczas walki Christian na tyle sprowokował Ortona, że ten kopnął swojego rywala w krocze powodując dyskwalifikację i tracąc tytuł[156][157]. Jednakże miesiąc później na gali SummerSlam, Orton odzyskał tytuł od Christiana w No Holds Barred matchu[158]. Obaj zakończyli swoją rywalizację w Steel Cage matchu, który Orton wygrał 30 sierpnia na SmackDown[159]. Pretendentem do tytułu Ortona stał się Mark Henry[160], który przez kolejne tygodnie regularnie obijał mistrza[161][162][163][164]. Na wrześniowej gali Night of Champions, Orton stracił swój tytuł na rzecz Henry'ego[165], po czym w październiku na Hell in a Cell nie zdołał odzyskać tytułu[166]. 14 października na odcinku SmackDown, Orton wygrał 41-osobowy największy Battle Royal w historii federacji o miano pretendenta, ale przegrał walkę z Henrym z powodu interwencji Cody'ego Rhodesa. Orton zdołał pokonać Rhodesa na gali Vengeance[167], a także w Street Fighcie z edycji SmackDown z 4 listopada[168].

Orton ponowił rywalizację z Wadem Barrettem, kiedy to obaj zostali wybrani kapitanami swoich drużyn w 5-on-5 Survivor Series elimination matchu. 11 listopada na SmackDown, Orton przegrał walkę z Barrettem, lecz trzy dni później na Raw zdołał wygrać w rewanżu[169][170]. Drużyna Ortona została pokonana na gali Survivor Series, gdzie Barrett i Cody Rhodes byli jedynymi ocalałymi[171]. Barrett kontynuował ataki na Ortonie podczas i po jego walkch[172]. Na gali Tables, Ladders and Chairs, Orton pokonał Barretta w tables matchu[173]. Barrett i Orton kontynuowali rywalizację do końca roku[174]. 30 grudnia na SmackDown podczas ich Falls Count Anywhere matchu, Barrett popchnął Ortona ze schodów[175], przez co Orton został kontuzjowany i nie występował przez miesiąc[176]. 3 lutego na SmackDown, Orton pokonał Barretta w No Disqualification matchu kończącym ich rywalizację[177].

13 lutego na tygodniówce Raw SuperShow, Orton odniósł wstrząśnienie mózgu po ataku ze strony World Heavyweight Championa Daniela Bryana. Kontuzja uniemożliwiła mu występ w Elimination Chamber matchu na tytułowej gali i został zastąpiony przez Santino Marellę[178]. Orton powrócił 2 marca na SmackDown i przegrał z Bryanem ze względu na interwencję ze strony Kane'a[179]. Trzy dni później na Raw SuperShow, Orton wykonał Kane'owi RKO po jego walce z R-Truthem[180]. Na WrestleManii XXVIII, Orton został pokonany przez Kane'a w singlowym pojedynku[181]. Orton zrewanżował mu się na najbliższym SmackDown w No Disqualification matchu[182], a także na gali Extreme Rules w Falls Count Anywhere matchu[183].

30 kwietnia na Raw, Orton był częścią Beat the Clock challenge, w którym wyłoniono pretendenta do WWE Championship na galę Over the Limit; pokonał Jacka Swaggera w 4:16[184] przebijając czas The Miza o dwie sekundy[185], lecz jego czas pobił Daniel Bryan[186]. Na najbliższej tygodniówce Raw SuperShow, Orton przypadkowo otrzymał Brogue Kick od jego tag team partnera Sheamusa, po czym Orton i ich przeciwnicy Chris Jericho i Alberto Del Rio zażądali walki o tytuł Sheamusa[187]. W czteroosobowej walce na gali Over the Limit, World Heavyweight Championship pozostało w rękach Sheamusa[188]. 30 maja, WWE zawiesiło Ortona na 60 dni za drugie złamanie przepisów antydopingowych[189][190].

Różne współprace i rywalizacje (2012–2013)

[edytuj | edytuj kod]

Orton powrócił 30 lipca na Raw, gdzie pokonał Heatha Slatera[191]. Orton rozpoczął rywalizcję z posiadaczem walizki Money in the Bank Dolphem Zigglerem, po tym jak wymierzył mu RKO gdy ten chciał wykorzystać swój kontrakt 24 sierpnia na SmackDown[192]. Tydzień później zawalczyli w walce, którą wygrał Orton[193]. Trzy dni później na Raw, Ziggler zrewanżował mu się i odniósł nieczyste zwycięstwo[194]. Ostatnia walka odbyła się na gali Night of Champions, którą wygrał Orton[195]. 28 września na SmackDown, Orton miał zawalczyć z Big Showem o miano pretendenta do World Heavyweight Championship, lecz przed walką zaatakował go Alberto Del Rio[196]. Orton pokonał Del Rio w singlowej walce na gali Hell in a Cell[197]. 6 listopada na SmackDown, Orton pokonał go ponownie w Falls Count Anywhere matchu wykonując RKO na stalowe schodki[198]. Na gali Survivor Series, drużyna Zigglera (do której należał również Del Rio) pokonała drużynę Micka Foley'a, do której należał Orton[199]. Rywalizacja z Del Rio zakończyła się zwycięstwem Ortona następnej nocy w two-out-of-three falls matchu[200].

3 grudnia na Raw, Orton rozpoczął rywalizację z grupą The Shield, która go zaatakowała po jego walce z Bradem Maddoxem[201]. 14 grudnia na SmackDown ponownie został przez nich zaatakowany i "kontuzjowany"[202]; w zamierzeniu Orton miał wyleczyć kontuzję ramienia[203]. Powrócił na początku 2013, gdzie pomógł Sheamusowi i Rybackowi przezwyciężyć Shield[204]. 1 lutego na SmackDown, Orton pokonał byłego rywala Wade'a Barretta i zakwalifikował się do Elimination Chamber matchu o World Heavyweight Championship[205]. Na tytułowej gali, Orton wyeliminował Marka Henry'ego i Chrisa Jericho, lecz sam został wyeliminowany przez zwycięzcę, Jacka Swaggera[206]. W lutym, Orton sprzymierzył się z Sheamusem by przeciwstawić się grupie The Shield i Big Showowi[207][208][209]. 15 marca na SmackDown, Orton i Sheamus wybrali Rybacka jako ich partnera w sześcioosobowej walce na WrestleManii 29[210]. Ostatecznie Ryback został wykluczony, gdyż zawalczył w solowej walce, wskutek czego ich partnerem stał się Big Show, który już nie współpracował z grupą Shield[211][212]. 7 kwietnia na Wrestleanii, Orton, Sheamus i Show zostali pokonani przez The Shield, gdyż Show zdradził swój zespół i wykonał Ortonowi cios pięścią[213]. W ramach zemsty, Orton pokonał Showa w Extreme Rules matchu na gali Extreme Rules[214]. Rozpoczął współpracę z Danielem Bryanem by powstrzymać The Shield[215][216]. 14 czerwca na tygodniówce SmackDown, Orton, Bryan i Kane jako pierwsza drużyna pokonała The Shield na telewizyjnej gali[217][218]. Trzy dni później na gali Payback, Orton i Bryan nie zdołali pokonać Romana Reignsa i Setha Rollinsa o WWE Tag Team Championship[219]. Następnej nocy na Raw, Orton i Bryan zmierzyli się w no disqualification matchu, który wygrał Orton po zatrzymaniu walki przez sędziego, gdyż Bryan odniósł kontuzję[220]. Cztery dni później na SmackDown został pokonany przez Bryana[221]. Na kolejnym odcinku Raw po uzyskaniu braku rezultatu z ich trzeciej walki[222], Bryan pokonał Ortona w Street Fight matchu[223].

The Authority (2013–2015)

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: The Authority.
Orton jako WWE Champion w listopadzie 2013

14 lipca na gali Money in the Bank, Orton pokonał Christiana, CM Punka, Daniela Bryana, Roba Van Dama i Sheamusa zdobywając walizkę Money in the Bank używanej na tytuł WWE Championship[224]. 18 sierpnia na gali SummerSlam, Orton stał się heelem po raz pierszy od 2010, kiedy to wykorzystał kontrakt na nowym WWE Championie Danielu Bryanu; nowy mistrz został zaatakowany przez sędziego specjalnego Triple H'a, który pomógł Ortonowi wykorzystać walizkę i zdobyć tytuł po raz siódmy[225]. Następnej nocy na tygodniówce Raw, Triple H i Stephanie McMahon utworzyli frakcję The Authority, gdzie Orton był jego członkiem jako "twarz federacji"[226].

Na wrześniowym Night of Champions, Orton stracił tytuł z powrotem na rzecz Bryana[227], lecz Triple H pozbawił go tytułu dobę później na Raw, gdyż sędzia pojedynku Scott Armstrong za szybko wykonał odliczenie przypięcia[228]. Orton i Bryan zawalczyli ze sobą 6 października na gali Battleground, lecz pojedynek o zawieszone mistrzostwo zakończył się bez rezultatu, gdyż Big Show znokautował obu uczestników[229]. Kolejny ich pojedynek odbył się w Hell in a Cell matchu na tytułowej gali, gdzie Orton odzyskał mistrzostwo po tym jak sędzia specjalny Shawn Michaels wykonał Bryanowi Sweet Chin Music za atak na Triple H'u[230].

24 listopada na Survivor Series, po skuteczniej obronie tytułu w pojedynku z Big Showem, Orton skonfrontował się z World Heavyweight Championem i wieloletnim rywalem Johnem Ceną[231]. Następnej nocy na Raw, Cena zasugerował, że w federacji powinien być jeden światowy mistrz, wskutek czego Triple H wyznaczył walkę unifikującą oba tytuły na grudniową galę TLC. 15 grudnia, Orton pokonał Cenę w Tables, Ladders, and Chairs matchu, gdzie zunifikował oba tytuły w WWE World Heavyweight Championship (kontynuacja WWE Championship) i był ostatnim World Heavyweight Championem[232]. W styczniu na gali Royal Rumble obronił tytuł w rewanżu z Ceną[233]. 23 lutego na gali Elimination Chamber pokonał Cesaro, Christiana, Daniela Bryana, Johna Cenę i Sheamusa broniąc swojego WWE World Heavyweight Championship[234]. Wystąpił w walce wieczoru WrestleManii XXX, gdzie bronił tytułu w walce z Batistą (zwycięzca Royal Rumble matchu) i Bryanem (pokonał Triple H'a w walce otwierającej galę i tym samym dołączył do walki). Pojedynek wygrał Daniel Bryan, który zakończył 161-dniowe panowanie Ortona[235].

Orton i Batista na tygodniówce Raw

Dobę później po WrestleManii, Orton i Batista wspólnie zażądali rewanżu o WWE World Heavyweight Championship, lecz ostatecznie obaj zawalczyli z The Usos, którzy byli w posiadaniu WWE Tag Team Championship. Przegrali walkę z mistrzami, lecz po walce wspólnie ich zaatakowali[236]. Tej samej nocy, Batista, Orton i Kane zaatakowali Bryana, który miał bronić tytułu w walce z Triple H'em. Na jego ratunek przybyła grupa The Shield[237]. 14 kwietnia na Raw, Batista, Triple H i Orton wkroczyli do ringu przy grafikach i motywie muzycznym grupy Evolution, po czym zaatakowali Ambrose'a, Rollinsa i Reignsa[238]. Na galach Extreme Rules i Payback, Evolution przegrało z The Shield[239][240]. 9 czerwca na Raw, The Authority przyznało Ortonowi miejsce w 2014 Money in the Bank ladder matchu o zwakowane WWE World Heavyweight Championship, lecz pojedynek wygrał Cena. 21 lipca na Raw, Roman Reigns zaatakował Ortona, co było motywem ich rywalizacji prowadzącej do walki na SummerSlam, którą wygrał Reigns. Na wrześniowym Night of Champions, Orton pokonał Chrisa Jericho[241].

Orton celebrujący po pokonaniu Setha Rollinsa na WrestleManii 31 w marcu 2015

20 października podczas odcinka Raw, Orton otrzymał zgodę od The Authority na walkę z przegranym pomiędzy Johnem Ceną i Deanem Ambrosem. Ambrose wygrał walkę, wskutek czego Orton i Cena po raz kolejny zmierzyli się ze sobą,t ym razem w Hell in a Cell matchu. Tydzień przed galą, Seth Rollins zaatakował Ortona wykonując mu Curb Stomp. Na gali Hell in a Cell, Cena pokonał Ortona i stał się pretendentem do WWE World Heavyweight Championship. Dobę później na Raw, Orton zaatakował Rollinsa i bronił się przed The Authority, że to Rollins jest słabym ogniwem grupy; tym samym rozpoczął przemianę charakteru w face'a. 3 listopada na Raw, Orton ponownie zaatakował Rollinsa podczas jego walki z Dolphem Zigglerem o Intercontinental Championship, po czym wyzwał Rollinsa do walki. Walkę wygrał Rollins, zaś po niej Orton został zaatakowany przez członków Authority, gdzie Rollins wykonał Ortonowi Curb Stomb w stalowe schodki.

Na lutowej gali Fastlane, po tym jak The Authority (Big Show, Rollins i Kane) pokonali Zigglera, Ericka Rowana i Rybacka, Orton powrócił i uratował drugą drużynę, po czym wymierzył Jamiemu Noble'owi i Joey'owi Mercury'owi i Kane'owi RKO[242]. Następnej nocy na Raw, Authority próbowało przekonać Ortona do powrotu do "rodziny", lecz ten nie dawał jednoznacznej odpowiedzi. 9 marca na Raw, podczas 2-on-1 handicap matchu z Rollinsem przeciwko Reignsowi, Orton opuścił swojego partnera powodując ich przegraną. Na WrestleManii 31, Orton pokonał Rollinsa, lecz ten w walce wieczoru wykorzystał swoją walizkę Money in the Bank i zdobył od Brocka Lesnara WWE World Heavyweight Championship. 6 kwietnia na Raw, Orton pokonał Reignsa i Rybacka w triple threat matchu stając się pretendentem do tytułu Rollinsa[243][244]. Zmierzyli się w Steel Cage matchu, gdzie ruch RKO był zbanowany, zaś Kane był "strażnikiem klatki" i spowodował porażkę Ortona[245]. Na majowej gali Payback odbył się fatal 4-way match, w którym zmierzyli się Orton, Rollins, Dean Ambrose i Reigns; z pojedynku zwycięsko wyszedł Rollins[246].

Współpraca i rywalizacja z Bray'em Wyattem (od 2015)

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: The Wyatt Family.

Na gali Money in the Bank, Orton nie zdołał zdobyć walizki Money in the Bank na WWE World Heavyweight Championship, którą ostatecznie zdobył Sheamus[247]. Przez wakacje 2015, Orton rywalizował z Sheamusem, którego pokonał na gali Battleground, lecz przegrał z nim na SummerSlam[248][249]. 7 września na Raw, Orton pokonał Sheamusa w singles matchu, lecz po walce został zaatakowany przez The Wyatt Family. Dwa tygodnie później na Raw, Orton uratował Deana Ambrose'a i Romana Reignsa przez atakiem ze strony Wyatt Family. Walka Ambrose'a i Ortona przeciwko Luke'owi Harperowi i Braunowi Strowmanowi została ogłoszona na galę Hell in a Cell[250], lecz została anulowana przez odniesienie kontuzji ramienia przez Ortona[251][252].

7 lipca 2016 na odcinku SmackDown, Orton został wybrany przeciwnikiem Brocka Lesnara na galę SummerSlam[253]. 19 lipca podczas draftu, Orton został przypisany do brandu SmackDown, zaś Lesnar do brandu Raw[254]. 24 lipca na gali Battleground, Orton powrócił do telewizji jako gość segmentu Highlight Reel prowadzonego przez Chrisa Jericho, gdzie powiedział, że chce pokazać, iż wciąż należy do czołówki, po czym wymierzył prowadzącemu RKO[255]. 26 lipca na tygodniówce SmackDown Live, Orton pokonał Intercontinental Championa The Miza w non-title matchu[256]. 1 sierpnia na Raw podczas wygłaszania przemowy przez Lesnara, Orton pojawił się na arenie i wymierzył swojemu przeciwnikowi RKO[257]. Lesnar odwdzięczył się atakiem na Ortonie dobę później na SmackDown Live[258]. Na gali SummerSlam, Lesnar pokonał Ortona przez techniczny nokaut, pozostawiając zakrwawionego Ortona w ringu[259].

Orton z Lukem Harperem i Bray'em Wyattem w posiadaniu WWE SmackDown Tag Team Championship

23 sierpnia na odcinku SmackDown Live, Orton skonfrontował się z Bray'em Wyattem, co wznowiło ich rywalizację[260]. W następnym tygodniu zaakceptował wyzwanie Wyatta do walki z nim na gali Backlash[261]. Przed rozpoczęciem walki, Orton został zaatakowany przez Wyatta na zapleczu, wskutek czego Wyatt wygrał przez poddanie walki. Zostało ujawnione, że przyczyną takiego rozpisania scenariusza była prawdziwa kontuzja odniesiona miesiąc wcześniej na SummerSlam[262]. Ostatecznie zawalczyli ze sobą w walce wieczoru październikowej gali No Mercy, lecz Orton przegrał z powodu interwencji powracającego Luke'a Harpera[263]. 11 października na SmackDown Live, Orton i Kane zawalczyli z Wyattem i Harperem, lecz przegrali pojedynek[264]. Dwa tygodnie później, Kane zawalczył z Wyattem w singles matchu, podczas którego Orton zdradził Kane'a i przyłączył się do grupy The Wyatt Family[265]. 1 listopada na SmackDown Live, Wyatt i Harper pomogli Ortonowi wygrać z Kanem, co potwierdziło ich sojusz.

Tej samej nocy, Orton i Wyatt zostali ujawnieni jako członkowie męskiej drużyny SmackDown na galę Survivor Series[266]. Drużyna SmackDown pokonała drużynę Raw, gdzie Orton i Wyatt byli jedynymi niewyeliminowanymi wrestlerami w pojedynku. Na grudniowej gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, Orton i Wyatt pokonali Heatha Slatera i Rhyno zdobywając WWE SmackDown Tag Team Championship, co było pierwszym tag-teamowym mistrzostwem Ortona od ponad dekady. Następnego dnia ogłoszono, że Luke Harper również jest uznawany za mistrza dzięki zasadzie Freebird Rule. 27 grudnia na tygodniówce SmackDown Live, The Wyatt Family straciło tytuły na rzecz American Alpha (Chada Gable'a i Jasona Jordana), gdyż Harper przypadkowo trafił Ortona podczas pojedynku[267]. 29 stycznia na gali Royal Rumble, Orton po raz drugi w karierze wygrał Royal Rumble match poprzez eliminację jako ostatniego Romana Reignsa[268]. Pomimo tego, 14 lutego na SmackDown Live, Orton zadecydował, że dopóki WWE Championship jest w posiadaniu Bray'a Wyatta, to rezygnuje z walki z nim na WrestleManii 33. 28 lutego na SmackDown Live, Orton zdradził Wyatta i spalił jego charakterystyczną chatkę na bagnach, tym samym ponawiając rywalizację[269]. 7 marca na SmackDown Live, Orton obronił miano pretendenta pokonując AJ Stylesa.

Kariera aktorska

[edytuj | edytuj kod]

Jako były żołnierz Marines[18], Orton miał być postacią pierwszoplanową filmu W cywilu 2 (2009), lecz ze względu na odniesienie kontuzji został zastąpiony przez Teda DiBiasego[270]. Grał postać ojca szkolnego chuligana w komedio-dramacie That's What I Am (2011)[271]. Ponownie zaproponowano mu udział w filmie W cywilu 3[272], lecz został zastąpiony przez The Miza[273][274][275]. W 2013 wystąpił w głównej roli filmu 12 rund 2[276]. Orton wystąpił jako gość specjalny serialu Shooter[277].

Inne media

[edytuj | edytuj kod]

W 2004, Orton pojawił się w talk-show Jimmy Kimmel Live! w celu promocji gali Taboo Tuesday[278]. W marcu 2007 wraz z Edgem, Johnem Ceną i Bobbym Lashley'em wystąpił w teleturnieju Grasz czy nie grasz[279].

W październiku 2014 stały się popularne krótkie 6-sekundowe filmy (tzw. Vine'y), na których umieszczano animację Ortona wykonującego ruch RKO w śmiesznych sytuacjach, w których ktoś upadał przodem na ziemię[280].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Orton mieszka w St. Charles w Missouri[281]. 21 września 2007, Orton poślubił Samanthę Speno[282][283][284]. Doczekali się pierwszej córeczki, Alanny Marie Orton, która urodziła się 12 lipca 2008[285][286][287]. Orton i Speno rozwiedli się w czerwcu 2013, ówcześnie będąc w separacji od końca 2012[288]. 14 listopada 2015 wziął za żonę Kimberly Kessler[289][290][291]. Druga córka Ortona (i czwarte dziecko Kessler), Brooklyn Rose Orton, urodziła się 22 listopada 2016[292].

19 marca 2007, magazyn Sports Illustrated umieścił artykuł na swojej stronie, w którym kontynuowano tematykę używania sterydów przez profesjonalnych atletów w różnych sportach. Wymieniono między innymi obecne i byłe gwiazdy WWE, w tym Ortona, którego podejrzewano o korzystanie z anastrozolu, klomifenu, nandrolonu, oxandrolonu, stanozololu oraz testosteronu[293]. WWE odparło zarzuty twierdząc, że od czasu wprowadzenia zasad antydopingowych w lutym 2006 nie wykryto niepożądanych substancji[294].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Film

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola
2011 That's What I Am Ed Freel
2013 12 rund 2 Nick Malloy
2015 The Condemned 2 Will Tanner
2016 Countdown On sam

Television

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola
2007 Grasz czy nie grasz On sam
2016 Shooter James Richards

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
Orton wykonujący RKO na Dolphie Zigglerze
Orton wykonujący RKO na Sethie Rollinsie
Orton wykonujący inverted headlock backbreaker na Sheamusie
Orton przygotowujący się do wykonania elevated DDT na Sheamusie
  • Finishery
    • Full nelson slam – OVW; w WWE używany jako zwykły ruch
    • O-Zone (Overdrive)[2] – 2002–2003
    • RKO[1][2][295] (Jumping cutter, często wykonywany jako kontra) – od 2003
    • Running punt kick w czaszkę przeciwnika[2], najczęściej powodując kontuzje (według scenariusza) – 2007–2012; odtąd używany rzadko
  • Z Batistą
    • Drużynowe finishery
      • Kombinacja powerbomb (Batista) / jumping neckbreaker (Orton)[308][309]
  • Z Edgem
    • Drużynowe finishery
      • Con-chair-to
      • Double RKO (Double jumping cutter)[310]
    • Inne ruchy drużynowe
      • Double dropkick
  • Przydomki
    • "The Apex Predator"[311]
    • "The Legend Killer"[312]
    • "Mr. Money in the Bank"
    • "The Viper"[313]
  • Motywy muzyczne
    • World Wrestling Entertainment/WWE
      • "Blasting" ~ Jim Johnston (25 kwietnia 2002 – 3 lutego 2003)
      • "Evolve" ~ Jim Johnston (10 lutego 2003 – 16 czerwca 2003)
      • "Line in the Sand" ~ Motörhead[314](14 lipca 2003 – 23 sierpnia 2004; 14 kwietnia 2014 – 2 czerwca 2014; używany jako członek grupy Evolution)
      • "Burn in My Light" ~ Mercy Drive (30 sierpnia 2004 – 5 maja 2008)
      • "This Fire Burns" ~ Killswitch Engage (3 marca 2006 – 10 marca 2006)
      • "Voices" ~ Rev Theory (od 12 maja 2008)[315]
      • "Live in Fear" ~ Mark Crozer[316] (8 listopada 2016 – 28 lutego 2017; używany jako członek grupy The Wyatt Family)

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Orton jako ośmiokrotny WWE Champion (prawy pas) i czterokrotny World Heavyweight Champion (lewy pas), będąc dwunastokrotnym światowym mistrzem w WWE

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Randy Orton bio. WWE. [dostęp April 26, 2011].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Randy Orton bio. Online World of Wrestling. [dostęp July 16, 2008].
  3. ↑ a b c MMWA-SICW Archive — March 18, 2000 results. Mid-Missouri Wrestling Association-Southern Illinois Conference Wrestling. [dostęp August 14, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 10, 2008)].
  4. ↑ How old is WWE star Randy Orton?. April 1, 2015. s. ProWrestling.net. [dostęp November 19, 2016].
  5. ↑ a b c d e Greg Oliver: The Pro Wrestling Hall of Fame: The Heels. 2007, s. 205. ISBN 1-55022-759-9.
  6. ↑ a b John Milner, Richard Kamchen: Slam! Sports biography. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, October 7, 2004. [dostęp July 10, 2007].
  7. ↑ WWE.com: Retired Championships
  8. ↑ a b c OVW Hardcore Championship (retired). Ohio Valley Wrestling. [dostęp April 3, 2011].
  9. ↑ W.W.F./W.W.E. Intercontinental Heavyweight Title. Wrestling-Titles.com. [dostęp October 8, 2007].
  10. ↑ World Heavyweight Title (W.W.E. Smackdown!). Wrestling-Titles.com. [dostęp October 8, 2007].
  11. ↑ W.W.W.F./W.W.F./W.W.E. World Tag Team Title. Wrestling-Titles.com. [dostęp October 8, 2007].
  12. ↑ a b History of the WWE Championship. World Wrestling Entertainment. [dostęp August 10, 2007].
  13. ↑ 5 youngest WWE World Heavyweight Champions: 5 Things
  14. ↑ a b Dale Plummer, Tylwalk, Nick: Orton triumphs, Cena survives, Hardy falls at Royal Rumble. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, January 26, 2009. [dostęp January 26, 2009].
  15. ↑ John Clapp: WWE World Heavyweight Champion Randy Orton vs. Batista. WWE. [dostęp March 8, 2014].
  16. ↑ Randy Orton basic facts. Randy-Orton.com. [dostęp January 25, 2009].
  17. ↑ Superstar of the Year. Sky Sports, December 9, 2011. [dostęp November 19, 2016].
  18. ↑ a b c Zack Zeigler: Orton's tattoo secrets. World Wrestling Entertainment. [dostęp October 11, 2007].
  19. ↑ a b MMWA-SICW archives — April 22, 2000. Mid-Missouri Wrestling Association-Southern Illinois Conference Wrestling, April 22, 2000. [dostęp March 23, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 28, 2007)].
  20. ↑ The history of WWE.
  21. ↑ SmackDown! results — April 25, 2002. PWWEW.net, April 25, 2002. [dostęp March 1, 2008].
  22. ↑ SmackDown! results — May 2, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 22, 2008].
  23. ↑ SmackDown! results — May 9, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 22, 2008].
  24. ↑ SmackDown! results — May 16, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 22, 2008].
  25. ↑ SmackDown! results — September 9, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 22, 2008].
  26. ↑ Raw results — September 23, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 23, 2008].
  27. ↑ Raw results — September 23, 2002. PWWEW.net, September 23, 2002. [dostęp March 23, 2008].
  28. ↑ Raw results — October 14, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 12, 2008].
  29. ↑ a b Patrice Oppliger: Wrestling and hypermasculinity. Jefferson, North Carolina: 2004, s. 112. ISBN 978-0-7864-8136-1.
  30. ↑ Raw results — January 20, 2003. Online World of Wrestling. [dostęp March 12, 2008].
  31. ↑ Raw results — October 28, 2002. Online World of Wrestling. [dostęp March 12, 2008].
  32. ↑ Michael McAvennie. WWE The Yearbook: 2003 Edition. , s. 305–306, 314, 2003. 
  33. ↑ Nick Tywalk, Dale Plummer: WWE Armageddon a flop. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, December 14, 2003. [dostęp August 26, 2009].
  34. ↑ Brad Jennette: 411's WWE Raw Report 01.20.03. 411mania.com, January 20, 2003. [dostęp March 12, 2008].
  35. ↑ Ryan Droste: Full WWE No Way Out PPV Results – 2/23/03 – Montreal, Quebec. WrestleView, February 23, 2003. [dostęp August 26, 2009].
  36. ↑ Adam Martin: Full WWE Survivor Series PPV Results –11/16/03 – Dallas, Texas. WrestleView, November 16, 2003. [dostęp August 26, 2009].
  37. ↑ 2007 Wrestling Almanac & Book of Facts. , s. 113–114, 2007. 
  38. ↑ Martin, Finn. Power Slam Magazine, issue 112. , s. 22–23, October 22, 2003. 
  39. ↑ Craig Tello: RK-Ode. World Wrestling Entertainment. [dostęp April 6, 2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 12, 2010)].
  40. ↑ a b Inside WWE Title History Intercontinental 20031214 – Randy Orton. World Wrestling Entertainment. [dostęp July 10, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 29, 2008)].
  41. ↑ John Powell: Feature bouts save Backlash. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 18, 2004. [dostęp August 26, 2009].
  42. ↑ 2007 Wrestling Almanac & Book of Facts. , s. 116, 2007. 
  43. ↑ Raw results — July 26, 2004. Online World of Wrestling. [dostęp July 11, 2007].
  44. ↑ a b History Of The World Heavyweight Championship — Randy Orton. World Wrestling Entertainment. [dostęp July 10, 2007].
  45. ↑ Jason Clevett: Orton-Benoit, Guerrero-Angle save SummerSlam. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 16, 2004. [dostęp November 18, 2009]. Cytat: Benoit left the ring and then returned and extended his hand saying, "Be a man." The two shook hands
  46. ↑ Raw results — August 16, 2004. Online World of Wrestling. [dostęp July 11, 2007].
  47. ↑ Raw results — August 23, 2004. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  48. ↑ Martin, Finn. Power Slam Magazine, issue 123. , s. 24–25, September 22, 2004. 
  49. ↑ Raw results — September 19, 2004. Online World of Wrestling. [dostęp July 11, 2007].
  50. ↑ Chris Sokol: Orton survives at Series. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 15, 2004. [dostęp August 26, 2009].
  51. ↑ Evans, Anthony. Power Slam Magazine, issue 127. , s. 30–31, January 21, 2005. 
  52. ↑ Raw results —January 10, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp July 11, 2007].
  53. ↑ a b 2007 Wrestling Almanac & Book of Facts. , s. 117, 2007. 
  54. ↑ Raw results — February 14, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  55. ↑ Raw results — February 28, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp April 2, 2008].
  56. ↑ Raw results — February 28, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp August 6, 2007].
  57. ↑ SmackDown results — March 17, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  58. ↑ Ryan Wade. Inside the Squared Circle. , March 28, 2005. Cytat: Randy Orton ... stated on Monday that he had a simple message for anyone who doubted his ability to bring the Undertaker's 13–0 record at WrestleMania to a crashing halt. After having to drag the answer he wanted out of his female companion, Stacy Keibler, Orton clearly knew that Keibler didn't like his chances in the big match. Orton sent his message to all the people who doubted him by way of a RKO to Keibler.. 
  59. ↑ Raw results — March 14, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  60. ↑ Profile on Online World of Wrestling. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007]. Cytat: April 2005: Randy Orton has shoulder surgery under Dr. James Andrews and will be out of action for six months.
  61. ↑ Rennie Detore. Smackdown still has life. , June 26, 2005. [dostęp August 26, 2009]. [zarchiwizowane z adresu September 24, 2009]. 
  62. ↑ SmackDown results — June 16, 2005. Online World of Wrestling. [dostęp August 6, 2007].
  63. ↑ Adam Martin: SummerSlam PPV Results – 8/21/05 –Washington, DC (Hogan/HBK). WrestleView, August 21, 2005. [dostęp August 26, 2009].
  64. ↑ Chris Sokol: Latest WWE PPV unmerciful. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, October 9, 2005. [dostęp August 26, 2009].
  65. ↑ a b Team SmackDown def. Team Raw in a Classic Survivor Series Match. World Wrestling Entertainment, November 27, 2005. [dostęp August 26, 2009].
  66. ↑ a b 2007 Wrestling Almanac & Book of Facts. , s. 119, 2007. 
  67. ↑ Mark Serrels. WWE and Kayfabe: Retaining the Real. , May 4, 2006. [dostęp August 26, 2009]. [zarchiwizowane z adresu September 24, 2009]. 
  68. ↑ SmackDown results — February 3, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 24, 2007].
  69. ↑ SmackDown results — February 10, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 24, 2007].
  70. ↑ SmackDown results — February 24, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 24, 2007].
  71. ↑ Chris Sokol: Main events salvage No Way Out. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 20, 2006. [dostęp May 12, 2008].
  72. ↑ SmackDown results — February 24, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  73. ↑ Hurley, Oliver. Power Slam Magazine, issue 142. , s. 16–19, April 20, 2006. 
  74. ↑ Blackjack Brown. More Triple H, ECW on tap. , s. A65, April 9, 2006. 
  75. ↑ Timothy Brown: Randy Orton Speaks Out On His Suspension. Headline Planet, April 6, 2006. [dostęp August 22, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 11, 2007)].
  76. ↑ Alex Marvez. McMahons Getting Ready For A Blasphemous Bout. , s. 31, April 14, 2006. 
  77. ↑ Raw results — June 5, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp March 24, 2008].
  78. ↑ WWE vs ECW Head-to-Heat results — June 7, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp March 24, 2008].
  79. ↑ Raw results — July 3, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp March 24, 2008].
  80. ↑ Saturday Night's Main Event results — July 15, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  81. ↑ 2007 Wrestling Almanac & Book of Facts. , s. 121–122, 2007. 
  82. ↑ a b Adam Martin: Judgment Day PPV Results – 5/20/07– St. Louis, MO (Cena vs. Khali). WrestleView, May 20, 2007. [dostęp August 26, 2009].
  83. ↑ Brian Elliott: K-Fed costs Cena at Cyber Sunday. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 6, 2006. [dostęp January 17, 2008].
  84. ↑ a b History Of The World Tag Team Title — Edge & Randy Orton. World Wrestling Entertainment. [dostęp July 10, 2007].
  85. ↑ Raw results —November 27, 2006. Online World of Wrestling. [dostęp August 23, 2007].
  86. ↑ Dale Plummer and Nick Tylwalk: Cena retains, Triple H injured at Revolution. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, January 8, 2007. [dostęp May 12, 2008].
  87. ↑ Pro Wrestling Illustrated. , s. 134, May 2007. 
  88. ↑ Brian Elliott: No filler makes for a consistent Backlash. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 29, 2007. [dostęp January 17, 2008].
  89. ↑ Bryan Robinson: An ECW legend killed at One Night Stand?. World Wrestling Entertainment, June 3, 2007. [dostęp August 26, 2009].
  90. ↑ Raw results — June 4, 2007. Online World of Wrestling. [dostęp July 10, 2007].
  91. ↑ a b c Raw results — July 23, 2007. Online World of Wrestling. [dostęp July 24, 2007].
  92. ↑ Raw results — July 30, 2007. Online World of Wrestling. [dostęp August 8, 2007].
  93. ↑ Corey Clayton: Legend Killer strikes on Saturday Night. World Wrestling Entertainment, July 18, 2007. [dostęp November 13, 2007].
  94. ↑ Raw results — August 20, 2007. Online World of Wrestling. [dostęp August 29, 2007].
  95. ↑ Bryan Robinson: Champ's legend lives on. World Wrestling Entertainment, August 26, 2007. [dostęp November 17, 2007].
  96. ↑ Mike McAvennie: Should Cena step up... or step down. World Wrestling Entertainment, August 29, 2007. [dostęp November 7, 2007].
  97. ↑ Adam Martin: Unforgiven PPV Results– 9/16 – Memphis, TN (Return of Undertaker). WrestleView, September 16, 2007. [dostęp August 26, 2009].
  98. ↑ ECW results — October 2, 2007. Online World of Wrestling. [dostęp March 19, 2008].
  99. ↑ Bryan Robinson: Kings of Kings reigns supreme again. World Wrestling Entertainment, October 7, 2007. [dostęp October 8, 2007].
  100. ↑ Bryan Robinson: Championship hot potato: Legend Killer's time comes after all. World Wrestling Entertainment, October 7, 2007. [dostęp October 8, 2007].
  101. ↑ Bryan Robinson: HBK shows Orton his 'appreciation'. World Wrestling Entertainment, October 8, 2007. [dostęp March 19, 2008].
  102. ↑ WWE Championship Match: Fans' Choice. World Wrestling Entertainment. [dostęp March 23, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 30, 2007)].
  103. ↑ Adam Martin: Cyber Sunday PPV Results – 10/28 – Washington, DC (Batista/Taker). WrestleView, October 28, 2007. [dostęp August 26, 2009].
  104. ↑ Bryan Robinson: The music is silenced. World Wrestling Entertainment, November 7, 2007. [dostęp February 7, 2008].
  105. ↑ a b Bryan Robinson: Fate on the Legend Killer's side. World Wrestling Entertainment, January 28, 2008. [dostęp August 26, 2009].
  106. ↑ Adam Martin: No Way Out PPV Results – 2/17 – Las Vegas (Two Chambers, & more). WrestleView, February 17, 2008. [dostęp April 1, 2008].
  107. ↑ Kevin Eck. WrestleMania XXIV thoughts. , March 31, 2008. [dostęp April 6, 2009]. 
  108. ↑ Wade Keller: Keller's WWE Backlash PPV Report 4/27: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV event. PW Torch, April 27, 2008. [dostęp August 26, 2009].
  109. ↑ Bob Kapur: Judgment Day spoils streak of good shows. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, May 18, 2008. [dostęp August 26, 2009].
  110. ↑ First time using Voices by Rev Theory. World Wrestling Entertainment, May 12, 2008. [dostęp May 14, 2008].
  111. ↑ Keith Robinson: Orton involved in motorcycle accident. World Wrestling Entertainment, August 11, 2008. [dostęp August 11, 2008].
  112. ↑ Tim Baines: Maturity arrives for Randy Orton. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 22, 2008. [dostęp November 25, 2008].
  113. ↑ Aubrey Sitterson: Forgive, don't forget. World Wrestling Entertainment, September 1, 2008. [dostęp April 19, 2009].
  114. ↑ Matt Bishop: Scramble matches make for wild Unforgiven. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, September 8, 2008. [dostęp April 19, 2009].
  115. ↑ a b Hunter Golden. Raw Results – 11/3/08 – Tampa, FL. , November 3, 2008. [dostęp January 5, 2009]. 
  116. ↑ Hunter Golden. Raw Results – 12/1/08 – Washington, DC. , December 1, 2008. [dostęp January 5, 2009]. 
  117. ↑ Raw results — December 1, 2008. , December 1, 2008. [dostęp January 5, 2009]. 
  118. ↑ Hunter Golden. Raw Results – 12/8/08 – Philadelphia, PA. , December 8, 2008. [dostęp January 5, 2009]. 
  119. ↑ Dave Plummer: Wrestlemania 25: HBK steals the show. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 6, 2009. [dostęp April 6, 2009].
  120. ↑ Aubrey Sitterson: Punter's quarry. World Wrestling Entertainment, April 26, 2009. [dostęp April 26, 2009].
  121. ↑ Craig Tello: Steel of fortune. World Wrestling Entertainment, June 7, 2009. [dostęp August 7, 2010].
  122. ↑ Wounded Animal. World Wrestling Entertainment, June 9, 2009. [dostęp June 16, 2009].
  123. ↑ Dale Plummer: Raw: Vince strikes a deal; Orton strikes gold. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 15, 2009. [dostęp June 16, 2009].
  124. ↑ Aubrey Sitterson: Results: Quitting time. World Wrestling Entertainment, September 13, 2009. [dostęp August 14, 2009].
  125. ↑ Craig Tello: Results: Serpent's Structure. World Wrestling Entertainment, October 4, 2009. [dostęp September 29, 2010].
  126. ↑ Craig Tello: Results: Iron will in the Steel City. World Wrestling Entertainment, October 25, 2009. [dostęp October 18, 2010].
  127. ↑ Dale Plummer: Raw: Iron Mike and DX reunite. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, January 11, 2010. [dostęp March 3, 2010].
  128. ↑ Dale Plummer, Tylwalk, Nick: The 2010 Royal Rumble is Rated R in Atlanta. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 1, 2010. [dostęp March 3, 2010].
  129. ↑ Dale Plummer: Raw: Springing into the Elimination Chamber. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 15, 2010. [dostęp March 3, 2010].
  130. ↑ Dale Plummer, Tylwalk, Nick: Batista, Jericho and Michaels capitalize on Elimination Chamber opportunities. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 22, 2010. [dostęp March 3, 2010].
  131. ↑ Dale Plummer: Raw: Finding a Jewel on the Road to Wrestlemania. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 22, 2010. [dostęp March 3, 2010].
  132. ↑ Adam Martin: Wrestlemania 26 Results – 3/28/10. WrestleView, March 28, 2010. [dostęp March 29, 2010].
  133. ↑ Results: All-American victory. World Wrestling Entertainment, April 25, 2010. [dostęp April 26, 2010].
  134. ↑ Dale Plummer: Raw: Feeling a draft. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 26, 2010. [dostęp May 24, 2010].
  135. ↑ Kevin Eck. Ring Posts: Over the Limit thoughts. , May 24, 2010. [dostęp May 27, 2010]. 
  136. ↑ Kevin Eck: Fatal Fourway thoughts. [w:] The Baltimore Sun [on-line]. June 21, 2010. [dostęp June 21, 2010].
  137. ↑ Matt Bishop: Raw: Hart returns as Cena leads team to face Nexus. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, July 19, 2010. [dostęp August 23, 2010].
  138. ↑ Dale Plummer, Nick Tylwalk: Rumored return helps Team WWE fend off Nexus at SummerSlam. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 15, 2010. [dostęp August 23, 2010].
  139. ↑ Nick Tylwalk: Few gimmicks, more title changes at Night of Champions. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, September 20, 2010. [dostęp September 20, 2010].
  140. ↑ Dave Hillhouse: Hell in a Cell: Betrayal, fan interference, and flying shoes. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, October 4, 2010. [dostęp November 23, 2010].
  141. ↑ Bryan Sokol: Cena central to Bragging Rights; Smackdown wins again. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, October 25, 2010. [dostęp November 23, 2010].
  142. ↑ Dale Plummer, Tylwalk, Nick: The fate of Cena is finally decided at so-so Survivor Series. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 22, 2010. [dostęp November 23, 2010].
  143. ↑ Dale Plummer: RAW: The Miz cashes in as Nexus costs Orton WWE title. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, November 22, 2010. [dostęp November 23, 2010].
  144. ↑ James Wortman: Results: Stalking in a splinter wonderland. World Wrestling Entertainment, December 19, 2010. [dostęp December 21, 2010].
  145. ↑ Dale Plummer, Nick Tylwalk: Super-size Royal Rumble saves biggest surprise for last. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, January 31, 2011. [dostęp January 31, 2011].
  146. ↑ Dave Hillhouse: Elimination Chamber mostly eliminates dramatic intrigue. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 20, 2011. [dostęp February 21, 2011].
  147. ↑ Dale Plummer: Raw: Triple H talks Wrestlemania; The Miz loses an ally. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, February 28, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  148. ↑ Dale Plummer: Raw: Stone Cold stuns Cole's Wrestlemania plans. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, March 7, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  149. ↑ Dale Plummer: Raw: Cena wrecked on the Road to Wrestlemania. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, March 14, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  150. ↑ Matt Bishop: The Rock costs Cena as The Miz retains at WrestleMania XXVII. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 3, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  151. ↑ Dale Plummer: Raw: Edge calls it a career. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 11, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  152. ↑ Dale Plummer: Raw: Draft tries to shock WWE Universe. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 25, 2011. [dostęp April 26, 2011].
  153. ↑ Mitch Pasero: Smackdown Results: Christian's dream crushed. World Wrestling Entertainment, May 6, 2011. [dostęp June 11, 2011].
  154. ↑ Dave Hillhouse: Over the Limit: Unpredictability makes for a good show. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, May 22, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  155. ↑ Bob Kapur: Cena, Orton retain titles at Capitol Punishment. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, June 19, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  156. ↑ Dave Hillhouse: Money in the Bank: The WWE gets Punk'd. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, July 18, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  157. ↑ Michael Burdick: SmackDown results: 'Money' breeds mayhem. World Wrestling Entertainment, July 8, 2011. [dostęp September 12, 2011].
  158. ↑ Dale Plummer, Nick Tylwalk: Punk-Cena feud comes to a head, but not without some wrinkles at SummerSlam. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 15, 2011. [dostęp September 10, 2011].
  159. ↑ Mitch Passero: SuperSmackDown results: Mark Henry crashes the cage. World Wrestling Entertainment, August 30, 2011. [dostęp September 10, 2011].
  160. ↑ Dave Hillhouse: Smackdown: Turning the page. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 20, 2011. [dostęp September 18, 2011].
  161. ↑ Matt Bishop: Super Smackdown: Orton left laying after title defense. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, August 31, 2011. [dostęp September 19, 2011].
  162. ↑ Dave Hillhouse: Smackdown: Friday night in Toledo, Ohio. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, September 10, 2011. [dostęp September 19, 2011].
  163. ↑ Jon Waldman: Raw: More strong mics from Phil and Paul. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, September 12, 2011. [dostęp September 19, 2011].
  164. ↑ Dave Hillhouse: Smackdown: Rated "R" for "Retirement". [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, September 17, 2011. [dostęp September 19, 2011].
  165. ↑ Michael Burdick: Mark Henry def. Randy Orton (New World Heavyweight Champion). World Wrestling Entertainment, September 19, 2011. [dostęp September 19, 2011].
  166. ↑ WWE World Heavyweight Championship Hell in a Cell Match. WWE. [dostęp September 20, 2011].
  167. ↑ Joey Styles: Rhodes' defeated at Vengeance.
  168. ↑ Michael Burdick: Orton def. Rhodes.
  169. ↑ Michael Burdick: Barrett Barrage hits Orton.
  170. ↑ Ryan Murphy: DQ win for Orton.
  171. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Survivor Series PPV Results 11/20: Complete "virtual time" coverage of live PPV – The Rock returns, Punk vs. Del Rio, Henry vs. Show. Pro Wrestling Torch, November 20, 2011. [dostęp November 21, 2011].
  172. ↑ Ryan Murphy: WWE Raw SuperShow results: CM Punk sets the table for WWE TLC. [w:] WWE [on-line]. [dostęp December 6, 2011].
  173. ↑ Kevin Powers: Randy Orton def. Wade Barrett (Tables Match). WWE, December 18, 2011. [dostęp December 19, 2011].
  174. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 12/23: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Daniel Bryan's first Smackdown as World Champion.
  175. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 12/30: Complete coverage of the Friday night show, including Randy Orton vs. Wade Barrett, Falls Count Anywhere.
  176. ↑ Injury update on Randy Orton.
  177. ↑ Michael Burdick: SmackDown results: Wade Barrett feels the sting of The Viper; Mark Henry suspended. [w:] WWE [on-line]. [dostęp February 6, 2012].
  178. ↑ Randy Orton Suffers Concussion 2/14/12.
  179. ↑ WWE Smackdown Spoilers 3/2/12.
  180. ↑ WWE Monday Night Raw (3/5/12) Results: Live Blog, Coverage and Analysis.
  181. ↑ Randy Orton vs. Kane. WWE. [dostęp March 17, 2012].
  182. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 4/6: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Sheamus vs. Alberto Del Rio.
  183. ↑ Alex Giannini: Randy Orton vs. Kane – Falls Count Anywhere Match. WWE. [dostęp April 21, 2012].
  184. ↑ Tom Herrera: Raw Results. WWE, April 30, 2012. [dostęp May 1, 2012].
  185. ↑ Tom Herrera: Raw Results. WWE, April 30, 2012. [dostęp May 1, 2012].
  186. ↑ Tom Herrera: Raw results. WWE, April 30, 2012. [dostęp May 1, 2012].
  187. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 5/7: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw – broken bones follow-up, Over the Limit hype.
  188. ↑ Dave Meltzer: WWE Over the Limit live coverage from Raleigh. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. May 20, 2012. [dostęp May 21, 2012].
  189. ↑ Randy Orton suspended. WWE, May 30, 2012. [dostęp May 30, 2012].
  190. ↑ TOP WWE STAR SUSPENDED FOR 60 DAYS. PWInsider.com. [dostęp June 1, 2012].
  191. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/30: Complete "virtual-time" coverage of live Raw #1,000 – Punk explains heel turn, #1 contender match main event, Orton returns, Summerslam hype. July 30, 2012.
  192. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 8/24: Ongoing "virtual time" coverage of Friday night show, including Orton vs. Del Rio in a #1 Contender match.
  193. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 8/31: Complete coverage of the Friday night show, including Dolph Ziggler vs. Orton.
  194. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/3: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw – Punk returns home, Anger Management.
  195. ↑ Randy Orton def. Dolph Ziggler. [w:] WWE [on-line]. September 16, 2012. [dostęp September 23, 2012].
  196. ↑ Greg Parks: Parks' WWE SmackDown report 9/28: Ongoing "virtual time" coverage of Friday night show, including Randy Orton vs. The Big Show. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. September 28, 2012. [dostęp September 28, 2012].
  197. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Hell in a Cell PPV report 10/28: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV – Will WWE pull the trigger on Ryback as top champ?. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. October 28, 2012. [dostęp October 28, 2012].
  198. ↑ Greg Parks: Parks' WWE SmackDown report 11/6: Complete "virtual time" coverage of the Tuesday Super Smackdown special, including Orton vs. Del Rio in a Street Fight. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. November 6, 2012. [dostęp November 7, 2012].
  199. ↑ CALDWELL'S WWE SURVIVOR SERIES PPV REPORT 11/18: Complete "virtual time" coverage of live PPV – Punk-Cena-Ryback.
  200. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 11/19: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Survivor Series fall-out.
  201. ↑ Raw results: The Shield runs rampant, Brad Maddox returns, and Punk takes a lie detector test on "Miz TV". [w:] WWE [on-line]. December 3, 2012. [dostęp January 12, 2013].
  202. ↑ SmackDown results: Cesaro def. Sheamus by Count-out, thanks to the strategic ruthlessness of Big Show. [w:] WWE [on-line]. December 14, 2012. [dostęp January 12, 2013].
  203. ↑ Mike Johnson: RANDY ORTON INJURY UPDATE. December 15, 2012. [dostęp January 12, 2013].
  204. ↑ Raw results: Cena rings in the New Year and Wade Barrett wins his second Intercontinental Title. [w:] WWE [on-line]. December 31, 2012. [dostęp January 12, 2013].
  205. ↑ PARKS'S WWE SMACKDOWN REPORT 2/1: Complete "virtual time" coverage of Friday night show, including a major World Title announcement, Del Rio-Ziggler (updated w/Box Score).
  206. ↑ James Caldwell: WWE NEWS: Chamber PPV results & notes – WM29 main event set, World Title match set, Shield big win, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp February 18, 2013].
  207. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/25: Complete "virtual-time" coverage of live & loaded Raw – Cena vs. Punk Instant Classic, Heyman-McMahon "fight," big returns, but did Taker return.
  208. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 3/1: Complete coverage of Friday night show, including Social Media Smackdown and Big Show vs. Randy Orton.
  209. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT ⅜: Not-quite-live, ongoing coverage of Friday show, including Ziggler vs. Del Rio.
  210. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 3/15: Ongoing "virtual time" coverage of the Friday night show, including Henry vs. Ryback.
  211. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 3/18: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Hunter signs WM29 contract, IC Title match, more WM29 developments.
  212. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 3/22: Ongoing "virtual time" coverage of the Friday night show, including Chris Jericho vs. Jack Swagger in a rematch from last week.
  213. ↑ CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium – Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more.
  214. ↑ WWE Extreme Rules results and reactions from last night (May 19): Believe in Gold.
  215. ↑ Michael Cupach: CUPACH'S WWE SMACKDOWN BLOG 5/31: Thoughts on Shield vs. D-Bryan collision course, Sandow the Carny, plus Mike's Reax. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp June 9, 2013].
  216. ↑ Greg Parks: PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/7: Ongoing "virtual time" coverage of Friday show, including Randy Orton, Kane, Daniel Bryan on Miz TV setting up the TV main event. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp June 9, 2013].
  217. ↑ WWE NEWS: Significant Smackdown SPOILER for Friday's episode (w/Analysis of potential fall-out scenarios). [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp June 15, 2013].
  218. ↑ Dale Plummer: Smackdown!: The Shield handed their first loss heading into Payback. [w:] SLAM! Wrestling [on-line]. [dostęp June 15, 2013].
  219. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S WWE PAYBACK PPV RESULTS 6/16 (Hour 3): Cena vs. Ryback main event, Tag Title match. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp June 21, 2013].
  220. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 6/17 (Hour 2): Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw –Orton vs. Bryan, A.J. Lee-Stephanie McMahon promo exchange, U.S. Title match.
  221. ↑ PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/21: Complete coverage of Friday night show, including Bryan vs. Orton main event.
  222. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 6/24 (Hour 1): Bryan vs. Orton Take One, Jericho vs. World champ, World Title match announced for MITB PPV.
  223. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 6/24 (Hour 3): Punk in singles action, MITB match participants announced, Bryan vs. Orton main event represents major career moment for Bryan.
  224. ↑ CALDWELL'S WWE MITB PPV RESULTS 7/14 (Hour 3): Ongoing "virtual-time" coverage of live PPV – Cena vs. Henry, MITB All-Stars.
  225. ↑ CALDWELL'S WWE SSLAM PPV RESULTS 8/18 (Hour 3): Cena vs. Bryan WWE Title main event, did Orton cash in?.
  226. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 8/19 (Hour 3): Orton's Coronation in Main Event segment, Punk responds to Heyman.
  227. ↑ WWE NEWS: New WWE champion at Night of Champions, but for how long?, plus Heyman's new associate, title match results, TNA stars spotlighted, more. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp September 17, 2013].
  228. ↑ RAW NEWS: Bryan stripped of WWE Title & title held up, Dusty returns & gets KO'ed, locker room revolt, Ryback/Heyman, new #1 contenders, more post-PPV developments. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp September 17, 2013].
  229. ↑ BATTLEGROUND PPV RESULTS 10/6 (Hour 3): WWE Title match, power outage situation, Punk vs. Ryback.
  230. ↑ Jon Waldman: Hell in a Cell: The usual suspects end up on top. [w:] SLAM! Wrestling [on-line]. [dostęp November 1, 2013].
  231. ↑ WWE S. SERIES PPV RESULTS 11/24 (Hour 3): Orton vs. Big Show main event, Bryan & Punk, PPV-closing face-off.
  232. ↑ CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/15: Live, in-person coverage of Cena vs. Orton unification match from Houston.
  233. ↑ WWE ROYAL RUMBLE PPV RESULTS 1/26 (Hour 2): Orton vs. Cena WWE Title match with significant run-in.
  234. ↑ WWE E. CHAMBER PPV RESULTS 2/23 (Hour 3): Elimination Chamber WWE Title main event.
  235. ↑ http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/30/wrestlemania-30-results-26218843
  236. ↑ CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/7: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WM30 fall-out, WWE Title match teaser, Bryan's first night as champ, Warrior, more.
  237. ↑ Raw results: Triple H def WWE World Heavyweight Champion Daniel Bryan via Disqualification. WWE.com. [dostęp April 15, 2014].
  238. ↑ Raw results: Evolution reforms to break The Shield; The Shield vs. Alberto Del Rio, Jack Swagger, Bad News Barrett, Alexander Rusev, Fandango, Rybaxel, Titus O’Neil went to a No Contest. WWE.com. [dostęp April 15, 2014].
  239. ↑ John Clapp: The Shield vs. Evolution. WWE. [dostęp May 4, 2014].
  240. ↑ Matthew Asher: Shield gets suicidal and Cena looks for some Payback against Wyatt. SLAM! Wrestling. s. slam.canoe.ca. [dostęp June 2, 2014].
  241. ↑ Caldwell's WWE SummerSlam PPV Results 8/17: Complete "virtual-time" coverage of Cena vs. Lesnar. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. August 17, 2014. [dostęp August 18, 2014].
  242. ↑ Seth Rollins, Kane & Big Show def. Dolph Ziggler, Erick Rowan & Ryback. WWE. [dostęp 23 February 2015].
  243. ↑ Bobby Melok. Randy Orton def. Seth Rollins. , March 29, 2015. [dostęp April 25, 2015]. 
  244. ↑ Marc Middleton. WWE Monday Night RAW Results 4/6/15. , April 6, 2015. [dostęp April 25, 2015]. 
  245. ↑ John Clapp: WWE World Heavyweight Champion Seth Rollins def. Randy Orton (Cage Match, with the RKO banned). WWE. [dostęp April 26, 2015].
  246. ↑ Ryan Murphy: WWE World Heavyweight Champion Seth Rollins won a Fatal 4-Way Match. WWE. [dostęp May 17, 2015].
  247. ↑ Michael Burdick: Sheamus wins the Money in the Bank Contract Ladder Match. WWE. [dostęp June 14, 2015].
  248. ↑ Kevin Powers: Randy Orton def. Sheamus. WWE. [dostęp July 19, 2015].
  249. ↑ Michael Burdick: Sheamus def. Randy Orton. WWE. [dostęp August 23, 2015].
  250. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 10/12/15 (Seth Rollins vs. Demon Kane). s. wrestleview.com. [dostęp 12 October 2015].
  251. ↑ Mike Tedesco: WWE RAW Results - 10/19/15 (Austin and Undertaker appear). s. wrestleview.com. [dostęp 19 October 2015].
  252. ↑ Randy Orton shoulder injury. WWE, November 2, 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-06)].
  253. ↑ John Clapp: Randy Orton vs. Brock Lesnar. WWE. [dostęp July 7, 2016].
  254. ↑ 2016 WWE Draft results: WWE officially ushers in New Era. WWE. [dostęp July 19, 2016].
  255. ↑ James Caldwell: 7/24 WWE Battleground Results – CALDWELL’S Complete Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. July 24, 2016. [dostęp July 25, 2016].
  256. ↑ SmackDown Live results: July 26, 2016. WWE. [dostęp July 27, 2016].
  257. ↑ James Caldwell: 8/1 WWE Raw Results – CALDWELL’S Complete Live TV Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp August 1, 2016].
  258. ↑ Greg Parks: 8/2 WWE Smackdown LIVE –Parks’s Complete Live Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp August 2, 2016].
  259. ↑ James Caldwell: 8/21 WWE Summerslam Results – CALDWELL’S Complete Live Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp August 21, 2016].
  260. ↑ Greg Parks: 8/23 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp August 23, 2016].
  261. ↑ James Caldwell: 8/30 WWE Smackdown Live Results – CALDWELL’S Complete Live TV Report & Talking Smack-cap. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp August 30, 2016].
  262. ↑ Josh Nason. Randy Orton Out of WWE Backlash Match Against Bray Wyatt. , September 11, 2016. [dostęp September 16, 2016]. 
  263. ↑ Bobby Melok: Bray Wyatt def. Randy Orton. WWE, October 9, 2016.
  264. ↑ Greg Parks: 810/11 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Reportt. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. October 11, 2016.
  265. ↑ SmackDown LIVE: Oct. 25, 2016. WWE. [dostęp October 26, 2016].
  266. ↑ http://www.pwmania.com/randy-orton-poses-with-the-wyatt-family-at-wwe-live-event-photos
  267. ↑ Greg Parks: 12/27 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including three title matches, John Cena’s return. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp December 27, 2016].
  268. ↑ http://wrestlingnews.co/wwe-news/randy-orton-wins-the-2017-wwe-royal-rumble/
  269. ↑ http://wrestlingnews.co/wwe-news/randy-orton-tells-bray-wyatt-im-coming-for-your-title-at-wrestlemania/
  270. ↑ Adam Martin. Note on casting for "The Marine 2". , June 25, 2009. [dostęp August 31, 2009]. 
  271. ↑ Lael Loewenstein. That's What I Am. , February 16, 2011. [dostęp February 21, 2011]. 
  272. ↑ Zach Linder: Orton in Marine 3. WWE, March 28, 2012. [dostęp March 28, 2012].
  273. ↑ The Miz starring Marine 3. WWE, April 30, 2012. [dostęp May 1, 2012].
  274. ↑ SCRAPPED from 'Marine' Flick Over Military Past. 2 April 2012. s. TMZ.com. Cytat: A rep for WWE tells us, "WWE demonstrated poor judgment in signing Randy Orton for the 3rd installment of the film." The rep adds, "Despite Randy's popularity, the fact that he was dishonorably discharged from the USMC made it inappropriate for him to be cast in this film."
  275. ↑ Mike Johnson: Randy dropped from marine 3. PWInsider, April 3, 2012. [dostęp March 18, 2012]. Cytat: WWE has dropped Randy Orton from "The Marine: Homefront" .. following complaints that Orton, who went AWOL from the Marines and was dishonorably discharged.
  276. ↑ Orton starring in 12 Rounds: Reloaded. PWInsider, August 3, 2012. [dostęp August 4, 2012].
  277. ↑ Randy Orton to guest star in USA Network's 'Shooter'. s. WWE.com. [dostęp 25-10-2016].
  278. ↑ Jimmy Kimmel Live!. ABC. 14 października 2004. 60 minuta.
  279. ↑ Zack Zeigler: Sign-ing a Deal?. World Wrestling Entertainment, March 1, 2007. [dostęp May 25, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 3, 2007)].
  280. ↑ http://mashable.com/2014/10/15/randy-orton-rko-vines/
  281. ↑ Santiago C. Ayulo. St. Louis son Randy Orton on life in (and out of) the ring. , August 14, 2009. [dostęp August 26, 2009]. [zarchiwizowane z adresu August 31, 2009]. 
  282. ↑ Randy Orton Interview. New Zealand Wide Pro Wrestling, November 4, 2005. [dostęp August 22, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 24, 2009)].
  283. ↑ Randy Orton news. Sescoops. [dostęp September 27, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 5, 2007)].
  284. ↑ Nui Te Koha. Wrestling the truth. , January 4, 2008. Australia. [dostęp April 1, 2009]. [zarchiwizowane z adresu September 24, 2009]. 
  285. ↑ Randy Orton's wife gives birth. World Wrestling Entertainment, July 17, 2008. [dostęp July 18, 2008].
  286. ↑ Randy Orton and his wife expecting first child. World Wrestling Entertainment, April 10, 2008. [dostęp April 12, 2008].
  287. ↑ Kevin Eck: Orton taps bad side to raise up. [w:] The Baltimore Sun [on-line]. April 27, 2008. [dostęp April 28, 2008].
  288. ↑ WWE Star Randy Orton Divorced. TMZ, July 10, 2013. [dostęp July 11, 2013].
  289. ↑ Randy Orton Gets Engaged. sescoops, September 18, 2015. [dostęp July 5, 2015].
  290. ↑ Johnson, Mike: TOP WWE STAR GETS MARRIED. November 15, 2015. s. PWInsider. [dostęp November 15, 2015].
  291. ↑ Davis, Brad: Randy Orton Married On Saturday (Photo). sescoops, November 15, 2015. [dostęp November 15, 2015].
  292. ↑ http://www.wwe.com/article/randy-orton-birth-daughter?sf43171683=1&utm_source=t.co&utm_medium=referral
  293. ↑ Wrestlers allegedly tied to drug ring. [w:] Sports Illustrated [on-line]. March 18, 2007. [dostęp March 22, 2007].
  294. ↑ A Statement From World Wrestling Entertainment, Inc.. World Wrestling Entertainment. [dostęp March 22, 2007].
  295. ↑ Daniel Pena: Hornswoggle Wins Pro Wrestling Illustrated's Rookie Of The Year Award; More 2007 Awards Results Revealed. [dostęp April 13, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 6, 2009)].
  296. ↑ Mike Tedesco: Smackdown Results 8/3/12. Wrestleview.com. [dostęp August 7, 2012]. [zarchiwizowane z tego adresu (August 7, 2012)].
  297. ↑ a b c James Caldwell: Caldwell's WWE Judgment Day PPV Report 5/17: Ongoing "virtual time" coverage of Orton vs. Batista, Edge vs. Jeff Hardy. Pro Wrestling Torch, May 17, 2007. [dostęp August 8, 2009].
  298. ↑ a b c Todd Martin: WWE Capitol Punishment live coverage. [w:] Wrestling Observer [on-line]. [dostęp August 31, 2011].
  299. ↑ a b Richard Trionfo: WWE RAW. PWInsider. [dostęp August 20, 2012].
  300. ↑ a b Adam Martin: TLC PPV Results –12/19/10. WrestleView, December 19, 2010. [dostęp December 21, 2010].
  301. ↑ a b Richard Trionfo: WWE SMACKDOWN REPORT: WHO IS THE NUMBER ONE CONTENDER?; VIVA ZAPATOS; WILL WWE FINALLY CARE ABOUT THE TAG TEAM DIVISION; COME BACK SOON JOSH MATHEWS. PWInsider. [dostęp August 25, 2012].
  302. ↑ Alex Giannini: WWE Smackdown Randy Orton & Sheamus def. Team Rhodes Scholars. Wwe.com, March 15, 2013. [dostęp May 25, 2013].
  303. ↑ Richard Triofo: COMPLETE OLD SCHOOL WWE RAW REPORT: WHO GETS TO TRY TO END THE STREAK?; DOES BROCK LESNAR PLAY THE GAME?; ROCK AND CENA GET IN THEIR FIRST SHOTS; A LOT OF LEGENDS; AND EVEN SOME WRESTLING. [dostęp March 11, 2013].
  304. ↑ Richard Trionfo: COMPLETE WWE RAW REPORT: THE WWE TITLE MATCH IS OFFICIAL NOW; A MOVE YOU NEVER EXPECTED TO SEE IN THE MAIN EVENT; CAN A TEAM BEAT OPPONENTS WHO ARE BLINDFOLDED AND HAVE AN ARM TIED BEHIND THEIR BACK?; MIZTV GOES CROSSFIRE; THERE WILL BE BLOOD; AND MORE. [dostęp March 11, 2013]. Cytat: Orton with a back elbow to Cesaro followed by an Exploder suplex for a near fall
  305. ↑ Mike Tedesco: WWE Tribute to the Troops Results – 12/18/10. WrestleView, December 19, 2010. [dostęp December 21, 2010].
  306. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Raw Results 7/19: Ongoing "virtual time" coverage of live Raw following Money in the Bank PPV. Pro Wrestling Torch, July 19, 2010. [dostęp October 17, 2010].
  307. ↑ Wade Keller: WWE Raw Results 7/19: Keller's complete coverage of live Money in the Bank fallout. Pro Wrestling Torch, July 19, 2010. [dostęp October 17, 2010].
  308. ↑ COMPLETE WRESTLEMANIA XXX REPORT. PWInsider. [dostęp April 15, 2014]. Cytat: Batista puts Bryan on the announce table for a Batista Bomb into an inverted RKO through the Spanish Announce Table.
  309. ↑ WWE RAW REPORT. PWInsider. [dostęp April 15, 2014]. Cytat: Batista and Orton hit a combination Batista Bomb reverse RKO.
  310. ↑ Hunter Golden: Raw Results – 12/18/06 – Washington, D.C. (K-Fed, Sly & WWE Title). WrestleView, December 19, 2006. [dostęp January 14, 2010].
  311. ↑ Wade Keller: Keller's WWE Raw Results 2/15: Jerry Springer, Final Elimination Chamber hype, Orton vs. Sheamus, Bret Hart, Batista. Pro Wrestling Torch, February 15, 2010. [dostęp April 1, 2010]. Cytat: At 8:00 Orton pounded the mat with his fists as Cole called him "WWE's Apex Predator."
  312. ↑ Prelude to a final curtain call?. World Wrestling Entertainment. [dostęp February 4, 2008].
  313. ↑ Rough Draft. World Wrestling Entertainment. [dostęp April 13, 2009]. Cytat: "The Viper’s" enemies will be able to get their hands on him.
  314. ↑ WWE: Line In The Sand (Evolution) - Single. ITunes. [dostęp May 19, 2014].
  315. ↑ WWE: Voices (Randy Orton) [feat.Rich Luzzi of Rev Theory -Single]. ITunes. [dostęp May 25, 2011].
  316. ↑ WWE: Live in Fear (Bray Wyatt) – Single. Apple Inc.. [dostęp June 12, 2013]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 30, 2014)].
  317. ↑ a b c d e f PWI Awards. [w:] Pro Wrestling Illustrated [on-line]. Kappa Publishing Group. [dostęp November 19, 2016].
  318. ↑ Abreu, Donnie: Tough talent choices lay ahead for WWF. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, March 13, 2002. [dostęp January 9, 2009].
  319. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2008. The Internet Wrestling Database. [dostęp January 17, 2015].
  320. ↑ World Heavyweight Championship – Randy Orton. WWE, May 6, 2011. [dostęp May 7, 2011].
  321. ↑ History Of The WWE Championship — Randy Orton. World Wrestling Entertainment. [dostęp August 10, 2007].
  322. ↑ Randy Orton's third WWE Championship reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp April 27, 2009].
  323. ↑ Randy Orton's fourth WWE Championship reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp June 23, 2009].
  324. ↑ Dave Meltzer. Jan 27 2014 Wrestling Observer Newsletter: 2013 Annual awards issue, best in the world in numerous categories, plus all the news in pro-wrestling and MMA over the past week and more. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 11, January 27, 2014. Campbell, Kalifornia. ISSN 1083-9593. 
  325. ↑ Dave Meltzer. Jan 27 2014 Wrestling Observer Newsletter: 2013 Annual awards issue, best in the world in numerous categories, plus all the news in pro-wrestling and MMA over the past week and more. „Wrestling Observer Newsletter”, s. 1–37, January 27, 2014. Campbell, Kalifornia. ISSN 1083-9593. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Navboxy związane z artykułem
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
  • Alpha Academy
  • American Made
    • Creed Brothers
  • The Awesome Truth
  • Damage CTRL
  • The Final Testament
    • Authors of Pain
  • Imperium
  • The Judgment Day
  • Latino World Order
  • The New Day
  • Pure Fusion Collective
  • The Terror Twins
  • The Unholy Union
  • The Wyatt Sicks
Inni pojawiający się na wizji
  • Adam Pearce
  • Paul Ellering
  • Scarlett
Sędziowie
  • Chad Patton
  • Dan Engler
  • Danilo Anfibio
  • Daphanie LaShaunn
  • Eddie Orengo
  • John Cone
  • Rod Zapata
  • Shawn Bennett
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
  • A-Town Down Under
  • The Bloodline
    • Sons of Tonga
  • DIY
  • The O.C.
  • Legado Del Fantasma
  • Pretty Deadly
  • The Street Profits
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Charles Robinson
  • Jason Ayers
  • Jessika Carr
  • Ryan Tran
Inni
(„wolni agenci”)
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
  • Andre Chase
  • Ashante "Thee" Adonis
  • Axiom
  • Bronco Nima
  • Cedric Alexander
  • Channing "Stacks" Lorenzo
  • Charlie Dempsey
  • Dante Chen
  • Dion Lennox
  • Duke Hudson
  • Eddy Thorpe
  • Edris Enofé
  • Ethan Page
  • Hank Walker
  • Javier Bernal
  • Je’Von Evans
  • Joe Coffey
  • Josh Briggs
  • Lexis King
  • Luca Crusifino
  • Lucien Price
  • Malik Blade
  • Mark Coffey
  • Mr. Stone
  • Myles Borne
  • Nathan Frazer
  • Noam Dar
  • Oba Femi
  • Oro Mensah
  • Ridge Holland
  • Riley Osborne
  • Shawn Spears
  • Tank Ledger
  • Tavion Heights
  • Tony D’Angelo
  • Trick Williams
  • Tyriek Igwe
  • Tyson Dupont
  • Wes Lee
  • Wolfgang
Zawodniczki
  • Adriana Rizzo
  • Arianna Grace
  • Brinley Reece
  • Carlee Bright
  • Cora Jade
  • Dani Palmer
  • Delta
  • Fallon Henley
  • Gigi Dolin
  • Giulia
  • Izzi Dame
  • Jacy Jayne
  • Jaida Parker
  • Jakara Jackson
  • Jazmyn Nyx
  • Karmen Petrovic
  • Kelani Jordan
  • Kendal Grey
  • Lash Legend
  • Lola Vice
  • Meiko Satomura
  • Nikkita Lyons
  • Roxanne Perez
  • Sol Ruca
  • Stephanie Vaquer
  • Stevie Turner
  • Tatum Paxley
  • Thea Hail
  • Wendy Choo
  • Wren Sinclair
Stajnie i tag teamy
  • Chase University
  • Gallus
  • The Meta-Four
  • No Quarter Catch Crew
Inni pojawiający się na wizji
  • Ava
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
  • Vincent Winey
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Dani Raye
  • Derrian Gobourne
  • Kali Armstrong
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chad Patton
  • Charles Robinson
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Dan Engler
  • Danilo Anfibio
  • Daphanie LaShaunn
  • Derek Sanders
  • Eddie Orengo
  • Felix Fernandez
  • Jason Ayers
  • Jeremy Marcus
  • Jessika Carr
  • Joey Gonzalez
  • John Cone
  • Rod Zapata
  • Ryan Tran
  • Shawn Bennett
Osobistości telewizyjne
  • Alicia Taylor
  • Blake Howard
  • Big E
  • Booker T
  • Byron Saxton
  • Calvin Knie
  • Carlo Pamintuan
  • Cathy Kelley
  • Christophe Agius
  • Corey Graves
  • Dan Vollmayer
  • Funaki
  • Greg Miller
  • Jackie Redmond
  • Jerry Soto
  • Jimena Sánchez
  • Joe Tessitore
  • Kelly Kincaid
  • Marcelo Rodríguez
  • Megan Morant
  • Michael Cole
  • Mike Rome
  • Nadir Mohammedi
  • Pat McAfee
  • Peter Rosenberg
  • Philippe Chéreau
  • Rob Armstrong
  • Ryan Pappolla
  • Sam Roberts
  • Samantha Irvin
  • Sarah Schreiber
  • Scott Stanford
  • Stan Sy
  • Sue Cundaro
  • Tim Haber
  • Vic Joseph
  • Wade Barrett
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze Grand Slam i Triple Crown Championship
Grand Slam
Championship
WWE
mężczyźni
kobiety
TNA
ROH
NJPW
FCW
Triple Crown
Championship
WWE
mężczyźni
kobiety
tag teamy
NXT
NXT UK
AEW
WCW
TNA
mężczyźni
kobiety
ROH
ECW
  • Johnny Hotbody
  • Mikey Whipwreck
  • Taz
OVW
CZW
  • Justice Pain
  • Ruckus
  • Drake Younger
  • Drew Gulak
  • Devon Moore
  • Sozio
  • BLK Jeez
FIP
  • Erick Stevens
AAW
  • Jimmy Jacobs
  • Michael Elgin
Posiadacze WWE Championship
1963–1970
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze World Heavyweight Championship (2002–2013)
2002–2009
2010–2013
Posiadacze WWE Intercontinental Championship
1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze WWE Tag Team Championship
2016–2019
2020–2029
Posiadacze World Tag Team Championship (1971–2010)
1970-1979
  • Luke Graham i Tarzan Tyler
  • Karl Gotch i Rene Goulet
  • Mikel Scicluna i King Curtis Iaukea
  • Chief Jay Strongbow i Sonny King
  • Mr. Fuji iProfessor Tanaka
  • Haystacks Calhoun i Tony Garea
  • Dean Ho i Tony Garea
  • The Valiant Brothers (Jimmy Valiant iJohnny Valiant)
  • Dominic DeNucci i Victor Rivera/Pat Barrett
  • The Blackjacks (Blackjack Mulligan i Blackjack Lanza)
  • Louis Cerdan i Tony Parisi
  • The Executioners (Executioner #1 i Executioner #2)
  • Chief Jay Strongbow i Billy White Wolf
  • Dino Bravo i Dominic DeNucci
  • The Yukon Lumberjacks (Lumberjack Eric i Lumberjack Pierre)
  • Tony Garea i Larry Zbyszko
  • Jerry Valiant i Johnny Valiant
  • Ivan Putski i Tito Santana
1980-1989
1990-1999
2000-2009
2010
Zwycięzcy Royal Rumble
Męski Royal Rumble
Żeński Royal Rumble
The Authority
Obecni członkowie
Byli członkowie
Powiązane grupy
  • Big Show i Kane
  • Evolution
  • The New Age Outlaws
  • The Shield
Zobacz też
  • The Corporation
  • The McMahon-Helmsley Faction
  • WWE Workout Series
The Wyatt Family


Kategoria:Urodzeni w 1980 Kategoria:Amerykańscy wrestlerzy Kategoria:Członkowie The Authority (wrestling)

More
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license. Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license. Credit: (see original file).
Wikipedysta:Wybielacz/Randy Orton
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

✕
This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?