Kot domowy (Felis catus) jest spotykany obecnie w bardzo wielu odmianach barwnych. Gatunek ten można spotkać w kolorze czarnym, czekoladowym (brązowym), cynamonowym, rudym, niebieskim (szarym), liliowym, płowym, kremowym i białym. Częste są tzw. pręgi. Są koty o różnych typach włosa (krótkowłose, długowłose, rex oraz osobniki bez okrywy włosowej).

U kotów pręgowanie jest "włączane" przez dominujący allel (A). Powoduje on wyraźną widoczność prążków. Recesywny allel a odpowiada za brak prążków, jednak są one nadal widoczne u kotów i kremowych^[1]. Za ostateczny kształt pręgów odpowiadają inne geny. Pierwotnie uważano, że pręgowanie klasyczne jest determinowane przez allel t^b recesywny wobec następnych, a kolejność dominacji alleli to T^a (pręgowanie ticked)>T^s (pręgowanie centkowane)>T^m (pręgowanie tygrysie)>t^b (pręgowanie klasyczne). Wyniki badań pokazują jednak, że za rodzaj pręgowania u kotów (nie licząc genu "włącznika") jest ustalany przez trzy geny. Pierwsza linia to Ti^A>Ti⁺, a druga to Ta^M>Ta^b. Jeśli w pierwszej lini genotyp to Ti^aTi^a kot będzie miał fenotyp jak T^aT^a w jednoliniowym typie dziedziczenia przedstawionym wcześniej. Kot o genotypie Ti^ATi⁺ będzie miał pręgi na ogonie i nogach, a resztę ciała z lekkimi pasami lub taki sam wygląd jak homozygota z pierwszą wersją genu. U obu genotypów druga linia nie ma wpływu. W przypadku genotypu Ti⁺ Ti⁺ o rodzaju pręg decyduje drugi locus. Dominujący allel oznaczony jako Ta^M determinuje pręgowanie tygrysie. Drugi allel, który wobec niego jest recesywny, odpowiada za pręgowanie klasyczne. Pewien gen lub wiele genów odpowiada za zmianę pręgowania tygrysiego w centkowane^[2].

Istnieją trzy allele tego genu: dominujący do pozostałych B (czarny), recesywny wobec pierwszego i dominujący nad trzecim b (czekoladowy lub brązowy) i recesywny w stosunku do obu b¹. Koty o genotypach BB, Bb oraz Bb¹ są czarne bądź pręgowane czarno. Koty z genotypem bb lub bb¹ czekoladowe lub czekoladowo pręgowane, a z b¹b¹ są cynamonowe albo pręgowane cynamonowo. Wszystkie mogą ulec rozjaśnieniu innym genem^[3].

Za kolor rudy odpowiada mutacja w genie położonym na chromosomie X. Powoduje to, że samice i samce dziedziczą tę barwę inaczej^[4][1]. Allel O odpowiada za kolor rudy, allel o za odmianę naturalną. U samców genotyp rudego to OY (Y oznacza chromosom Y, nie mający wpływu na barwę), a nierudego to oY. U samic genotyp rudej osobniczki to OO, a nierudej oo i istnieje jeszcze wariant Oo, który odpowiada za odmianę szylkret^[1]. Kotka może być w dwóch kolorach: czarno-ruda, brązowo-ruda i cynamonowo-ruda (to w zależności od genu TYRP1). Jest to odmiana występująca prawie wyłącznie u samic, gdy jeden allel odpowiada za kolor rudy, a drugi nie. W różnych miejscach dochodzi do zahamowania produkcji jednego z barwników, w innych nie i kotka ma wtedy różne barwy^[4]. Na obszarach w barwie rudej i kremowej zawsze występują pręgi. Jest też szansa na pojawienie się samców odmiany szylkret. Oznaczałoby to, że dany kot padł ofiarą aberracji chromosomowej polegającej na dodatkowym chromosomie X^[1][5]. Nadmiar w materiale genetycznym wiązałby się także z patologicznymi zmianami jąder i z bezpłodnością. Jest to odpowiednik ludzkiego zespołu Klinefeltera^[5].

Na genie MLPH^[6] u kotów mogą być dwa allele: allel D odpowiada za brak zmian w barwie, allel d zmienia ją na jaśniejszą^[7]. Barwy zmieniają się odpowiednio: czarny do niebieskiego (nazywanego też szarym)^[3][7] , brązowy (czekoladowy) do liliowego^[3] , cynamonowy do płowego^[3] i rudy do kremowego^[7]. Koty odmiany szylkret też mają takie zmiany np. zamiast brązowo-rudy, liliowo-kremowy.

Nie wiadomo dokładnie, który gen odpowiada za białe wzory kota. Przypuszcza się jeden z trzech genów, które odpowiadają za to u innych ssaków (KIT, EDNRB, PDGFRA). U kotów brak białego plamienia oznacza się jako s, a jego wystąpienie jako S. Koty z genotypem SS są w większości białe, a obszary innego koloru ograniczają się do głowy i ogona, a heterozygoty są odmiany bicolor (dwukolorowy). Koty z genotypem ss będą bez białych zaznaczeń. Za kota w całości białego odopowiada inny gen^[8].

Znane są koty białe, które mają niebieskie oczy i są głuche. Gdy aktywny jest allel W (u kotów z genotypami WW, Ww), wówczas kot jest cały biały^[9][10], a oczy ma często (nie zawsze) niebieskie^[10] lub różnobarwne^[9]. Wiele takich kotów jest głuchych^[9][10].

Istnieje kilka wariantów tego genu u kotów. Naturalny i dominujący to C, a recesywnym dla pierwszego są c^b oraz c^s. Koty z genotypami CC, Cc^b, Cc^s nie będą się różnić niczym od wcześniejszych odmian^[11][12]. Koty odmiany c^bc^s będą czymś między c^b, a c^s[12]. Istnieje jeszcze recesywny dla pozostałych allel c, powodujący albinizm (w tym różowe oczy. Homozygoty cc będą zupełnymi albinosami^[11].

Struktura kociej sierści może się różnić. U kotów długowłosych recesywnym allelem powodującym tę cechę jest l, a dominującym powodującym krótką sierść L. Koty odmiany rex mają kręcone futro. Za ten rodzaj kotów odpowiada recesywny allel r, natomiast R warunkuje brak cechy rex^[13]