Samochody dostawcze do wykrywania telewizji to samochody dostawcze, które według BBC zawierają sprzęt umożliwiający wykrywanie obecności używanych odbiorników telewizyjnych.[1] Samochody dostawcze są obsługiwane przez wykonawców pracujących dla BBC w celu egzekwowania systemu licencjonowania telewizji w Wielkiej Brytanii, na Wyspach Normandzkich i na wyspie Man.

Kiedy audycje telewizyjne w Zjednoczonym Królestwie zostały wznowione po przerwie spowodowanej drugą wojną światową, postanowiono wprowadzić opłatę abonamentową na finansowanie usługi. Kiedy po raz pierwszy wprowadzono ją w dniu 1 czerwca 1946 r., abonament obejmujący jednokanałową usługę telewizyjną BBC kosztował 2 GBP (od 2018 r. równowartość 81,49 GBP). Koncesja została pierwotnie wydana przez Pocztę Generalną (GPO), która była wówczas regulatorem komunikacji publicznej w Zjednoczonym Królestwie. Ponieważ nie było możliwe powstrzymanie osób nieposiadających licencji przed kupnem i obsługą telewizora, konieczne było znalezienie sposobów egzekwowania systemu licencji telewizyjnej. Jedną z metod wykorzystywanych do identyfikacji korzystania z telewizji bez licencji był sprzęt do wykrywania telewizji zamontowany w furgonetce.

Pierwszy van z wykrywaczem telewizyjnym zademonstrowano 1 lutego 1952 r. W latach pięćdziesiątych XX w. Urząd pocztowy, który następnie administrował systemem licencjonowania telewizji, prowadził przekształcone samochody kombi Hillman Minx i Morris Oxford, do których przymocowane były duże anteny. Następnie wprowadzono Commers. W latach 80. XX wieku furgonetki dostarczały Dodge i Leyland. W latach 90. ubiegłego wieku wprowadzono Ford Transits. W 2003 roku TVL wprowadziło na rynek swój 10. model furgonetek wykrywających. Stwierdzono, że furgonetki te mają wyjmowaną markę, dzięki czemu mogą działać potajemnie.

Chociaż zasady działania detektorów telewizyjnych używanych w tych samochodach dostawczych nie zostały ujawnione przez BBC, uważano, że działają one poprzez wykrywanie promieniowania elektromagnetycznego emitowanego przez telewizor. Najczęściej sugerowaną metodą było wykrywanie sygnału z lokalnego oscylatora telewizora.

W 2013 r. Radio Times uzyskał z BBC wyciekły wewnętrzne dokumenty z informacją o aktach oskarżenia za uchylanie się od płacenia abonamentu telewizyjnego18-stronicowy dokument podawał liczbę osób uchylających się od płacenia abonamentu telewizyjnego, a także liczbę osób zatrudnionych przy łapaniu tych osób, które nie płacą abonamentu telewizyjnego. Nie wspominano jednak o furgonetkach z wykrywaczem telewizyjnym, co skłaniało media do spekulacji na temat prawdy o ich istnieniu. W odpowiedzi rzeczniczka BBC odrzuciła twierdzenia, że furgonetki są oszustwem: "Furgonetki wykrywające są ważną częścią naszego egzekwowania opłaty licencyjnej. Nie wchodzimy w szczegóły na temat tego, ile ich jest i jak działają, ponieważ informacje te mogą być użyteczne dla osób próbujących uniknąć opłaty".

BBC prowadzi działalność w zakresie licencjonowania telewizji pod nazwą handlową "TV Licensing", chociaż większość działalności wykonują jej wykonawcy. Furgonetki wykrywające są obsługiwane przez Capita Business Services Ltd, wykonawcę BBC.

Niektóre informacje dotyczące technologii wykrywania telewizji zostały ujawnione w ramach wniosku o wolność informacji skierowanego do BBC w 2013 r., który zawierał szczegóły dotyczące nakazu przeszukania. W nakazie ujawniono, że wykonawca BBC użył "detektora optycznego" do ujawnienia ewentualnej obecności telewizora. W nakazie stwierdzono, że: "detektor optyczny w samochodzie dostawczym wykorzystuje dużą soczewkę do zbierania tego światła i skupienia go na szczególnie czułym urządzeniu, które przetwarza zmienne sygnały świetlne na sygnały elektryczne, które mogą być analizowane elektronicznie. Jeśli odbiornik jest używany do oglądania programów telewizyjnych, to odczyt pozytywny jest zwracany". BBC stwierdziło, że jest to mocny dowód na to, że zestaw "odbierał ewentualną transmisję".

Według The Comptroller and Auditor General of the National Audit Office, "gdzie BBC nadal podejrzewa, że okupant ogląda telewizję na żywo, ale nie płaci za licencję, może wysłać furgonetkę wykrywającą, aby sprawdzić, czy tak jest". Furgonetki z wykrywaniem TVL mogą identyfikować oglądanie na urządzeniach innych niż telewizyjne w taki sam sposób, w jaki mogą wykrywać oglądanie na ekranie telewizora. Personel BBC był w stanie zademonstrować to mojemu personelowi w kontrolowanych warunkach wystarczających do tego, aby mieć pewność, że będzie on w stanie wykryć oglądanie na wielu urządzeniach innych niż telewizyjne".

Przeprowadzono badanie dotyczące wykrywania emisji telewizyjnych udokumentowane przez Cambridge University w ramach IEEE TRANSACTIONS ON ELECTROMAGNETIC COMPATIBILITY, VOL. 55, NO. 3, CZERWCA 2013 r. zatytułowany "Kompromisowe emanacje telewizorów LCD" autorstwa Markusa G. Kuhna. W streszczeniu napisano: "Niniejsze opracowanie ma na celu scharakteryzowanie wypromieniowanej, kompromitującej emanacji z czterech typowych odbiorników telewizyjnych z wyświetlaczem ciekłokrystalicznym (LCD), w szczególności przewidywalności formatu i parametrów czasowych. Stwierdzono, że trzy z wyświetlacza lub jego niskonapięciowego łącza sygnalizacyjnego do panelu LCD emitują wyraźne sygnały radiowe o ultra wysokiej częstotliwości wizualnie związane z wyświetlanym obrazem. Chociaż sygnały wejściowe do wszystkich czterech produktów były zgodne z tym samym standardem telewizyjnym, parametry czasowe ich emanacji znacznie się różniły. Niektóre z nich modulują również częstotliwość swojego zegara pikselowego, aby poprawić zgodność z ograniczeniami zakłóceń elektromagnetycznych. Wszystkie cyfrowo skalują obraz wejściowy do odpowiedniego rozmiaru wyświetlacza. Częstotliwość odświeżania obrazu, z jaką panel wyświetlacza jest napędzany, jeśli w ogóle, jest tylko luźno związana z fazą sygnału wejściowego. Obserwacje te mają wpływ na podsłuchiwacze, projektowanie standardów testowych w celu ograniczenia szkodliwych emisji z wyświetlaczy wideo oraz na praktyczność wykrywania jedynie obecności aktywnego odbiornika telewizyjnego poprzez skorelowanie emanacji obwodu sterującego jego panelem wyświetlacza ze znanym sygnałem wejściowym sygnału telewizyjnego. Warunki indeksu - Kompromisowe emanacje, bezpieczeństwo emisji, bezpieczeństwo informacji, wykrywanie odbiornika telewizyjnego, wyświetlacze wideo".

W lipcu 2019 r. w artykule w Oxford Mail przypomniano dwutygodniowy okres od czerwca 1960 r., kiedy to detektor telewizji oliwkowozielonej van-jeden z dziewięcioosobowej floty należącej do BBC udał się do miasta w celu zbadania 500 adresów bez zapisu o koncesji telewizyjnej. Furgonetka składała się z zespołu trzech osób, "w tym eksperta radiowego i urzędnika miejscowej poczty" i była wyposażona w szereg anten, które można było dostosować w celu określenia sygnału wysyłanego przez telewizor pod określonym adresem. W artykule zacytowano Rona Smitha, który odpowiadał za operację, i wyjaśniono proces: "Kiedy telewizor jest włączony, wysyła sygnał radiowy. Następnie van detektor użył dostosowanego odbiornika radiowego, który jest dostrajany do długości fali sygnału, a następnie zamienia go na gwizdek przekazywany przez słuchawki oficera technicznego. Zespół został upoważniony do żądania od mieszkańców przedstawienia licencji telewizyjnej i zanotowania swoich danych, jeśli nie mogli tego zrobić.

Wykrywanie telewizji jest formą niejawnego nadzoru i jako takie jest regulowane ustawą o uprawnieniach śledczych z 2000 r. (RIPA). Dokładniej rzecz ujmując, stosowanie nadzoru przez BBC zostało określone w rozporządzeniu w sprawie uprawnień śledczych (British Broadcasting Corporation) Order 2001. Podobnie jak inne organy publiczne, które prowadzą niejawny nadzór, BBC podlega kontroli komisarzy Urzędu Nadzoru, który kontroluje BBC co drugi rok. Wiele oficjalnych sprawozdań z kontroli metod wykrywania stosowanych przez BBC zostało udostępnionych na podstawie wniosków o swobodę informacji. Sprawozdania te przedstawiają w zarysie proces autoryzacji wykorzystania sprzętu do wykrywania. Krótko mówiąc, wnioski o autoryzację składa się w imieniu kierownika ds. wykrywania. Korespondencja pomiędzy abonamentem telewizyjnym a właścicielem domu, którego to dotyczy, może być dołączona do wypełnionych formularzy wniosków, które przechodzą przez "strażnika kontroli jakości" do urzędników zatwierdzających (AO) w BBC. W 2012 r. w BBC wyznaczono dwóch OA. Aby wniosek został zatwierdzony, należy wykazać, że jest "niezbędny i proporcjonalny". Czasami OA odrzucają wnioski. Po zatwierdzeniu, zezwolenie obowiązuje przez okres 8 tygodni.