Ten artykuł dotyczczy sezonu 2010 serii World Touring Car Championship. Jest to szósty sezon organizowyanych przez FIA mistrzostw świata samochodów turystycznych. Zgodnie z opublikowanym przez Federację kalendarzem rozpocznie się on 7 marca w Kurytybie, a zakończy 21 listopada na torze ulicznym w Makau, po rozegraniu 12 rund mistrzostw^[1].

Będzie to pierwszy sezon w którym zostanie zastosowana nowa skala punktacji. Punktami w każdym wyścigu będzie nagradzana pierwsza dziesiątka kierowców na mecie, zgodnie z kluczem 25-18-15-12-10-8-6-4-2-1 (25 pkt dla zwycięzcy i 1 pkt dla kierowcy kończącego wyścig na 10. pozycji)^[2]. Tytułu mistrza świata wśród kierowców bronić będzie 48-letni Włoch Gabriele Tarquini, który wygrywając serię WTCC w poprzednim roku, stał się najstarszym w historii kierowcą z tytułem Mistrza Świata FIA^[3]. W sezonie 2009 tytuł mistrza świata konstruktorów zdobyła hiszpańska firma SEAT, jednak nie będzie ona bronić mistrzowskiej korony, ponieważ producent ten zdecydował się zaprzestać wystawiania zespołu fabrycznego^[4].

Pełna lista kierowców i konstruktorów, którzy wezmą udział w mistrzostwach w sezonie 2010 została opublikowana 19 lutego^[5][6].

Zespół	Samochód	Model	Opony	Nr	Kierowca	Klasa	Rundy
SR-Sport	SEAT	León 2.0 TDI	Y	1	Gabriele Tarquini[6]	M	1-
				2	Tom Coronel[6]	M	1-
				3	Tiago Monteiro[6]	M	1-
				4	Jordi Gené[6]	M	1-
Zengö-Dension Team	SEAT	León 2.0 TDI	Y	5	Norbert Michelisz[7]	M, R	1-
Chevrolet	Chevrolet	Cruze LT	Y	6	Yvan Muller[8]	M	1-
				7	Robert Huff[8]	M	1-
				8	Alain Menu[8]	M	1-
BMW Team RBM[9]	BMW	320si	Y	10	Augusto Farfus[9]	M	1-
				11	Andy Priaulx[9]	M	1-
Liqui Moly Team Engstler	BMW	320si	Y	15	Franz Engstler[7]	I	1-
				16	Andriej Romanow[7]	I	1-
					Henry Ho[10]	I	7-[10]
SUNRED Engineering	SEAT	León 2.0 TDI	Y	17	Michel Nykjær[11]	M, R	1-
				18	Fredy Barth[12]	M, R	1-
bamboo-engineering[13]	Chevrolet	Lacetti	Y	19	Harry Vaulkhard[13]	I, R	1-
				20	Darryl O’Young[13]	I, R	1-
Wiechers-Sport	BMW	320si	Y	21	Mehdi Bennani[14]	I, R	1-
Čolak Racing	SEAT	León 2.0 TFSI	Y	23	Martin Čolak[6]	I	TBA
Poulsen Motorsport	BMW	320si	Y	24	Kristian Poulsen[6]	I	TBA
Scuderia Proteam Motorsport	BMW	320si	Y	25	Sergio Hernández[15]	I	1-
				26	Stefano D'Aste[16]	I	1-
Hartmann Racing[14]	Honda	Accord Euro R	Y		James Thompson[14]	I	4, 7[14]
						I	4, 7[14]
Litery w rubryce "Klasa" oznaczają odpowiednio zdolność do zdobywania punktów w: M – Manufacturers' championship (mistrzostwach zespołów fabrycznych) I – Yokohama Independents Trophy (mistrzostwach kierowców niezależnych) R – Rookie Challenge (kategorii "nowicjuszy")

• Hiszpański producent – SEAT oświadczył, że nie wystawi zespołu fabrycznego do rozgrywek^[4]. Mimo tego samochody marki SEAT León zdobywają punkty do klasyfikacji zespołów na konto konstruktora o nazwie SEAT Customers Technology.
• Swoje zaangażowanie w serię WTCC zmniejszyło również BMW. Liczba samochodów wystawianych przez niemiecki koncern spadła z pięciu do zaledwie dwóch. Maszyny BMW do mistrzostw będzie przygotowywać belgijski zespół wyścigowy Racing Bart Mampaey. Stąd w nazwie zespołu pojawi się człon "RBM". Dotychczas RBM wystawiał jeden samochód zespołu BMW Team UK^[9].
• Hiszpański konstruktor SUNRED Engineering zdecydował się na wystawienie dodatkowego zespołu. Dotychczasową ekipę o takiej samej nazwie będzie reprezentować dwóch kierowców, zaś nowy, flagowy zespół o nazwie SR-Sport wystawi aż cztery samochody^[6].
• Zespół Bamboo Engineering opuścił brytyjską serię mistrzostw samochodów turystycznych (BTCC) i zaangażował się w WTCC^[13].

• Chevrolet zdecydował się na zastąpienie odchodzącego z WTCC Nikoli Lariniego^[17], wicemistrzem świata Yvanem Mullerem^[8] – aktualnym wicemistrzem świata, który został bez posady po wycofaniu się fabrycznego zespołu SEATa.
• Nowy zespół SR-Sport będą tworzyć Tiago Monteiro, Tom Coronel, Jordi Gené oraz broniący tytułu mistrzowskiego Gabriele Tarquini^[6].
• Szwed Rickard Rydell, który dotychczas posiadał kontrakt z zespołem SEAT Sport nie znalazł zatrudnienia w żadnym z zespołów i został zmuszony zrobić sobie roczną przerwę od serii WTCC^[18].

Runda		Nazwa rundy	Tor	Data
1	R1	Race of Brazil	Autódromo Internacional de Curitiba, Kurytyba	7 marca
	R2
2	R3	Race of Mexico (runda odwołana)[19]	Autódromo Miguel E. Abed, Puebla	11 kwietnia
	R4
3	R5	Race of Morocco	Marrakech Street Circuit, Marrakesz	2 maja
	R6
4	R7	Race of Italy	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	23 maja
	R8
5	R9	Race of Belgium	Circuit Zolder, Zolder	20 czerwca
	R10
6	R11	Race of Portugal	Autódromo Internacional do Algarve, Portimão	4 lipca
	R12
7	R13	Race of UK	Brands Hatch, Kent	18 lipca
	R14
8	R15	Race of the Czech Republic	Masaryk Circuit, Brno	1 sierpnia
	R16
9	R17	Race of Germany	Motorsport Arena Oschersleben	5 września
	R18
10	R19	Race of Spain	Circuit Ricardo Tormo, Walencja	19 września
	R20
11	R21	Race of Japan	Okayama International Circuit, Mimasaka	31 października
	R22
12	R23	Race of Macau	Circuito da Guia, Macau	21 listopada
	R24

Runda	Nazwa rundy	Pole Position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca	Zwycięski zespół	Zwycięzca wśród kierowców "niezależnych"
1	Race of Brazil	Yvan Muller[20]	Robert Huff[21]	Yvan Muller[21]	Chevrolet[21]	Sergio Hernández[21]
2			Gabriele Tarquini[22]	Gabriele Tarquini[22]	SR-Sport[22]	Sergio Hernández[22]
3-4	Race of Mexico	runda odwołana[19]
5	Race of Morocco
6
7	Race of Italy
8
9	Race of Belgium
10
11	Race of Portugal
12
13	Race of UK
14
15	Race of the Czech Republic
16
17	Race of Germany
18
19	Race of Spain
20
21	Race of Japan
22
23	Guia Race of Macau
24