http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedysta:Hel23/brudnopis2#Prezesi

Juventus F.C.

Pełna nazwa	Juventus Football Club SpA
Przydomek	La Vecchia Signora (Stara Dama), La Fidanzata dItalia, Bianconeri, Zebre, Gobbi
Data założenia	1897
Liga	Serie A
Państwo	brak flagi
brak państwa
Stadion	Stadio delle Alpi Stadio Olimpico di Torino
Prezes	Giovanni Cobolli Gigli
Trener	Ciro Ferrara
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Juventus Football Club SpA – najbardziej utytułowany włoski klub piłkarski. Założony 1 listopada 1897 przez grupę uczniów, z liceum Massimo d'Azeglio^[1]. Juventus obecnie rozgrywa swoje mecze na Stadio Olimpico di Torino^[2] (Stadio delle Alpi jest remontowany)^[3].

Kibice we Włoszech mogą pasjonować się meczami Juventusu z lokalnym rywalem Torino i Interem Mediolan (derby z Interem nazywane są Derby d'Italia).

W latach 1982-1985 zawodnikiem Juventusu był Polak Zbigniew Boniek^[4].

Juventus Football Club powstał z inicjatywy turyńskich uczniów w roku 1897. Zmiana nazwy na Juventus FC nastąpiła w 1899 roku, a w biało-czarnych koszulkach piłkarze zaczęli grać od 1903 roku. Rok później piłkarze rozegrali pierwszy oficjalny mecz. Przeciwnikiem było FC Torinese. Mecz zakończył się porażką 0:1. Już w 1905 Juventus zdobył pierwsze mistrzostwo Włoch. W walce pokonał zespoły Milanu i Sampdorii. Za sukcesem klubu stał biznesmen Alfredo Dick. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej aspiracje Bianconerich wzrosły. Bramki bronił Giacone, a w obronie pomagali mu Novo (zaliczył występy w reprezentacji kraju) i Bruno. W tym samym czasie Corrado Corradini napisał dla klubu hymn, który obowiązywał do lat sześćdziesiątych. Giampiero Combi, jeden z najlepszych piłkarzy świata, zadebiutował w barwach Juventusu w roku 1923. Tego samego roku Edoardo Agnelli, syn założyciela Fiata, został mianowany nowym prezydentem klubu.

Ponieważ Juventus pozyskiwał coraz większą rzeszę kibiców, postanowiono rozgrywać mecze na obiekcie przy Marsiglia Road. Trenerem Juve został Jenő Károly z Węgier, który wraz z Hirzerem (również Węgier) uzupełnił zdolności Combiego, Rosetty, Muneratiego i Bigatto. Efektem tej współpracy był drugi tytuł mistrzowski zdobyty w sezonie 1925/26. Sezon 1929/30 to pierwszy sezon Serie A, w którym udział wzięło 18 drużyn. A już od następnego, przez pięć lat (1930/31-1934/35) Juventus wygrywał rokrocznie ligę włoską. W klubie grały takie gwiazdy jak Orsi, Caligaris, Monti, Cesarini, Varglien, Bertolini, Ferrari i Borel, a trenerem był Carlo Carcano, który prowadził także reprezentację Włoch.

Po zdobyciu piątego z rzędu mistrzostwa Włoch w katastrofie lotniczej niedaleko Genui zginął Edoardo Agnelli. W roku 1947 prezydenturę objął Giovanni Agnelli. W tym czasie w klubie grały takie sławy jak Parola i dwójka Duńczyków - Hansen (pierwotnie miał występować w Torino) i Præst. W tym samym czasie w Juventusie grał Giampiero Boniperti, który zaliczył 664 mecze dla Juve, w tym 444 w Serie A. W 15 sezonach zdobył dla Juventusu 177 bramek.

W latach 1950 i 1952 Juventus dołożył kolejne dwa tytuły mistrzowskie. W 1954 roku Giovanni Agnelli zrezygnował z prezydentury na rzecz swojego młodszego brata, który po odbyciu służby wojskowej w 1955 roku objął stery Juve.

Dzięki Omarowi Sívoriemu (jako pierwszy piłkarz Juventusu otrzymał "Złotą Piłkę") i Johnowi Charlesowi Juventus wywalczył kolejne 3 scudetta (1958, 1960, 1961) oraz pierwszą gwiazdkę za wywalczenie 10 tytułów mistrzowskich. Rok 1967 przyniósł kolejne scudetto dla Juventusu. Prezydentem był już Vittore Catelli. Umberto Agnelli zrezygnował z przewodzenia Bianconerim tuż przed sezonem 1961/62.

W 1971 roku prezydentem został Giampiero Boniperti. W następnych 15 latach (1972-86) Juventus dziewięć razy był najlepszą drużyną we Włoszech. Dołożył też sukcesy na arenie europejskiej i międzynarodowej. Trenerami w tych czasach byli Vycpálek, Parola i Giovanni Trapattoni. Barwy Juve w tych latach reprezentowali tacy piłkarze jak: Zoff, Scirea, Capello, Cabrini, Causio, Rossi, Gentile, Furino, Anastasi i Bettega. Włochów uzupełniali obcokrajowcy, m.in.: Zbigniew Boniek, Francuz Michel Platini (zdobywca 2 scudetto, 2 Europejskich Pucharów, Pucharu Interkontynentalny, 3 tytułów króla strzelców, 3 Złotych Piłek) i Duńczyk Michael Laudrup.

 Osobny artykuł: Tragedia na Heysel.

Jednym z najtragiczniejszych momentów tamtych czasów, był finał Pucharu Mistrzów w roku 1985, kiedy naprzeciwko sobie stanęły drużyny Juventusu i Liverpoolu. Kibice Liverpoolu rzucili się na kibiców Juventusu w trakcie meczu. W wyniku obrażeń i ścisku jaki zapanował wśród uciekających kibiców zginęło 39 fanów z Włoch.

Wydarzenia te były emitowane na żywo przez wszystkie stacje telewizyjne, które wykupiły prawo do emisji tego meczu, w tym także przez Telewizję Polską. Zamieszki zaczęły się około godziny 19. Fani Liverpoolu bez problemu przedarli się przez małe ogrodzenie i zaatakowali kibiców Juventusu. Włoscy kibice zaczęli uciekać, tratując się nawzajem. Część osób została przygnieciona trzymetrową ścianą, która się zawaliła się pod naporem tłumu.

Mimo to mecz rozegrano, a Juventus – z Michelem Platinim i Zbigniewem Bońkiem w składzie – wygrał z Liverpoolem 1:0 zdobywając po raz pierwszy Puchar Europy.

Rok 1994 to początek przewodnictwa wielkiej trójcy (Antonio Giraudo, Luciano Moggi i Roberto Bettega). Trenerem został nikomu nieznany Marcello Lippi. W pierwszym roku pracy od razu powiódł piłkarzy do pierwszego mistrzostwa Włoch od 9 lat. Do tego dołożył także dziewiąty Puchar Włoch, lecz poniósł porażkę w finale Pucharu UEFA.

Sezon 1995/96 to sukces w Lidze Mistrzów (spadkobiercy po Pucharze Europy). W finale drużyna Lippiego pokonała Ajax Amsterdam po rzutach karnych. Kolejne lata to kolejne sukcesy: Puchar Interkontynentalny w Tokio, Superpuchar Europy, a do tego kolejny sukces w krajowych rozgrywkach, czyli 24. scudetto.

Lippi doprowadził Juventus do kolejnych dwóch finałów Ligi Mistrzów jednak Juventus nie zdołał pokonać najpierw Borussii Dortmund (1996/97), a potem Realu Madryt (1997/98). Lippi te niepowodzenia wynagrodził kibicom zdobywając scudetto numer 25. i kolejny Superpuchar Włoch.

Barwy Juve reprezentowali wtedy między innymi: Peruzzi, Ferrara, Pessotto, Zidane, Dechamps, Ravanelli, Vialli, Vieri, Inzaghi, R. Baggio oraz Del Piero, który stał się symbolem Juventusu na przełomie wieków. W 1999 roku Lippiego zastąpił Carlo Ancelotti. W 1999 roku Bianconeri wywalczyli awans do Pucharu UEFA wygrywając Puchar Intertoto. Rok 2001 to powrót Marcello Lippiego i dokładnie tak samo jak w roku 1994 Lippi obejmując Juventus zdobywa 26. scudetto. Rok później powtarza wyczyn deklasując pozostałe drużyny Serie A. Lippi dwukrotnie staje przed szansą wywalczenia dziesiątego trofeum w Pucharze Włoch, jednak najpierw silniejsza jest AC Parma (2001/02), a następnie Lazio Rzym (2003/04).

Pod koniec maja 2004 roku nowym trenerem Juve zostaje Fabio Capello, który już w pierwszym sezonie zdobył z zespołem Starej Damy scudetto. Sezon 2004/2005 Juve zakończyło na ćwierćfinale Ligi Mistrzów. Do klubu przed sezonem przybyli: Cannavaro, Zebina, Emerson, Ibrahimovic.

W następnym sezonie 2005/2006 Juventus ponownie sięgnął po Mistrza Włoch, lecz w Lidze Mistrzów doszedł do ćwierćfinału ulegając Arsenalowi.

Pod koniec sezonu 2005/06 wyszła na jaw sprawa kontaktowania się z osobami odpowiedzialnymi za przydzielanie arbitrów na mecze ligowe przez przedstawicieli zarządów czołowych włoskich klubów - Juventusu, Milanu, Lazio oraz Fiorentiny i Interu (przy czym dwa ostatnie zespoły zostały uniewinnione) (tzw. Afera Calciopoli). Na podstawie wyroku, który zapadł 14 lipca 2006 roku, Juventus został zdegradowany do Serie B. Tym samym odebrane zostały mu również tytuły mistrzowskie wywalczone w sezonach 2004/2005 oraz 2005/2006, jak również prawo do występów w kolejnej edycji Ligi Mistrzów. Jednocześnie klub przystąpić miał do rozgrywek Serie B z ujemnym dorobkiem 30 punktów. W związku z tym z klubu odeszli Cannavaro, Thuram, Zambrotta, Vieira, Ibrahimovic i Emerson. Jednak pozostanie w klubie zadeklarowały żywe legendy klubu: Alessandro Del Piero, Mauro Camoranesi, David Trezeguet, Pavel Nedved, i Gianluigi Buffon. 25 lipca 2006 roku sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej złagodził karę klubowi, odejmując 17 punktów w miejsce 30 na starcie kolejnego sezonu Serie B. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy złagodził karę do 9 karnych punktów.

19 maja 2007 roku, na trzy kolejki przed końcem rozgrywek, Juventus zapewnił sobie bezpośredni awans do Serie A. Po wyjazdowej wygranej z AC Arezzo (5-1) turyńczycy mieli 8 punktów przewagi nad drugim Genoa CFC oraz 10 nad trzecim SSC Napoli, co dało im pewne pierwsze miejsce, premiowane promocją do najwyższej klasy rozgrywkowej bez udziału w barażach. Po ostatnim gwizdku sędziego zawodnicy Starej Damy założyli różowe koszulki z napisem "B...astA" (litera B przekreślona; basta po włosku znaczy dosyć).

Sezon 2007/08 Juventus zakończył na trzeciej pozycji tuż za Interem i Romą, a przed Fiorentiną. W klasyfikacji strzelców wygrało dwóch graczy Juventusu: Alessandro Del Piero (21 bramek) i David Trezeguet (20 bramek). Pozycja ta dała możliwość wystąpienia ponownie klubu w Lidze Mistrzów.

W sezonie 2008/09 Juventus zajął drugą pozycję i tym razem ustąpił pola jedynie Interowi. Za Starą Damą znalazły się A.C. Milan i Fiorentina. Najlepszym strzelcem zespołu ponownie okazał się Alessandro Del Piero, który zdobył 12 bramek. Tuż za nim znalazł się Amauri z dorobkiem 11 goli. W Lidze Mistrzów Juventus doszedł do 1/8 finału, ulegając w nim Chelsea Londyn.

 Osobny artykuł: Juventus Turyn (mecze w europejskich pucharach).

Trofeum	Zwycięstwo	Drugie miejsce
Mistrzostwo Włoch: 27(rekord)	1905; 1925/26; 1930/31; 1931/32; 1932/33; 1933/34; 1934/35; 1949/50; 1951/52; 1957/58; 1959/60; 1960/61; 1966/67; 1971/72; 1972/73; 1974/75; 1976/77; 1977/78; 1980/81; 1981/82; 1983/84; 1985/86; 1994/95; 1996/97; 1997/98; 2001/02; 2002/03;	1903; 1904; 1906; 1937/38; 1945/46; 1946/47; 1952/53; 1953/54; 1962/63; 1973/74; 1975/76; 1979/80; 1982/83; 1986/87; 1991/92; 1993/94; 1995/96; 1999/2000; 2000/01; 2008/09
Puchar Włoch: 9 (rekord)	1937/38; 1941/42; 1958/59; 1959/60; 1964/65; 1978/79; 1982/83; 1989/90; 1994/95	1972/73; 1991/92; 2001/02; 2003/04
Superpuchar Włoch: 4	1995; 1997; 2002; 2003	1990; 1998; 2005
Serie B: 1	2006/07

Trofeum	Zwycięstwo	Drugie miejsce
Puchar Interkontynentalny: 2	1985; 1996	1973
Puchar Mistrzów: 2	1984/85; 1995/96	1972/73; 1982/83; 1996/97; 1997/98; 2002/03
Puchar Zdobywców Pucharów: 1	1983/84
Puchar UEFA: 3 (rekord)	1976/77; 1989/90; 1992/93	1994/95[5]
Superpuchar Europy: 2[6]	1984; 1996
Puchar Intertoto: 1	1999

Sezon	Miejsce finału	Przeciwnik	Wynik	Strzelcy[7]
1972/73	Belgrad	Ajax Amsterdam	0:1 (0:1)	Rep 4'
1982/83	Ateny	Hamburger SV	0:1 (0:1)	Magath 7'
1984/85	Bruksela	Liverpool F.C.	1:0 (0:0)	Platini 56' (k.)
1995/96	Rzym	Ajax Amsterdam	1:1 (1:1, 1:1), k. 4:2	Ravanelli 12' - Litmanen 41'
1996/97	Monachium	Borussia Dortmund	1:3 (0:2)	Del Piero 64' - Riedle 29', 34', Ricken 71'
1997/98	Amsterdam	Real Madryt	0:1 (0:0)	Mijatović 67'
2002/03	Manchester	A.C. Milan	0:0 (0:0, 0:0), k. 2:3

 Osobny artykuł: Stadio delle Alpi.

Stadio delle Alpi został wybudowany w 1990 roku na potrzeby Mistrzostw Świata w piłce nożnej, których Włosi byli gospodarzami. Po dwóch latach budowy największą trudnością okazało się nadanie nazwy dla nowej areny piłkarskiej. Propozycje nadania takich nazw jak "Meeting" czy "Agora" szybko zostały porzucone przez radę miasta. Wówczas to pomyślano o górach Alpach, u podnóży których leży Turyn. Stąd też wzięła się nazwa – Stadio delle Alpi. Stadion ma teoretyczną pojemność 70040 miejsc, ale ze względów bezpieczeństwa zmniejszono jego pojemność najpierw do 67000, a potem do 60000 miejsc. W związku z planami przebudowy stadionu, obecnie żaden klub nie korzysta z tego obiektu. Juventus swoje mecze rozgrywa na Stadio Olimpico di Torino.

Juventus Turyn jest uznawany za trzecią, pod względem ilości kibiców, drużynę na świecie. Popularniejszymi zespołami są jedynie Real Madryt i Manchester United.

We Włoszech działają różne grupy kibiców Juventusu. Do najważniejszych należą m.in. Arditi, Drughi Bianconeri, Nucleo, Viking, Tradizione czy Bravi Ragazzi^[8].

Kibice Juve posiadają oficjalny sojusz z warszawskim klubem Legia Warszawa (od 2005 r.) oraz holenderskim Den Haag (od 1998 r.). Wszystkie trzy drużyny darzą się sympatią, co widać między innymi po rozwieszonych na stadionach transparentach czy flagach. We Włoszech fani Starej Damy nawiązali dobre kontakty z kibicami Syrakuz - Siracusa Calcio^[9].

Największą nienawiść kibice Starej Damy czują natomiast do rywali z Mediolanu - A.C. Milan i Inter Mediolan (pojedynki tych drużyn nazywane są derbami Włoch) oraz do lokalnych przeciwników - AC Torino. Poza tymi zespołami fani Juventusu nie lubią się z kibicami: Fiorentiny, Romy, Lazio, Napoli, Livorno (za lewicowe poglądy). Jeżeli chodzi o drużyny zza granicy, kibice Juventusu są wrogo nastawieni wobec fanów angielskiego Liverpool F.C. (po tragedii na Heysel) oraz niemieckiej Borussii Dortmund (po przegranym finale Ligi Mistrzów w 1997 roku)^[9].

Stara Dama ma także wielu kibiców w Europie Środkowej (w tym w Polsce), ich liczbę szacuje się na około 3 miliony^[10]. Oficjalny polski fan-club Juventusu (JuvePoland Club) zrzesza prawie 300 osób^[11].

 Osobny artykuł: Piłkarskie derby Turynu.

Derby Turynu, lub "Derby della Mole" są to mecze rozgrywane z udziałem dwóch drużyn z tego miasta - Juventusu Turyn oraz Torino Calcio. Po raz pierwszy mecz między tymi dwoma klubami odbył się w 1906 roku (w tym samym roku powstało Torino Calcio).

Statystyki

 Osobna strona: Kategoria:Trenerzy piłkarscy Juventus F.C. .

Chronologiczny spis trenerów Juventusu Turyn od 1923 roku

Imię i nazwisko Narodowość Lata Jenő Károly 1923–1926 József Viola 1926–1928 George Aitken 1928–1930 Carlo Carcano 1930–1935 Carlo Bigatto Benedetto Gola 1935[12] Virginio Rosetta 1935–1939 Umberto Caligaris 1939–1941 Federico Munerati 1941[12] Giovanni Ferrari 1941–1942 Luis Monti 1942[12] Felice Borel 1942-1946 Renato Cesarini 1946-1948 William Chalmers 1948-1949 Jesse Carver 1949-1951 Luigi Bertolini 1951[12] György Sárosi 1951-1953 Aldo Olivieri 1953-1955 Sandro Puppo 1955-1957 Ljubiša Broćić 1957-1959 Teobaldo Depetrini 1959[12] Renato Cesarini 1959-1961 Carlo Parola 1961[12] Gunnar Gren Július Korostelev 1961[12]

Imię i nazwisko Narodowość Lata Carlo Parola 1961-1962 Paulo Amaral 1962-1964 Eraldo Monzeglio 1964[12] Heriberto Herrera 1964-1969 Luis Carniglia 1969-1970 Ercole Rabitti 1970[12] Armando Picchi 1970-1971 Čestmír Vycpálek 1971-1974 Carlo Parola 1974-1976 Giovanni Trapattoni 1976-1986 Rino Marchesi 1986-1988 Dino Zoff 1988-1990 Luigi Maifredi 1990-1991 Giovanni Trapattoni 1991-1994 Marcello Lippi 1994-1999 Carlo Ancelotti 1999-2001 Marcello Lippi 2001-2004 Fabio Capello 2004-2006 Didier Deschamps 2006-2007 Giancarlo Corradini 2007[12] Claudio Ranieri 2007-2009 Ciro Ferrara 2009 - ??

Chronologiczna lista prezesów klubu od 1897 roku:

Stan na 10.05.2009

NR	Zawodnik	Bramki	Narodowość
01	Alessandro Del Piero	260
02	Giampiero Boniperti	182
03	Roberto Bettega	178
04	Enrique Omar Sivori	167
05	Felice Borel	161
05	David Trézéguet	161
07	Pietro Anastasi	131
08	John Hansen	124
09	Roberto Baggio	115
10	Federico Munerati	114
11	John Charles	105
12	Michel Platini	104
13	Guglielmo Gabetto	102
14	Filippo Inzaghi	89
15	Raimundo Orsi	88
16	Giovanni Ferrari	77
17	Vittorio Sentimenti Ermes Muccinelli	69
18	Fabrizio Ravanelli	68
19	Bruno Nicolé	62
20	Giampaolo Menichelli	59

- zawodnicy grający jeszcze w Juventusie

Stan na 10.05.09

NR	Zawodnik	Występy	Narodowość
01	Alessandro Del Piero	600
02	Gaetano Scirea	552
03	Giuseppe Furino	528
04	Roberto Bettega	481
05	Dino Zoff	476
06	Giampiero Boniperti	460
07	Sandro Salvadore	450
08	Franco Causio	447
09	Antonio Cabrini	440
10	Antonello Cuccureddu	434
11	Antonio Conte	419
12	Claudio Gentile	414
13	Giovanni Varglien	412
14	Teobaldo Depetrini	388
15	Gianfranco Leoncini	379
16	Sergio Brio	378
17	Stefano Tacconi	377
18	Marco Tardelli	375
19	Francesco Morini	372
20	Gianpiero Combi	367

- zawodnik grający jeszcze w Juventusie

Rok	Zawodnik
1998	Alessandro Del Piero
2006	Fabio Cannavaro
2008	Alessandro Del Piero

Rok	Zawodnik
1997 2001	Zinédine Zidane
2002	David Trézéguet
2003	Pavel Nedvěd
2004	Zlatan Ibrahimović

Rok	Zawodnik
1997 1998	Angelo Peruzzi
1999 2001[15] 2002 2003 2004 2005 2006	Gianluigi Buffon

• Najwięcej punktów w Serie A: 91 (2005/06)
• Najmniej punktów w Serie A: 29 (1938/39 i 1961/62)
• Największe domowe zwycięstwo: 9:1 z Interem (1960/61) i 8:0 z Fiorentiną (1952/53)
• Największa domowa porażka: 7:1 z Milanem (1949/50)
• Największe wyjazdowe zwycięstwo: 7:0 z Pro Patria (1950/51)
• Największa wyjazdowa porażka: 6:0 z Interem (1953/54)
• Najwyższe zwycięstwo w pucharach: Juventus - Rumelange 7:0 (1970/71), Juventus - Lechia Gdańsk 7:0 (1983/84), Juventus - Valur Reykjavik 7:0 (1986/87), Juventus - Olimpiakos 7:0 (2003/04)
• Najwięcej zwycięstw w Serie A: 28 (1949/50)
• Najwięcej kolejnych zwycięstw: 10 (1931/32)
• Najwięcej zwycięstw na wyjeździe: 14 (1949/50)
• Najmniej porażek w sezonie: 1 (1977/78 i 2005/06)
• Najwięcej zdobytych pkt. na ilość możliwych: 51 na 60 (1976/77)
• Udział piłkarza w kolejno rozegranych meczach: 330 (Dino Zoff)
• Najwyższa porażka w pucharach: Wiener SK - Juventus 7:0 (1958/59)
• Najlepszy strzelec w historii: Alessandro Del Piero (250 goli)
• Najwięcej goli w jednym sezonie w lidze: Felice Borel (32, 1933/34)
• Najwięcej występów: Alessandro Del Piero (600)
• Najwięcej goli w 1 meczu: 6 (Omar Sívori. Juventus - Inter 9:1, 1960/61)
• Najwięcej widzów na delle Alpi: 67.229 (15 maja 2003, Juventus - Real Madryt)
• Najmniej widzów na delle Alpi: 237 (2001/02, z Sampdorią w Pucharze Włoch)
• Najdroższy transfer (zakup): 43.5 mln USD (2001, Gianluigi Buffon z Parmy)
• Najdroższy transfer (sprzedaż) 64 mln USD (2001, Zinedine Zidane do Realu Madryt)
• Najwięcej tytułów króla strzelców: 3 (Michel Platini)
• Najdłuższa kadencja trenerska: 13 lat (Giovanni Trapattoni)
• Najdłuższa prezydentura: 19 lat (Giampiero Boniperti - 1971-1990)
• Najdłużej nosił opaskę kapitana Alessandro Del Piero - (od 1999)
• Najdłużej szyła stroje dla Juventusu firma Kappa - 21 lat (1979-2000)
• Najdłużej noszony sponsor na koszulkach - Ariston (8 lat - 1981-1989)
• Węgier Ferenc Hirzer, strzelił więcej goli, niż rozegrał meczów (w 43 meczach strzelił 50 bramek)
• Michel Platini jako zawodnik Juventusu zdobywał "Złotą Piłkę" 3 razy z rzędu (1983, 1984, 1985)
• Juventus jest pierwszym zespołem, który zdobył trzy najważniejsze europejskie trofea

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Gianluigi Buffon
3	2 obrońcaOB	Giorgio Chiellini
5	2 obrońcaOB	Fabio Cannavaro
6	3 pomocnikPO	Cristiano Zanetti
7	3 pomocnikPO	Hasan Salihamidžić
8	3 pomocnikPO	Claudio Marchisio
9	4 napastnikNA	Vincenzo Iaquinta
10	4 napastnikNA	Alessandro Del Piero (kapitan)
11	4 napastnikNA	Amauri
12	1 bramkarzBR	Antonio Chimenti
13	1 bramkarzBR	Alex Manninger
15	2 obrońcaOB	Jonathan Zebina
16	3 pomocnikPO	Mauro German Camoranesi

Nr	Poz.	Piłkarz
17	4 napastnikNA	David Trézéguet
18	3 pomocnikPO	Christian Poulsen
20	3 pomocnikPO	Sebastian Giovinco
21	2 obrońcaOB	Zdeněk Grygera
22	3 pomocnikPO	Mohamed Sissoko
28	3 pomocnikPO	Diego
29	2 obrońcaOB	Paolo De Ceglie
30	3 pomocnikPO	Tiago Mendes
33	2 obrońcaOB	Nicola Legrottaglie
41	2 obrońcaOB	Lorenzo Ariaudo
	2 obrońcaOB	Cristian Molinaro
	3 pomocnikPO	Sergio Almirón

Nr	Poz.	Piłkarz
––	1 bramkarzBR	Emanuele Belardi (wypożyczony do Udinese)
––	4 napastnikNA	Donato Bottone (wypożyczony do Pro Sesto)
––	2 obrońcaOB	Domenico Criscito (wypożyczony do Genoi)
––	4 napastnikNA	Oussama Essabr (wypożyczony do Vicenzy)
––	1 bramkarzBR	Mario Kirew (wypożyczony do Grasshoppers)
––	1 bramkarzBR	Cristiano Novembre (wypożyczony do Figline)
––	4 napastnikNA	Cristian Pasquato (wypożyczony do Empoli FC)
––	3 pomocnikPO	Dario Venitucci (wypożyczony do Avellino)

Pierwszym zawodnikiem, który przyszedł do Juventusu był Fabio Cannavaro, który powrócił do klubu za darmo po trzech latach spędzonych w Realu Madryt. Następnym zawodnikiem był Brazylijczyk Diego, który za 24,5 mln € wzmocnił siłę ofensywną zespołu.

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj
Fabio Cannavaro		O	wolny transfer	Real Madryt
Diego		P	24,5 mln €	Werder Brema
Sergio Almirón		P	powrót z wypożyczenia	ACF Fiorentina

Swoją przygodę z Juventusem po 8 latach gry zakończył Pavel Nedvěd. Do greckiego Olympiakosu odszedł Szwed Olof Mellberg, który spędził tylko jeden sezon w Juventusie. Michele Paolucci został nowym zawodnikiem włoskiej Sieny, gdzie przeszedł na zasadzie współwłasności.

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj
Dario Knezević		O	koniec wypożyczenia	AS Livorno
Olof Mellberg		O	2,5 mln €	Olympiakos SFP
Pavel Nedvěd		P	koniec kontraktu	wolny transfer
Albin Ekdal		P	wypożyczenie	AC Siena
Michele Paolucci		N	współwłasność	AC Siena

• Oficjalna strona klubu
• Juvepedia - encyklopedia o Juventusie Turyn (pol.)

Kategoria:Juventus F.C. Kategoria:Założyciele Europejskiego Zrzeszenia Klubowego Kategoria:Kluby G-14 Kategoria:Sport w Turynie