Wikipedysta:Gabigaab/brudnopis
Świątynia Sybilli
[edytuj | edytuj kod] nr rej. 13/3 z 1 lipca 1965
| |
 Widok świątyni z boku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
świątynia |
| Styl architektoniczny |
wzorowana na budowli antycznej |
| Architekt |
Jakub Kubicki |
| Kondygnacje |
1 |
| Ukończenie budowy |
1820 |
- Świątynia Sybilli (zwana inaczej świątynią Diany) - budowla wzniesiona w Łazienkach Królewskich w Warszawie ok. 1820 r., prawdopodobnie według projektu Jakuba Kubickiego.Wzorował się na starożytnych budynkach greckich.[1]
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Jest umiejscowiona w należących do Łazienek ogrodach na tyłach Belwederu. Znajduje się na wzniesieniu od północnej strony sadzawki.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wzniesiona została za czasów, gdy Łazienki odsprzedano Aleksandrowi I, cesarzowi Rosji. W Belwederze kwaterował brat właściciela, wielki książę Konstanty. To właśnie dla niego wyodrębniono od Łazienek Belweder wraz z położonym niżej ogrodem. W ogrodzie Belwederskim wzniesiono trzy pawilony: oranżerię neogotycką,świątynię Egipską i świątynię grecką (zwaną Sybilli lub, obecnie, Diany).[2][3]
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Jest to niewielki budynek zaprojektowany według tradycyjnego schematu antycznej świątyni-na planie prostokąta (megaronu), otoczony pojedynczą jońską kolumnadą (peripteros) z czterokolumnowym portykiem. Po jego obu stronach ustawiono dwa żeliwne lwy. Budowla mogła być wzorowana na w całości zachowanej do dziś świątyńce Maison Carre. Znajdującej się w mieście Nimes na południu Francji. We wnętrzu znajduje się salka oświetlona umieszczonymi w ścianach bocznych prostokątnymi oknami. Wewnętrzne ściany ozdobione są oryginalną polichromią o motywach kwiatów i owoców (nawiązanie do patronki Diany, bogini między innymi łowów i przyrody). Pawilon jest wykonany całkowicie z drewna. Ten typ budowli wprowadzano najczęściej, aby zdobić parki krajobrazowe w drugiej połowie XVIII i początkach XIX w.[4]
Funkcje
[edytuj | edytuj kod]Budowlę wzniesiono jako typowy obiekt ogrodowy (odpowiednik współczesnych altanek), wykorzystywany jako miejsce spotkań, małych towarzyskich podwieczorków. Gdy do Belwederu przybywało wielu gości, mógł też służyć jako miejsce noclegu. Obecnie urządza się tu okolicznościowe wystawy.[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jarosław Zieliński, Atlas architektury ulic i placów Warszawy, 1995, Warszawa, Biblioteka Towarzystwa opieki nad zabytkami,ISBN 83-902793-5-5, s. 47
- ↑ Marek Kwiatkowski, Łazienki, 1972, Warszawa, 1972, PWN, brak numeru,s. 234, 235
- ↑ Marek Kwiatkowski, Łazienki-Belweder, 1986, Warszawa Arkady, ISBN 83-213-3064-9,s. 31
- ↑ Marek Kwiatkowski, Wielka Księga Łazienek, 2000r.Warszawa Prószyński i S-ka, ISBN 83-7255-684-9, s. 152
- ↑ Stanisław Lorentz, Andrzej Rottermund, Klasycyzm w Polsce, 1984, Warszawa Arkady,ISBN 83-213-3082-7, s. 267
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Kategoria:Zabytki Warszawy
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
