Wiersz sylabiczny – wiersz mający równą liczbę sylab, akcent stały pada na przedostatnią sylabę wersu. W wierszu sylabicznym zdanie nie zawsze kończy się w wersie, występują średniówki. Najczęściej jest pisany 13-zgłoskowcem lub 11-zgłoskowcem. Wiersz sylabiczny można określić jako numeryczny, w którym podstawą miary jest ta sama liczba sylab. Akcent bywa strukturalny i występuje w klauzuli, rzadziej w średniówce.

Zasady polskiego wiersza sylabicznego ustalił w swojej praktyce poetyckiej Jan Kochanowski.

Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?

Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie:

I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie.

(Jan Kochanowski, Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary)

Na podstawie sylabicznej opiera się wersyfikacja polska i francuska. W poezji francuskiej najważniejszym formatem jest aleksandryn, czyli dwunastozgłoskowiec z podziałem po zgłosce szóstej. Sylabizm panuje też w wersyfikacji serbskiej, gdzie podstawowym rodzajem wiersza jest dziesięciozgłoskowiec ze średniówką po sylabie czwartej.

• Sylabizm, praca zbiorowa / pod red. Zdzisławy Kopczyńskiej i Marii Renaty Mayenowej, Wrocław 1956.
• Adam Kulawik, Poetyka, Warszawa 1990.
• Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003.