Władysław Węgrzyński

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1894 Witryłów
Data i miejsce śmierci	1940 USRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Pułk KOP „Zdołbunów”
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Węgrzyński (ur. 3 marca 1894 w Witryłowie, zm. 1940 w USRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 3 marca 1894 w Witryłowie, w ówczesnym powiecie brzozowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego^[1][2]. W 1914 ukończył ósmą klasę w c. k. Gimnazjum Męskim w Sanoku i zdał egzamin dojrzałości, a po maturze miał podjąć studia prawnicze^[3].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 10^[4][5]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów piechoty^[6][7].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 3 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 37 Pułk Piechoty^[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 815. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 37 pp^[9]. Później został przeniesiony do 29 Pułku Piechoty w Kaliszu i przydzielony do Dowództwa 25 Dywizji Piechoty na stanowisko I oficera sztabu^[10]. Od 1924 służył w macierzystym 29 pp^[11]. Później został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego w Warszawie. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Oddziale I SG^[12][13]. W latach 1928–1934 pełnił służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza^[14][15][16]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[17][18]. W czerwcu 1934 został przeniesiony z KOP do 20 Pułku Piechoty w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu^[19], lecz już w grudniu tego roku został przeniesiony na takie samo stanowisko do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie^[20][21]. W maju 1937 został ponownie przeniesiony do KOP na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Hoszcza”^[22]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[18][23]. Od rozpoczęcia mobilizacji rezerwowej 38 Dywizji Piechoty w pierwszych dniach września 1939 dowództwo batalionu łączył z funkcją pełniącego obowiązki dowódcy Pułku KOP „Zdołbunów”^[24].

Władysław Węgrzyński figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, czyli liście obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP (b) i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5 marca 1940^[25].

Był osadnikiem wojskowym. Otrzymał działkę w Koledyczach^[26].

• Krzyż Walecznych dwukrotnie^{[27][23][28][29][30]}
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”^[31]

25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia^[1].

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
• Krzyż Wojskowy Karola^[5].

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
• Zbrodnia katyńska

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
• Włodzimierz Kozłowski. Pułkownik Józef Pecka - żołnierz i dowódca. Dopełnienie „nieznanego” losu (1939-1940). „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”. 61, 1998. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. ISSN 0208-6050. 
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.