Władysław Cyga

major sanitarny
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1893 Brzesko
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1942 KL Auschwitz
Przebieg służby
Lata służby	1914–1918, 1920, 1928–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Akademia Wychowania Fizycznego
Stanowiska	wykładowca
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Cyga^[a] (ur. 11 maja 1893 w Brzesku, zm. 10 lipca 1942 w KL Auschwitz) – major sanitarny Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 11 maja 1893 w Brzesku, w rodzinie Jana, pomocnika kancelaryjnego w urzędzie skarbowym, i Julii z Kostrzewskich^[2].

W lipcu 1928 jako oficer rezerwy został powołany do służby czynnej i przydzielony do kadry oficerów służby zdrowia z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oficerskiej Szkoły Sanitarnej^[3]. Obowiązki służbowe wykonywał w laboratorium chemicznym Zakładu Higieny. W listopadzie 1929 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Sanitarnych do Centralnej Szkoły Wychowania Fizycznego w Warszawie na stanowisko wykładowcy fizyki i chemii^[4][5]. 15 maja 1930 prezydent RP przemianował go na oficera zawodowego w stopniu kapitana w korpusie oficerów administracji (dział sanitarny) ze starszeństwem z dnia 1 grudnia 1920 i 2. lokatą^[6]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1933 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji (grupa oficerów administracji sanitarnych)^[7]. W styczniu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów sanitarnych, w tym samym stopniu i starszeństwie oraz 15. lokatą^[8]. W marcu 1939 pełnił służbę w Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie na stanowisku wykładowcy i kierownika pracowni fizyki^[9].

Podczas okupacji aresztowany przez Niemców w Krakowie. 11 czerwca 1942 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zginął 10 lipca tego roku^[2].

Był żonaty, miał córkę Annę Barbarę (ur. 7 sierpnia 1923).

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7285 – 17 maja 1922^[10]
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[11]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie – 1922 i 1923 „za czyny orężne w czasie bojów b. Legionów Polskich”^[12][13][1]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[14]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 18 marca 1932 „za zasługi na polu wychownia fizycznego i przysposobienia wojskowego”^[15][16]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928

austro-węgierskie

• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[2]
• Brązowy Medal Honorowy Czerwonego Krzyża

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.