Urszula Czartoryska (ur. 27 lipca 1934 w Konarzewie, zm. 7 sierpnia 1998 w Warszawie) – polska historyk sztuki, zajmująca się głównie fotografią, krytyką fotografii i sztuką współczesną.

Urodziła się 27 lipca 1934 w Konarzewie pod Poznaniem^[1]. W 1956 roku ukończyła historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[1]. W trakcie studiów pracowała jako publicystka i recenzentka. Następnie, po ukończeniu nauki, pracowała w redakcji warszawskiego czasopisma „Fotografia”. Była organizatorką wystaw, także światowych m.in. „Fotografia Polska” w Nowym Jorku 1979 i „Presence polonaise” w Paryżu w 1981 roku^[2].

Od 1977 roku aż do końca kariery pracowała jako Kierownik Działu Fotografii i Technik Wizualnych w Muzeum Sztuki w Łodzi. W latach 1985–1993 zajmowała się również edukacją artystyczną w Wyższym Studium Fotografii w Warszawie i PWSSP (ASP) w Poznaniu^[1].

Była autorką kilku prekursorskich książek o fotografii^[2][3], a ponadto redaktorką wielu publikacji i katalogów poświęconych sztuce współczesnej.

Nazywana była Wielką Damą Polskiej Fotografii^[2], ponieważ jako jedna z pierwszych w kraju zajęła się analizą i krytyką fotografii współczesnej.

Należała do Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA, a także była honorową członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików^[2].

Jej mężem był Ryszard Stanisławski^[1], z którym miała córkę Olgę Stanisławską.

• Fotografia – mowa ludzka
• Fotografia – mowa ludzka. Perspektywy historyczne
• Przygody plastyczne fotografii (1965)^[1][2]
• Od pop artu do sztuki konceptualnej (1973)^[1][2]

• Sztuki wizualne, fotografia nowoczesna i hipokryzja estetyzacji. Przygody wciąż aktualne?