Ugoda żwaniecka
Ugoda żwaniecka – ugoda polsko-kozacka podpisana w 1653 roku podczas powstania Chmielnickiego po bitwie pod Batohem, oblężeniu Suczawy i po obronie wojsk koronnych w warownym obozie pod Żwańcem. Warunki zostały wymuszone na armii polskiej, która zatrzymała się pod zamkiem w Żwańcu. Zdziesiątkowana przez głód, zimno i choroby, powróciła do domów, zawierając wcześniej porozumienie z Tatarami, które w sprawie kozackiej przywracało warunki ugody zborowskiej. Ugodę zawarto ustnie, stąd w źródłach widać pewne rozbieżności[1]. Zagrożeni spodziewanym sojuszem kozacko-rosyjskim Tatarzy zdecydowali się zawrzeć z Rzecząpospolitą przymierze.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ludwik Kubala, Szkice historyczne t. 2 Lwów 1880, s. 249n i 270.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
