Tyłoskrzelne
| Opisthobranchia[1] | |
| Milne-Edwards, 1848 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada |
tyłoskrzelne |
Tyłoskrzelne, tyłoskrzelce (Opisthobranchia) – wyróżniania dawniej podgromada ślimaków. Obejmowała gatunki morskie i nieliczne słodkowodne. Występują głównie w strefach przybrzeżnych, nieliczne są pelagiczne. Pasożyty zewnętrzne wieloszczetów i małży. Około 14 000 gatunków. Ciało okryte muszlą o niewielkich skrętach, przeważnie cienką, delikatną, w stosunku do rozmiarów ciała małą (ciało u większości form nie może się w całości ukryć w muszli). U wielu form muszla mniej lub bardziej okryta płaszczem, albo nie występuje u postaci dojrzałych (jest odrzucana w okresie larwalnym.) W podgromadzie dominują gatunki nagie. Na głowie u większości form dwie pary czułków. Różny stopień detorsji spoideł boczno-trzewiowych, aż do ułożenia symetrycznego. Skutkiem detorsji jama płaszczowa przesunięta nieco w prawą stronę, a skrzele, jeżeli występuje, leży za sercem. Wiele form bez skrzela i jamy płaszczowej. Jeden przedsionek, jedno metanefrydium. Hermafrodyty.
Ze względu na wyniki badań filogenetycznych takson ten nie jest obecnie akceptowany, a wchodzące w jego skład taksony zaliczane są obecnie do podgromady Heterobranchia[2][3].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]
Tradycyjnie tyłoskrzelne rozdzielane były na dwa rzędy:
- okrytoskrzelne – Tectibranchia
- nagoskrzelne – Nudibranchia
w zależności, czy skrzela występują w jamie płaszczowej, czy nie, co jest bardzo sztuczne, gdyż w podgromadzie, jak podkreślono, przeważają formy nagie, a w ich obrębie nie ma skrzeli. Większość malakologów rozdziela podgromadę na rzędy, w zależności od wykształcenia muszli, płaszcza, narządów oddechowych i nogi:
- Rząd: Acochlidioidea
- Rząd: Anaspidea
- Rząd: Cephalaspidea
- Rząd: Gymnosomata
- Rząd: Notaspidea
- Rząd: Sacoglossa
a według niektórych również rzędy:
- Rząd: Aeolida
- Rząd: Arminacea
- Rząd: Dendronotacea
- Rząd: Doridacea
- Rząd: Pyramidellacea
- Rząd: Thecosomata
Tyłoskrzelne Bałtyku
[edytuj | edytuj kod]Morze Bałtyckie zamieszkuje 12 gatunków ślimaków tyłoskrzelnych. Najpospolitsze z nich są[4]:
- wypławczak garbaty (Limapontia capitata)
- alderia (Alderia modesta)
- lamelidoris (Lamellidoris muricatus)
- embletonia blada (Embletonia pallida)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Opisthobranchia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ MolluscaBase eds., Opisthobranchia, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-03-19] (ang.).
- ↑ Felipe Zapata i inni, Phylogenomic analyses of deep gastropod relationships reject Orthogastropoda, „Proceedings of the Royal Society B”, 281 (1794), 2014, DOI: 10.1098/rspb.2014.1739 (ang.).
- ↑ a b Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 58, 128–129. ISBN 83-02-02374-4.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
