Turzyca pęcherzykowata

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca pęcherzykowata
Nazwa systematyczna
Carex vesicaria L. Sp. Pl. 2: 979. 1753[3]
Synonimy Carex bongardiana C.A.Mey. Carex drymophila var. udensis (Meinsh.) Kük. Carex exsiccata var. globosa (Olney) L.H.Bailey Carex exsiccata var. pungens L.H.Bailey Carex furcata Lapeyr. Carex miliaris var. raeana (Boott) Kük. Carex monile Tuck. Carex pendula Moench Carex pulla var. sibirica Christ Carex raeana Boott Carex salina var. ambusta L.H.Bailey Carex saxatilis f. dichroa (Andersson) E.S.Marshall Carex schrenkiana C.A.Mey. ex Trevir. Carex suilla J.Fellm. Carex udensis Meinsh. Carex vaseyi Dewey Trasus vesicarius (L.) Gray[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
najmniejszej troski
Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca pęcherzykowata (Carex vesicaria L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie umiarkowanej półkuli północnej – rośnie w Europie, Azji i Ameryce Północnej^[3]. W Polsce jest to gatunek rodzimy pospolity na niżu, rzadszy na obszarach górskich^[5].

Pokrój

Roślina zielna, rozłogowa, wytwarzająca liczne pędy wegetatywne.

Łodyga

Ostro trójkanciasta, o wysokości do (30)40-80(120) cm.

Liście

Jasnozielone, płaskie, szerokości (3)4-8 mm, spodem i na brzegach bardzo ostre. Pochwy liściowe o czerwonym do brunatno-czarnym ubarwieniu, u dołu i na brzegach szorstkie, silnie sieciowato postrzępione.

Kwiaty

Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany - kłosy. Kłosy szczytowe męskie, od 2 do 3, rzadziej 1, równowąskie, długości 3-6 cm, umieszczone na krótkich szypułkach. Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Ich przysadki szerokojajowate do eliptycznych, długości 5-8 mm, rdzawe, biało obrzeżone. Kłosy żeńskie poniżej męskich, od 2 do 3, w kątach bezpochwiastych podsadek, wałeczkowate, długości 2-4(7) cm, szerokości 1-1,5 cm, siedzące lub na krótkich szypułkach. Kwiaty żeński z jednym słupkiem o trzech znamionach. Przysadki kwiatów żeńskich lancetowate, długości 4-5 mm, kasztanowate, górą biało, błoniasto obrzeżone, ze środkową zieloną smugą na grzbiecie. Najniższa podsadka przewyższająca łodygę.

Owoce

Jajowaty, trójkanciasty orzeszek długości 2, szerokości 1 mm. Nasiono ukryte jest w jajowato-eliptycznym, gęsto unerwionym, słomkowożółtym, lśniącym pęcherzyku, długości (6)7-8 mm, zwężającym się w stożkowaty dwuząbkowy dzióbek długości 1,5-2 mm, z włoskami będącymi pozostałością znamion słupka. Pęcherzyki ustawione są skośnie do osi kłoska.

Rozwój

Bylina, wiatropylna, hydrofit, hemikryptofit. W Polsce kwitnie w maju i czerwcu.

Siedlisko

Zasiedla najczęściej siedliska zlądowacone, okresowo podtapiane, glebach mineralno-organicznych. Występuje głównie w szuwarach, na brzegach zbiorników wodnych, w rowach melioracyjnych i wyrobiskach na torfowiskach oraz w olsach.

Fitocenozy

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Magnocaricion oraz zespołu zespołu (Ass.) szuwaru turzycy pęcherzykowatej (Caricetum vesicariae)^[6] gdzie tworzy niewielkie, zwarte fitocenozy.

Genetyka

Somatyczna liczba chromosomów 2n = 70-88^[7].

• Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6. Brak numerów stron w książce
• Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-00129-1. Brak numerów stron w książce
• Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce