Trzcinnikownica nadbrzeżna
| |||||
| Systematyka[1][2] | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Podkrólestwo | |||||
| Nadgromada | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Nadklasa | |||||
| Klasa | |||||
| Nadrząd | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
trzcinnikownica nadbrzeżna | ||||
| Nazwa systematyczna | |||||
| Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin. Gram. Unifl. Sesquifl.: 227 (1824)[3] | |||||
| |||||
Trzcinnikownica nadbrzeżna (Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin., częsty synonim: × Calammophila baltica (Flüggé ex Schrad.) Brand) – mieszaniec trzcinnika piaskowego (Calamagrostis epigeios) i piaskownicy zwyczajnej (Calamagrostis epigejos, syn. Ammophila arenaria). Występuje na wybrzeżach zachodniej, środkowej i północnej Europy[4][3]. W Polsce rośnie tylko na wybrzeżu[5].
Ponieważ jeden z taksonów rodzicielskich, piaskownica zwyczajna, tradycyjnie do początku XXI wieku była wyodrębniana w osobny rodzaj piaskownica Ammophila, takson uznawany był za mieszańca międzyrodzajowego. Tak też ujęty jest jeszcze na liście flory polskiej jeszcze z 2020[6]. Badania molekularne z początku XXI wieku wykazały, że tradycyjnie wyróżniane gatunki z rodzaju Ammophila nie dość, że zagnieżdżone są wśród gatunków Calamagrostis, to jeszcze są rozproszone na ich drzewie filogenetycznym. W efekcie oba gatunki rodzicielskie i sama trzcinnikownica włączone zostały do rodzaju trzcinnik Calamagrostis[7][8][3].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Bylina, hemikryptofit. Rośnie na wydmach nadmorskich. Gatunek charakterystyczny związku Ammophilion borealis[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-16] (ang.).
- ↑ a b c d Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-07].
- ↑ × Calammophila baltica na eMonocot [dostęp 2014-01-16].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 46, ISBN 978-83-62975-45-7.
- ↑ Paul M. Peterson, Robert Soreng, Konstantin Romaschenko, Jeffery M. Saarela. Phylogeny and biogeography of Calamagrostis (Poaceae: Pooideae: Poeae: Agrostidinae), description of a new genus, Condilorachia (Calothecinae), and expansion of Greeneochloa and Pentapogon (Echinopogoninae). „Journal of Systematics and Evolution”, 2022. DOI: 10.1111/jse.12819.
- ↑ Saarela, J. M., Bull, R. D., Paradis, M. J., Ebata, S. N., Paul M Peterson, Soreng, R. J., & Paszko, B.. Molecular phylogenetics of cool-season grasses in the subtribes Agrostidinae, Anthoxanthinae, Aveninae, Brizinae, Calothecinae, Koeleriinae and Phalaridinae (Poaceae, Pooideae, Poeae, Poeae chloroplast group 1). „PhytoKeys”. 87, s. 1–139, 2017.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
