Tadeusz Minc
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1992 |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Tadeusz Minc (ur. 4 lutego 1924 w Łodzi[1][2], zm. 28 lutego 1992 w Warszawie) – polski aktor i reżyser teatralny, kierownik artystyczny teatrów[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Minc, wg informacji od rodziny, urodził się 31 stycznia 1924[3], niemniej znaczna część materiałów biograficznych wskazuje, że urodził się 4 lutego 1924[1][2].
Podczas II wojny światowej osadzony w getcie łódzkim. W 1944 został wywieziony do obozów Auschwitz-Birkenau, później do Groß-Rosen[1].
Po wyzwoleniu powrócił do Łodzi, gdzie podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej[3], lecz szybko je przerwał[1] na rzecz nauki na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie z siedzibą w Łodzi, gdzie studiował w latach 1946–1949[3]. Na scenie zadebiutował jako Władek w Omyłce w Teatrze Powszechnym w Łodzi[3].
Minc był członkiem Grupy Młodych Aktorów – uczniów Leona Schillera, którym przewodzili Kazimierz Dejmek i Janusz Warmiński[3], i wraz z którymi został współtwórcą Teatru Nowego w Łodzi w 1949. W teatrze tym występował do 1967. Od 1962 zaangażował się w pracę reżyserską – w tej roli zadebiutował w Zaczarowanej gospodzie Władysława Smólskiego. W latach 1967–1969 rezygnując z aktorstwa pracował jako kierownik artystyczny i reżyser Teatru Wybrzeże w Gdańsku. W latach 1969–1989 był reżyserem w Teatrze Narodowym w Warszawie. Gościnnie reżyserował także w innych teatrach[1] Warszawy, Krakowa, Poznania i Wrocławia. Jego ostatnim wyreżyserowanym spektaklem był Ślub Witolda Gombrowicza w Teatrze Polskim w Warszawie w 1991[3]. Występował w słuchowiskach radiowych oraz współpracował z dubbingiem.
Był mężem aktorki Bohdany Majdy, ojcem scenarzysty filmowego Marcelego Minca (ur. 1954)[1].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A II-8-10)[4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)[6]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1986)
- Złota Odznaka Teatru Nowego w Łodzi (1964)
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji za reżyserię spektaklu Pan Puntilla i jego sługa Matti Bertolta Brechta (1964)
- Nagroda za realizację Czerwonej magii Michela de Ghelderode’a w Teatrze Nowym w Łodzi na 4. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1964)
- Medal Stolema przyznawany przez Klub Pomorania – Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie za wybitne osiągnięcia w dziedzinie pomnażania dorobku kulturalnego Pomorza (1969)
- Order Stańczyka za osiągnięcia w Teatrze Telewizji w Gdańsku, a w szczególności za reżyserię Panny Julii Augusta Strindberga (1969)
- Nagroda za reżyserię Tragedii o bogaczu i łazarzu wg Anonima Gdańskiego oraz Ostatniego dobranoc Armstronga Johna Ardena, przedstawień Teatru Wybrzeże w Gdańsku, a także specjalne wyróżnienie za opracowanie dramaturgiczne Tragedii o bogaczu i łazarzu na 11. Festiwalu Teatrów Polski Północnej (1969)
- Nagroda I stopnia za reżyserię Kartoteki Tadeusza Różewicza w Teatrze Narodowym na 15. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1974)
- Nagroda za reżyserię Kartoteki Tadeusza Różewicza w Teatrze Polskim we Wrocławiu na 17. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1977)
- Nagroda za reżyserię Koczowiska Tomasza Łubieńskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu na 22. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1980)
Źródło: Culture.pl[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Tadeusz Minc [online], FilmPolski [dostęp 2022-10-13] (pol.).
- ↑ a b Tadeusz Minc – szaleniec teatru [online], Muzeum Narodowe w Gdańsku [dostęp 2022-10-13] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Tadeusz Minc | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-10-13] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-09-08].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
