Szczyt NATO w Warszawie 2016

NATO Summit Warsaw 2016

Przedstawiciele delegacji w trakcie Szczytu NATO w Warszawie
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Data	8–9 lipca 2016
Uczestnicy	członkowie NATO i inni
Newport (2014) Bruksela (2017)
Położenie na mapie Warszawy Szczyt NATO w Warszawie 2016
Położenie na mapie Polski Szczyt NATO w Warszawie 2016
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Szczyt NATO w Warszawie 2016
52°14′22″N 21°02′44″E/52,239444 21,045556
Multimedia w Wikimedia Commons

Szczyt NATO w Warszawie 2016 – 28. szczyt państw członkowskich Sojuszu Północnoatlantyckiego (NATO) na szczeblu szefów państw i szefów rządów zorganizowany 8–9 lipca 2016 w Warszawie.

Posiedzenia organów Sojuszu odbywały się na Stadionie Narodowym. W obradach szczytu wzięło udział 28 delegacji z państw sojuszniczych, 25 z państw partnerskich, a także m.in. przedstawiciele Kwatery Głównej i Strategicznych Dowództw NATO, UE, ONZ i Banku Światowego^[1]. Był to pierwszy szczyt NATO zorganizowany na terenie Polski^[2].

Prezydent Andrzej Duda poinformował w sierpniu 2015, że priorytetem dla szczytu w Warszawie będzie rozlokowanie baz NATO w Europie Środkowej^[3].

•  Afganistan – prezydent Aszraf Ghani
•  Armenia – prezydent Serż Sarkisjan
•  Azerbejdżan – prezydent Ilham Alijew
•  Czarnogóra – premier Czarnogóry Milo Đukanović^[4]
•  Finlandia – prezydent Finlandii Sauli Niinistö^[5]
•  Gruzja – prezydent Giorgi Margwelaszwili
•  Irlandia – wiceminister obrony Paul Kehoe
•  Macedonia Północna – minister obrony Zoran Jolevski
•  Mołdawia – minister obrony Anatol Șalaru
•  Szwecja – premier Szwecji Stefan Löfven^[5]
• Unia Europejska – Przewodniczący Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker oraz Przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk
•  Ukraina – prezydent Ukrainy Petro Poroszenko^[6]
•  Zjednoczone Emiraty Arabskie – wiceminister spraw obronnych Mohammed Ahmad Al Bowardi

• powołanie czterech batalionowych grup bojowych stacjonujących (na zasadzie stałej rotacji) w państwach bałtyckich i w Polsce – dowództwo nad grupami obejmą tzw. państwa ramowe: Stany Zjednoczone (w Polsce), Wielka Brytania (w Estonii), Kanada (na Łotwie), Niemcy (na Litwie)^{[7][8][9][10]}, Polska zadeklarowała gotowość utworzenia brygady w Estonii, natomiast w Polsce poza Amerykanami mają stacjonować Brytyjczycy i Rumuni^[11];
• rozmieszczenie w ww. regionie brygady pancernej i komponentów dywizji US Army, łącznie z dowództwem które będzie nadzorowało działania ww. grup batalionowych – dowództwo i większość elementów jednostki znajdzie się w Polsce^[8][10];
• przedłużenie misji Resolute Support w Afganistanie po 2016 r. (do 2020 r.) oraz przeznaczenie 5 mld $ rocznie wsparcia dla władz w Kabulu^{[8][9][10][12]};
• szkolenie armii irackiej^{[8][9][10][13]};
• udzielenie wsparcia siłom zbrojnym Tunezji i Jordanii^[8][13];
• dołączenie wszystkich krajów członkowskich NATO do koalicji przeciwko Państwu Islamskiemu (udostępnienie natowskich samolotów wczesnego ostrzegania i rozpoznania AWACS do pozyskiwania informacji z Syrii, gdzie toczy się wojna – samoloty mają pozyskiwać informacje operując z przestrzeni powietrznej Turcji i przestrzeni międzynarodowej)^[8][13][10];
• podpisanie dokumentu o koordynacji działań UE i NATO w zakresie zagrożeń hybrydowych oraz kryzysu migracyjnego^[8];
• uznanie cyberprzestrzeni za obszar prowadzenia działań wojennych^[9][10];
• zintensyfikowanie współpracy w cyberprzestrzeni oraz w zakresie obrony przeciwrakietowej^[8];
• uruchomienie ośmiu funduszy natowskich z pomocą materialną dla Ukrainy^[8][14];
• rozpoczęcie misji Sea Guardian (w miejsce Active Endeavour), mającej na celu walkę z kryzysem migracyjnym oraz przemytem broni na Morzu Śródziemnym^[8] i Morzu Egejskim, poprzez wsparcie misji Unii Europejskiej „Sophia”^[9][13][10];
• ogłoszenie wstępnej gotowości operacyjnej tarczy antyrakietowej w Rumunii, gdzie zainstalowano baterię pocisków SM-3 w wersji lądowej (Aegis Ashore)^[9][10];
• poparcie ukraińskiej suwerenności i integralności terytorialnej oraz potępienie aneksji Krymu przez Rosję^[9][10] oraz wojny w Donbasie, a także wezwanie do zaprzestania wspierania separatystów na wschodniej Ukrainie^[14];
• poparcie aspiracji Gruzji do członkostwa w NATO^[9][13] oraz gruzińskiej suwerenności i integralności terytorialnej^[10], a także wezwanie Rosji do wycofania swoich sił zbrojnych z Południowej Osetii i Abchazji^[14];
• podpisanie porozumienia pomiędzy NATO i Unią Europejską w zakresie wzajemnej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa^[10];
• zapewnienie o natowskim zaangażowaniu w dbaniu o potencjał broni konwencjonalnej oraz broni nuklearnej^[10];
• utworzenie w Rumunii natowskiej wielonarodowej dywizji, która powstanie z przekształcenia jednej z dywizji rumuńskich - jednym z państw, które zgłosiły gotowość do jej współtworzenia jest Polska^[15];
• rozbudowa rumuńsko-bułgarskiej brygady^[16]

Ponadto premier Wielkiej Brytanii David Cameron zapowiedział, że 18 lipca w brytyjskim parlamencie odbędzie się głosowanie w sprawie odnowienia brytyjskiego systemu odstraszania nuklearnego, który ma zastąpić działający od 1994 program Trident^[10]. Natomiast prezydent USA Barack Obama zakomunikował m.in. że NATO będzie chronić każdego członka sojuszu^[17] oraz przyznał, że członkowie NATO zgodzili się nie wracać do tzw. „business as usual” z Rosją, dopóki Rosja nie wypełni postanowień protokołu z Mińska^[18]. Sekretarz generalny Jens Stoltenberg podkreślił, że NATO nie chce nowej zimnej wojny^[19], nie szuka konfrontacji i dlatego, wzmacniając bezpieczeństwo, NATO szuka konstruktywnego dialogu z Rosją. Szef NATO z zadowoleniem odniósł się do niedawnej deklaracji prezydenta Władimira Putina, że zostanie wprowadzony wymóg korzystania przez rosyjskie samoloty latające nad Morzem Bałtyckim z transponderów^[16].

Podczas szczytu minister obrony narodowej Antoni Macierewicz:

• podpisał list intencyjny pomiędzy Polską i Turcją w sprawie wielonarodowej współpracy w celu pozyskania zdolności radioelektronicznych w przestrzeni powietrznej^[20] w obliczu zagrożeń wynikających ze zdolności A2/AD (ang. anti-access/area denial)^[21];
• parafował umowę między Rządem RP a Dowództwem Sił Sojuszniczych NATO ds. Transformacji (gen. Denis Mercier) i Naczelnym Dowództwem Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie (gen. Curtis Scaparrotti), uzupełniającą Protokół dotyczący statusu międzynarodowych dowództw wojskowych ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego (tzw. Protokół Paryski), która ma uprościć zasady, na jakich funkcjonują jednostki sojusznicze i ich dowództwo w Polsce^[20][22];
• parafował protokół między Rządem RP a Gabinetem Ministrów Ukrainy w sprawie wprowadzenia zmian do Porozumienia między Rządem RP a Rządem Ukrainy o wzajemnych dostawach uzbrojenia, techniki wojskowej i świadczenia usług o charakterze wojskowo-technicznym, sporządzonego w Kijowie 10 października 1996^[20], który ma uprościć realizację projektów dwustronnych^[17][22].

• Stanisław Zarychta: Szczyty i sesje NATO platformą współpracy państw członkowskich. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2020. ISBN 978-83-957735-7-0.