SuperH
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.
SuperH (znany także jako SH) jest architekturą mikroprocesorów typu RISC przeznaczoną do zastosowań wbudowanych. Rodzina SH została początkowo zaprojektowana w firmie Hitachi jako następca rodziny H8.
Architektura SH jest tak gęsta, że jedna z prac naukowych stawia ją wyżej niż x86, x86_64, oraz CRIS v32. ARM kupiło licencję jednego z patentów SuperH by stworzyć zestaw instrukcji Thumb w połowie lat 90 XX wieku. Patenty natomiast wygasły: ostatni na SH2 w 2014, na SH4 w 2016. Przykładowo SH2 był zastosowany w konsoli Sega Saturn, SH4 w Sega Dreamcast.[1]
Modele
[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny procesorów z rdzeniem SuperH należą:
- SH-1 - używany w mikrokontrolerach do niskopoziomowych, osadzonych rozwiązań (napędy CD-ROM, duże urządzenia AGD itd.)
- SH-2 - używany w bardziej wydajnych mikrokontrolerach oraz w motoryzacji (np. w układach sterowania silnikiem oraz w rozwiązaniach sieciowych)
- SH-DSP - przeznaczony na rynek telefonii komórkowej, później używany w wielu rozwiązaniach wymagających DSP do kompresji JPEG itd.
- SH-3 - używany w mobilnych rozwiązaniach oraz w nawigacji samochodowej, często pod kontrolą systemu Windows CE. Dużą popularność zdobywa używanie handhelda Jornada firmy Hewlett Packard pod kontrolą systemu GNU/Linux (projekt Jlime) oraz NetBSD (port hpcsh)
- SH-3-DSP - używany głównie w multimedialnych terminalach i zastosowaniach sieciowych, także w drukarkach i faksach
- SH-4 - używany wszędzie tam, gdzie jest wymagana duża wydajność, np. w multimedialnych terminalach samochodowych, konsolach gier oraz set-top box
- SH-5 - używany w high-endowych multimedialnych zastosowaniach
- SH-X - główny rdzeń używany w najróżniejszych odmianach (z/bez DSP czy koprocesora arytmetycznego) w układach sterowania silnikiem samochodowym, samochodowych zestawach multimedialnych, telefonach komórkowych oraz STB
- SH-Mobile - stworzony w celu odciążęnia szerokopasmowych LSI, dzięki temu tworzenie systemu jest prostsze a sam system jest wydajniejszy
Rdzenie SuperH są wspierane przez wiele systemów RTOS oraz twórców najróżniejszych narzędzi na całym świecie.
Istotne cechy
[edytuj | edytuj kod]- Skalowalność
- Niski koszt
- Zoptymalizowane dla rozwiązań osadzonych
- Wysoka wydajność
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Debuggery
[edytuj | edytuj kod]- CodeScape
RTOS
[edytuj | edytuj kod]- eCos otwarty RTOS
- RTEMS RTOS
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Resurrecting the SuperH architecture [LWN.net] [online], lwn.net [dostęp 2017-11-26].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
