Sunitynib
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C22H27FN4O2 | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
398,47 g/mol | |||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||
| DrugBank | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||
| ATC | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Sunitinib – organiczny związek chemiczny, inhibitor kinazy białkowej.
Wskazania
[edytuj | edytuj kod]Wskazany w leczeniu:
- nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (ang. gastrointestinal stromal tumor – GIST) nieoperacyjny lub z przerzutami po niepowodzeniu leczenia metanosulfonianem imatynibu,
- zaawansowanego raka nerki bez lub z przerzutami (ang. metastatic renal cell cancer – MRCC) – IV stopień kliniczny zaawansowania.
- nowotwór neuroendokrynny trzustki, nieoperacyjny lub z przerzutami, dobrze zróżnicowany (ang. pancreatic neuroendocrine tumours – NET) – zatwierdzony przez FDA[1] oraz Komisję Europejską[2].
W 2009 roku Agencji Oceny Technologii Medycznych zarekomendowała finansowanie ze środków publicznych sunitynibu w leczeniu zaawansowanego raka nerki z przerzutami[3]
Mechanizm działania
[edytuj | edytuj kod]Sunitynib hamuje liczne receptory kinazy tyrozynowej (RTK), które biorą udział we wzroście nowotworów, w neoangiogenezie i w rozsiewie choroby nowotworowej z przerzutami. Sunitynib został zidentyfikowany jako inhibitor receptorów płytkowego czynnika wzrostu, receptorów czynników wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGFR1, VEGFR2 i VEGFR3), receptorów czynnika komórek pnia (KIT), kinazy tyrozynowej podobnej do Fms-3 (FLT3), receptorów czynnika stymulującego powstawanie kolonii (CSF-1R) i receptorów glejopochodnego czynnika neurotroficznego (ang. RET). W testach biochemicznych i komórkowych podstawowy metabolit sunitynibu wykazuje działanie podobne do sunitynibu[4].
Właściwości farmakokinetyczne
[edytuj | edytuj kod]Wchłanianie
[edytuj | edytuj kod]Po podaniu doustnym sunitynibu maksymalne stężenie (Cmax) stwierdza się na ogół po upływie 6 – 12 godzin (Tmax). Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną sunitynibu[5].
Dystrybucja
[edytuj | edytuj kod]W badaniach in vitro stopień wiązania się sunitynibu i jego podstawowego czynnego metabolitu z ludzkimi białkami osocza wynosił odpowiednio 95% i 90% niezależnie od stężenia. Pozorna objętość dystrybucji (Vd) w przypadku sunitynibu była znaczna – 2230 l, co wskazuje na penetrację leku do tkanek[6].
Biotransformacja
[edytuj | edytuj kod]Sunitynib jest metabolizowany przede wszystkim przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450, który katalizuje reakcję powstawania głównego czynnego metabolitu dietylu sunitynibu podlegającego dalszemu metabolizmowi katalizowanemu przez ten sam izoenzym[7].
Eliminacja
[edytuj | edytuj kod]Substancja czynna jest wydalana przede wszystkim z kałem (61%), natomiast przez nerki ulega wydaleniu 16% podanej dawki w postaci niezmienionej i metabolitów.[8]
Częste i bardzo częste działania niepożądane
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Therapeutic Uses. pubchem. [dostęp 2015-05-15].
- ↑ SUTENT® w nowotworach neuroendokrynnych trzustki. www.alivia.org.pl. [dostęp 2015-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ AOTM: Stanowisko nr 19/05/2009 z dnia 2 marca 2009 r. w sprawie finansowania sunitynibu (Sutent®) w leczeniu zaawansowanego raka nerki z przerzutami. [dostęp 2010-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-02)]. (pol.).
- ↑ L. Sun, C. Liang, S. Shirazian, Y. Zhou i inni. Discovery of 5-[5-fluoro-2-oxo-1,2- dihydroindol-(3Z)-ylidenemethyl]-2,4- dimethyl-1H-pyrrole-3-carboxylic acid (2-diethylaminoethyl)amide, a novel tyrosine kinase inhibitor targeting vascular endothelial and platelet-derived growth factor receptor tyrosine kinase. „J Med Chem”. 46 (7), s. 1116–1119, Mar 2003. DOI: 10.1021/jm0204183. PMID: 12646019.
- ↑ A. Lindauer, P. Di Gion, F. Kanefendt, D. Tomalik-Scharte i inni. Pharmacokinetic/pharmacodynamic modeling of biomarker response to sunitinib in healthy volunteers. „Clin Pharmacol Ther”. 87 (5), s. 601–608, May 2010. DOI: 10.1038/clpt.2010.20. PMID: 20376000.
- ↑ S.P. Ivy, J.Y. Wick, B.M. Kaufman. An overview of small-molecule inhibitors of VEGFR signaling. „Nat Rev Clin Oncol”. 6 (10), s. 569–579, Oct 2009. DOI: 10.1038/nrclinonc.2009.130. PMID: 19736552.
- ↑ R. Roskoski. Sunitinib: a VEGF and PDGF receptor protein kinase and angiogenesis inhibitor. „Biochem Biophys Res Commun”. 356 (2), s. 323–328, May 2007. DOI: 10.1016/j.bbrc.2007.02.156. PMID: 17367763.
- ↑ N.P. van Erp, H. Gelderblom, H.J. Guchelaar. Clinical pharmacokinetics of tyrosine kinase inhibitors. „Cancer Treat Rev”. 35 (8), s. 692–706, Dec 2009. DOI: 10.1016/j.ctrv.2009.08.004. PMID: 19733976.
- ↑ S. Sahai, B.L. Swick. Hyperkeratotic eruption, hand-foot skin reaction, facial erythema, and stomatitis secondary to multi-targeted kinase inhibitor sorafenib. „Int J Dermatol”. 49 (10), s. 1203–1206, Oct 2010. DOI: 10.1111/j.1365-4632.2010.04606.x. PMID: 20883411.
- ↑ G. Aparicio-Gallego, F.J. Afonso-Afonso, L. León-Mateos, J.L. Fírvida-Pérez i inni. Molecular basis of hypertension side effects induced by sunitinib. „Anticancer Drugs”, Oct 2010. DOI: 10.1097/CAD.0b013e3283403806. PMID: 20938340.
- ↑ EMA: Charakterystyka produktu leczniczego sunitynibu (Sutent®). [dostęp 2010-11-02]. (pol.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
