Sun Wukong
| |||||||||
| Imię chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Sun Wukong, znany powszechnie jako Małpi Król (猴王, Hóuwáng) – postać z mitologii chińskiej, bohater wielu różnorodnych legend oraz dzieł literackich i malarskich. Trickster, porywcza i humorzasta postać przeżywająca wiele niezwykłych przygód[1]. Zgodnie z najpopularniejszą wersją mitu narodził się z kamiennego jaja u początku czasu i posiadł liczne nadprzyrodzone moce, dzięki którym stał się nieśmiertelny oraz może przybierać dowolne kształty i postacie[2]. Sun Wukong jest bóstwem szczególnie popularnym na południu Chin, gdzie czci się go pod imieniem Qitian Dasheng (齊天大聖; dosł. Wielki Święty Równy Niebu)[3].
Zdaniem wielu badaczy, m.in. Ji Xianlina, postać Sun Wukonga nie jest rdzennie chińska i powstała w wyniku zaadaptowania hinduskiego Hanumana[4].
Najbardziej znany obraz Sun Wukonga wywodzi się z eposu Wu Cheng’ena Wędrówka na Zachód. Jest jednym z głównych bohaterów utworu, towarzyszem wyprawy mnicha Xuanzanga do Indii. Wiele razy ratuje go z niebezpiecznych opresji, ale jednocześnie swoimi figlami i psotami sprawia mu nieustanne kłopoty[3].
Sun Wukong jest bohaterem wielu sztuk opery pekińskiej[5]. Charakterystyczną cechą roli Małpiego Króla są wymyślne akrobacje[6]. Postać Małpiego Króla była inspiracją dla japońskiego mangaki Akiry Toriyamy, przy tworzeniu postaci Son Goku i pierwszych rozdziałów mangi Dragon Ball.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wenyu Xie, Zhihe Wang, George Edward Derfer: Whitehead and China: relevance and relationship. Frankfurt: Ontos Verlag, 2005, s. 57. ISBN 3-9372-02-86-2.
- ↑ Jeremy Roberts: Chinese mythology A to Z. New York: Infobase Publishing, 2004, s. 82-83. ISBN 0-8160-4870-3.
- ↑ a b Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Universitas, 2007, s. 147. ISBN 97883-242-0766-4.
- ↑ P. A. George: East Asian literatures: Japanese, Chinese and Korean : an interface with India. New Delhi: Northern Book Centre, 2006, s. 219. ISBN 81-7211-205-X.
- ↑ Alexandra B. Bonds: Beijing opera costumes: the visual communication of character and culture. Honolulu: University of Hawai'i Press, 2008, s. 19. ISBN 978-0-8248-2956-8.
- ↑ Peggy Grace Ferroa, Elaine Chan: China. New York: Marshall Cavendish, 2002, s. 91. ISBN 0-7614-1474-6.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
