Styl dworkowy
Styl dworkowy – styl w architekturze polskiej w latach 1908–1928[4]. Był to jeden z nurtów tzw. stylu narodowego, który ukształtował się na przełomie XIX i XX wieku[1]. Styl łączy motywy barokowe, renesansowe i klasycystyczne[4].
Wzorcem był polski dwór szlachecki[1]. Jego typowymi cechami były: kolumnowy portyk i czterospadowy łamany dach[5].
Do stylistyki dworkowej nawiązywano głównie w architekturze dworców kolejowych, kolonii urzędniczych, jak też obiektów użyteczności publicznej – szkół czy budynków administracyjnych[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dworkowy styl. archirama.muratorplus.pl, 15 stycznia 2015. [dostęp 2021-01-04].
- ↑ O dawnych dworcach w Gdyni. rzygacz.webd.pl. [dostęp 2012-08-19].
- ↑ Michał Dudkowski. Styl swojski w architekturze dworców kolejowych odbudowywanych po I wojnie światowej na obszarze Warszawskiej Dyrekcji Kolejowej. „Świat Kolei”. Nr 4/2016, s. 24. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962.
- ↑ a b dworkowy styl, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Styl dworkowy 1900–1939.
- ↑ Anna Tejszerska: Nasz rodzimy ziemiański dwór. „Styl dworkowy” dawniej i dziś, w: Dwór. Ponowoczesne przygody idei i formy, s. 36, Uniwersytet Łódzki 2016.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
