Stokłosa dachowa

Morfologia
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	stokłosa
Gatunek	stokłosa dachowa
Nazwa systematyczna
Bromus tectorum L. Sp. Pl.: 77 (1753)[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Stokłosa dachowa (Bromus tectorum L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Gatunek kosmopolityczny^[4]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym^[5].

Pokrój

Trawa rosnąca pojedynczo lub w luźnych kępach^[6].

Łodyga

Źdźbło o wysokości 10–90 cm. Jest krótko owłosione pod wiechą^[7]. Posiada 2-5 międzywęźli^[8].

Liść

Równowąski, o równoległej nerwacji. Blaszka obustronnie porośnięta krótkimi włoskami. Pochwy liściowe owłosione, czasami górna jest naga^[8]. Języczek liściowy o długości do 5 mm^[8]. Brak uszka^[9].

Kwiaty

Zebrane w 4–5-kwiatowe kłoski długości 10–15 mm, w porze kwitnienia i owocowania rozszerzone ku szczytowi, te z kolei zebrane w gęstą, jednostronnie zwieszoną wiechę. Gałązki wiechy z 4–10 kłoskami każda. Plewa dolna jednonerwowa, górna – trójnerwowa, obydwie błoniasto obrzeżone. Plewka dolna 5-7-nerwowa, miękko owłosiona, dwuzębna, długości około 12 mm, z ością między zębami długości 15–20 mm^[7][8].

Owoc

Zrośnięty z plewką brunatny, lancetowaty ziarniak. Posiada podłużną rynienkę^[8].

• 
  Pokrój
• 
  Wiecha
• 
  Kłosek
• 
  Źdźbło z języczkiem
• 
  Plewy

Rozwój

Tworząca kępki roślina jednoroczna. Kwitnie od kwietnia do maja, jest samopylna^[8]. Nasiona roznoszone są przez wiatr lub drobne zwierzęta, do których sierści się przyczepiają. Roznoszone są także jako zanieczyszczenia w zbożu, sianie i słomie. Jedna roślina wytwarza około 300 nasion, ich liczba zależy od zagęszczenia roślin. W optymalnych warunkach może wytworzyć 450 kg nasion na hektar, przy liczbie 330 000 nasion/kg. Gdy nasienie dojrzewa, roślina zmienia barwę z zielonej na purpurową do słomkowej. W dobrych warunkach nasiona kiełkują szybko. Przechowywane w optymalnych warunkach (w suchym miejscu) zachowują zdolność kiełkowania ponad 11 lat, w ziemi 2-5 lat^[10]. Mogą wyrosnąć z nich siewki, gdy nasiona znajdują się nie głębiej, niż 10 cm pod powierzchnią ziemi. Kiełkowanie jest najlepsze w ciemności lub w rozproszonym świetle. Rośliny rosną we względnie wąskim zakresie temperatur gleby; wzrost rozpoczyna się w 2,0-3,5 °C i zwalnia, gdy temperatura przekracza 15 °C^[11].

Siedlisko

Roślina głównie ruderalna. Występuje przeważnie na zrębach, ugorach, suchych obrzeżach dróg, wysypiskach, terenach kolejowych, ale wkracza także na znajdujące się w pobliżu siedlisk ruderalnych siedliska naturalne; murawy kserotermiczne i napiaskowe. Preferuje miejsca suche i świetliste^[8][6]. Gatunek charakterystyczny zespołu Corispermo-Brometum tectorum^[12].

Genetyka

Liczba chromosomów 2n = 14^[13].

• W uprawach, zwłaszcza zbóż ozimych i rzepaku jest chwastem. Przenosi się do upraw z obrzeży pól uprawnych^[9].
• Ziarniaki są jadalne, ze względu jednak na niewielki rozmar rzadko były zbierane. Zbierali je m.in. Indianie i spożywali zwykle po upieczeniu lub ugotowaniu^[14].