Stanisław Spinek (Wspinek)

Prus I
Rodzina	Wspinkowie z Będkowa
Ojciec	Piotr kasztelan brzeziński
Matka	Anna Piekarska
Żona	Anna Kamieniecka herbu Pilawa
Dzieci	Stanisław, Krzysztof, Jan

Stanisław Spinek (Wspinek) herbu Prus I (? – zm. przed 12 października 1531 roku)^[1] – starosta buski, kasztelan małogoski.

Pochodził z rodu Wspinków z Będkowa, którego protoplastą był Piotr Wspinek z Będkowa herbu Prus , skromny rycerz, który dzięki swej przedsiębiorczości przejął działy sąsiadów i tym samym położył podwaliny pod przyszłą fortunę Wspinków. Stanisław Spinek (Wspinek) był jego prawnukiem.

• rycerz Piotr Wspinek - protoplasta
  • Mikołaj Wspinek ze Skotnik, tenutariusz klucza wolborskiego, zm. ok. 1488
    • Piotr, chorąży większy łęczycki, kasztelan brzeziński, zm. 1527

Nieznana jest data urodzenia. Wiadomo, iż Stanisław Spinek (Wspinek) był dziedzicem Będkowa. Ożenił się z Anną Kamieniecką herbu Pilawa, córką Jana Kamienieckiego, kasztelana lwowskiego. Wkrótce otrzymał zgodę króla na wykup kilku sołectw. Otrzymał również starostwo buskie. W roku 1523 kupił za tysiąc florenów od siostry swej żony przypadającą na nią część spadku w mieście Czesybiesy (obecnie Jezupol na Ukrainie) wraz z kilkoma wsiami. W ten sposób potomek rycerza Piotra znacznie poszerzył fortunę przodków. Zaczyna coraz częściej pisać się Spinek i od niego ta forma nazwiska ostała się w następnych pokoleniach. W kościele w Będkowie do dziś można oglądać tablicę nagrobną Zofii Spinkówny, wnuczki Stanisława, zmarłej w roku 1574. W okresie od 10 stycznia 1530 do 12 października 1531 Stanisław Spinek pełnił urząd kasztelana małogoskiego. Pozostawił trzech synów: Stanisława, Krzysztofa i Jana.

• Szlachta w Polsce
• Prus II

• Jan Szymczak, Śladem Wspinków herbu Wilczekosy, czyli Prus II w: Herald pismo Instytutu Heraldyki i Genealogii w Köln, 1991, Nr 3-4, s. 11-17

• Powiat Tomaszowski
• Słownik genealogiczny-leksykon
• Łukasz Ćwikła: W sprawie daty śmierci kasztelana brzezińskiego Piotra (III) Wspinka z Będkowa w 1521 roku. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica. Nr 103 (2019).