Stanisław Latałło
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1974 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1968–1974 |
Stanisław Latałło (ur. 30 stycznia 1945 w Białce Tatrzańskiej[1], zm. 17 grudnia 1974 na Lhotse) – polski operator filmowy, reżyser, aktor i scenarzysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczęszczał do VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1]. W latach 1964–1970 studiował na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi. Podczas studiów był twórcą m.in. zdjęć do etiudy Andrzeja Titkowa Śnieg. Po studiach pracował jako operator przy filmach swojej matki Katarzyny Latałło: Sam sobie sterem (1971), Od starożytnych fraków do maski (1972).
Zrealizował dwa filmy telewizyjne: Listy naszych czytelników (1973) według słuchowiska Zbigniewa Herberta oraz Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem (tytuł oryginalny Lasst uns frei fliegen über den Garten) zrealizowany w 1974 dla telewizji zachodnioniemieckiej na podstawie opowiadania Stanisława Czycza And z 1971.
Był twórcą zdjęć do introdukcji Latający Żyd w filmie Tadeusza Konwickiego Jak daleko stąd, jak blisko (1972) oraz autorem sekwencji Święta Rodzina w tym samym filmie. Zagrał Franciszka Retmana, głównego bohatera Iluminacji Krzysztofa Zanussiego (1972). Od 1973 był członkiem Zespołu Filmowego „X”.
Zginął w grudniu 1974 jako operator filmowy kierowanej przez Andrzeja Zawadę polskiej wyprawy himalaistycznej na Lhotse w Himalajach. Jego ciało pozostało w Himalajach[2], jest pochowany symbolicznie na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 30 wprost-5-11)[3].
W 1996 jego syn Marcin Latałło nakręcił o nim film dokumentalny pt. Ślad[4]. W 2019 Stanisław Latałło został upamiętniony wraz z innymi polskimi wspinaczami, którzy w latach 1974–2018 zginęli w Himalajach i Karakorum, na Memoriale Polskich Himalaistów na terenie Parku Narodowego Sagarmatha w Namcze Bazar w Nepalu, na wysokości ok. 3500 m, przy szlaku prowadzącym do bazy pod Mount Everestem[5].
Był żonaty z Marią Stauber[6]. Ojciec reżysera i scenarzysty Marcina Latałły[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Portret niedokończony: o Stanisławie Latałło. Marcin Latałło (koncepcja), Maria Stauber (oprac. literackie), Anna Leder (redakcja). Kraków: Fundacja Korporacja Ha!art, 2005, s. 119. ISBN 83-89911-07-8.
- ↑ 45 lat temu Staszek Latałło pozostał na Lhotse. wspinanie.pl. [dostęp 2021-02-14].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JULJAN KOSTKA DE LIEBINSFELD, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
- ↑ Ślad. filmpolski.pl. [dostęp 2021-02-16].
- ↑ Stanął Memoriał Polskich Himalaistów. wspinanie.pl. [dostęp 2021-02-14].
- ↑ Maria Stauber. marginesy.com.pl. [dostęp 2022-07-27].
- ↑ Marcin Latałło w bazie filmpolski.pl
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Latałło w bazie filmpolski.pl
- Stanisław Latałło w bazie Akademii Polskiego Filmu
- Stanisław Latałło w bazie Filmweb
- Stanisław Latałło w bazie IMDb (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Latałło na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
