Stanisław Cebula

Stanisław Cebula (1928)
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1877 Odrzykoń
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Narodowość	polska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Cebula (ur. 1 grudnia 1877 w Odrzykoniu, zm. ?) – polski nauczyciel.

Urodził się 1 grudnia 1877 w Odrzykoniu^[1]. W 1900 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Jaśle^[2]. Podjął pracę nauczyciela od 1 września 1904, egzamin zawodowy złożył 18 listopada 1907, a 24 stycznia 1908 został mianowany nauczycielem rzeczywistym^[1]. Był nauczycielem filologii klasycznej, uczył języka łacińskiego i języka greckiego^[1][3]. Pracował w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu^[1], skąd postanowieniem z 27 września 1911 jako rzeczywisty nauczyciel został przeniesiony do założonej w tym roku Filii C. K. Gimnazjum w Samborze i w kolejnych latach uczył tam języka łacińskiego i języka greckiego oraz był zawiadowcą biblioteki nauczycielskiej^[4][5][6][7]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 26 stycznia 1912 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora^[8]. Był członkiem zarządu koła samborskiego Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych^[9]. Został odznaczony austro-węgierskim Krzyżem Jubileuszowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych^[7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na początku istnienia II Rzeczypospolitej 8 listopada 1920 został mianowany kierownikiem II Państwowego Gimnazjum w Stanisławowie, gdzie uczył języka łacińskiego^[10][11]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań i Oświecenia Publicznego z 20 marca 1926 ze stanowiska profesora i kierownika II Gimnazjum Państwowego w Stanisławowie został mianowany dyrektorem Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku z ważnością od 1 kwietnia 1926^[12][13]. W roku szkolnym 1926/1927 formalnie był dyrektorem sanockiego gimnazjum, lecz w tym czasie stanowisko kierownika tej szkoły pełnił nadal Stanisław Borowiczka, zaś S. Cebula nadal był kierownikiem II Gimnazjum w Stanisławowie^[14][15]. W szkole uczył języka łacińskiego^[16][17]. Stanowisko dyrektora sanockiego gimnazjum pełnił od 1927 do 1930^[17][18][19]. Z dniem 27 czerwca 1930 został przeniesiony w stan nieczynny, a decyzją Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 20 listopada 1930^[20] został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 grudnia 1930^[21][22]. Wśród sanockich gimnazjalistów zyskał przydomek „Cwibel”^[23].

Był działaczem sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej^[24]. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Opiekuńczej kierującej Katolickim Związkiem Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, był członkiem wspierającym i został wybrany członkiem honorowym ZMRiP^[25][26]. W 1929 był jednym z założycieli sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego^[27].

Pod koniec lat 30. przebywał w rodzinnym Odrzykoniu^[28].