Sosna hakowata
| |||
| Systematyka[1][2][3] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | |||
| Podgatunek |
sosna hakowata | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Pinus mugo subsp. uncinata (Ramond) Domin 1935 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Sosna hakowata (Pinus mugo subsp. uncinata (Ramond) Domin) – drzewo iglaste, podgatunek kosodrzewiny z rodzaju sosna (Pinus), należący do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pierwotny areał sosny hakowatej to Pireneje i Alpy Zachodnie. W Polsce występuje w Karpatach, Sudetach (rezerwat "Torfowisko pod Zieleńcem" w Górach Bystrzyckich, oraz w Górach Stołowych), a także w rezerwacie "Torfowisko pod Węglińcem" w Borach Dolnośląskich.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Zmienny, nieregularny, często stożkowaty z długimi dolnymi gałęziami.
- Pień
- Osiąga wysokość od kilku do 20 m.
- Liście
- Sztywne, ciemnozielone igły, zebrane po 2 na krótkopędach, o długości 4–5 cm.
- Szyszki
- Szyszki męskie podłużne, cylindryczne, o długości 10 mm, zebrane w grona przy końcach gałązek. Dojrzałe szyszki żeńskie są niesymetryczne, lekko zakrzywione, o długości 3–5 cm (2,5–6 cm[5]), brązowe. Tarczki wypukłe z wyraźnym wyrostkiem, hakowato odgięte ku nasadzie[6]. Nasiona czarne, o długości 3–4 mm, opatrzone skrzydełkiem o długości 7–12 mm.
-
Gałązka, szyszki męskie -
Szyszka nasienna -
Szyszki i nasiona
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Igły pozostają na drzewie średnio przez 4-9 lat. Gatunek przeważnie jednopienny, czasem zdarzają się osobniki wytwarzające tylko szyszki męskie lub żeńskie. Pylenie zachodzi od maja do lipca. Szyszki nasienne dojrzewają od września do października, 15–17 miesięcy po zapyleniu. Otwierają się wkrótce potem lub wiosną następnego roku[5].
Porasta tereny podmokłe, w Polsce głównie torfowiska wysokie i przejściowe. Występuje głównie w Pirenejach i zachodnich Alpach, na wysokościach 1000–2300 m n.p.m. Jedyne stanowisko nizinne tej sosny (190 m n.p.m.) to rezerwat "Torfowisko pod Węglińcem". Odporna na mrozy, wymaga dużej wilgotności powietrza.
Systematyka i zmienność
[edytuj | edytuj kod]Synonimy[5]: Pinus uncinata Ramond ex De Candolle, P. mugo var. rostrata (Antoine) Hoopes.
Pozycja podgatunku w obrębie rodzaju Pinus[7]:
- podrodzaj Pinus
- sekcja Pinus
- podsekcja Pinus
- gatunek P. mugo
- podgatunek P. mugo subsp. uncinata
- gatunek P. mugo
- podsekcja Pinus
- sekcja Pinus
Sosna ta uważana jest czasem za odrębny gatunek, blisko spokrewniony z kosodrzewiną.
Zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Jako podgatunek kosodrzewiny sosna hakowata jest objęta ochroną ścisłą na terenie Polski. Zagrożeniem dla gatunku było wypalanie kosówki pod pastwiska. Obecnie gatunek nie jest zagrożony[8].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Drzewo ozdobne. Wyhodowano szereg odmian ogrodowych:
- 'Compacta' – odmiana silnie karłowa, ciemne i krótkie igły.
- 'Echiniformis' – odmiana wolno rosnąca o szmaragdowym zabarwieniu igieł, sztywnych i stosunkowo długich.
- 'Fructata'
- 'Grune Welle'
- 'Hexe' – karłowa odmiana, o kulistym pokroju.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ Pinus mugo ''subsp.'' uncinata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Christopher J. Earle, Pinus mugo subsp. uncinata, [w:] Gymnosperm Database [online] [dostęp 2013-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-08] (ang.).
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Christopher J. Earle, Pinus, [w:] Gymnosperm Database [online] [dostęp 2013-07-27] (ang.).
- ↑ Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Wyd. II. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006, seria: Flora Polski. ISBN 83-7073-444-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gregor Aas, Andreas Riedmiller: Drzewa. Peter Schütt (współpraca). Wyd. VII. Warszawa: MUZA SA, 2005. ISBN 83-7200-625-3.
- EoL: 1281953
- EUNIS: 150553
- GBIF: 5285332
- identyfikator iNaturalist: 198880
- IPNI: 263396-1
- ITIS: 822566
- NCBI: 38864
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2562206
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:263396-1
- Tela Botanica: 49716
- identyfikator Tropicos: 50162928
- USDA PLANTS: PIUN4
- CoL: 4J2KB
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
