Skorupa ziemska – część litosfery ograniczona od góry atmosferą lub hydrosferą, a od dołu granicząca z górną warstwą płaszcza ziemskiego (nieciągłość Mohorovičicia nazywana też nieciągłością Moho). Składa się w głównej mierze z minerałów, tworzących skały. Grubość skorupy ziemskiej wynosi od ok. 10 do 70 km. Skorupa Ziemi zajmuje tylko 1,4% objętości globu oraz 0,3% jego masy, jest to jednak najbardziej zróżnicowana chemicznie i fizycznie geosfera. Jej przypowierzchniowa warstwa na lądach jako jedyna jest dostępna do bezpośrednich badań.

 Osobne artykuły: Skorupa ziemska kontynentalna i Skorupa ziemska oceaniczna.

Materia tworząca skorupę ziemską znajduje się głównie w stałym stanie skupienia, a jedynie lokalnie, w ogniskach magmowych, występuje stop krzemianowy w stanie ciekłym.

W obrębie skorupy ziemskiej występują dwa zasadnicze kompleksy skał. Warstwę powierzchniową stanowi kompleks osadowy, spod którego miejscami odsłania się kompleks krystaliczny. Odmienność w ich wykształceniu pozwala wyróżnić skorupę kontynentalną, skorupę oceaniczną oraz suboceaniczną.

Miąższość skorupy ziemskiej waha się od 5–km w części oceanicznej do 35–40 km na ogół w części kontynentalnej (pod Himalajami osiąga maksymalnie 80 km). Gęstość waha się od 2,7–2,8 g/cm³ w części kontynentalnej do 3 g/cm³ w części oceanicznej.

Skorupa ziemska składa się z kilkunastu płyt tektonicznych o grubości kilku–kilkudziesięciu kilometrów. Rozpoznaniem i wyjaśnianiem zjawisk związanych z powstawaniem i ruchem płyt zajmują się teorie geotektoniczne, np. tektonika płyt^[1].

• tlen (O) 46,1%
• krzem (Si) 27,72%
• glin (Al) 8,13%
• żelazo (Fe) 5,0%
• wapń (Ca) 3,63%
• sód (Na) 2,83%
• potas (K) 2,60%
• magnez (Mg) 2,08%
• tytan (Ti) 0,44%
• wodór (H) 0,14%
• pozostałe 1,5%

• epigeosfera
• powłoka ziemska

• Jerzy Makowski: Geografia fizyczna świata. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. Brak numerów stron w książce
• Włodzimierz Mizerski: Geologia dynamiczna. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. Brak numerów stron w książce