Ten artykuł dotyczy skrótu. Zobacz też: inne znaczenia wyrażenia „Sic!”.

sic! (także bez wykrzyknika lub sam wykrzyknik) – oznaczenie oryginalności zapisu, utworzone z łacińskiego wyrażenia sīc erat scriptum^[1], oznaczającego „tak było napisane”, „jak stoi”^[2], zazwyczaj umieszczane w nawiasach kwadratowych. W tekście może być używane na kilka sposobów, między innymi do wskazania, że cytowany tekst zawiera błąd i pochodzi on ze źródła, które zostało dosłownie i bez poprawiania zacytowane.^[2]

Zwrot ten umieszcza się także przy informacji, która może być odebrana jako nieprawdziwa, jako błąd itp. w celu podkreślenia, że to rzeczywiście się zdarzyło, miało miejsce.^{[potrzebny przypis]}

Wyraz sic wymawiamy jak [s-ik], czyli tak samo, jak połączenie s oraz i w słowie sinus, a więc zupełnie inaczej niż na przykład słowo sikawka^[3].

• Pisząc o Sandrze Bollock, można dopisać za nazwiskiem (sic), by nikt nie uznał, że mowa o aktorce Sandrze Bullock.
• Pisząc, że coś kosztowało bardzo dużo, można za tą kwotą dopisać (sic), by czytelnika upewnić, że nie popełniono pomyłki: „Bilet lotniczy do Chin kosztuje 50 000 złotych (sic)”.
• Cytując czyjś tekst wraz z zawartym w nim błędem (najczęściej ortograficznym), dodaje się [sic], dając czytelnikom do zrozumienia, że błąd zawarty był również w oryginalnym tekście.