Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Serycyt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(KAl2(OH,F)2AlSi3O10)
Twardość w skali Mohsa	2–2,5
Przełam	blaszkowy o zarysie heksagonalnym
Łupliwość	doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,8–2,9 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, niekiedy biały, żółtawy, szary lub brunatny
Rysa	biała
Połysk	perłowy
Multimedia w Wikimedia Commons

Serycyt – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał należący do grupy mik.

W warunkach podwyższonych ciśnień i temperatury przekrystalizowuje w muskowit lub paragonit.
Są to zbite lub drobnołuseczkowate skupienia jasnej miki powstałe w niskich temperaturach wskutek przeobrażenia innych minerałów glinokrzemianowych np. skaleni (serycytyzacja). Skład chemiczny podobny do paragonitu lub muskowit. Zwykle jednak zawiera więcej SiO₂, a mniejszą alkaliów na rzecz H₂O. Niekiedy składem jest zbliżony do hydromik, zwłaszcza do illitu.

Rozpowszechniony wśród skał plutonicznych. Składnik skał metamorficznych, np. łupków serycytowych lub serycytowo –chlorytowych, fyllitów. Podobnie jak muskowit. Często pojawia się jako produkt wietrzenia skaleni.

Miejsca występowania: w Polsce rozpowszechniony i eksploatowany na Dolnym Śląsku.

• bywa interesujący dla niektórych kolekcjonerów,
• łupki serycytowe i serycytowo-chlorytowe stanowią surowce do produkcji posypki do papy.

• serycytyzacja

• serycyt na stronie Mindat.org (ang.)