Sól potasowa, sylwinit – chemiczna skała osadowa powstająca podczas parowania wody z mórz i słonych jezior. Głównym składnikiem jest sylwin, minerał typu ewaporatu, zawierający głównie chlorek potasu, KCl. Zaliczana jest do tzw. niesodowych soli kuchennych i pozwala ograniczyć spożycie sodu.

Poza sylwinem zawiera pewne ilości halitu (NaCl), a także polihalitu, anhydrytu, gipsu, kizerytu, kainitu, karnalitu, epsomitu i minerałów ilastych. Jest podobna pod względem najważniejszych cech fizykochemicznych do soli kamiennej:

• jest miękka, plastyczna i łatwo rozpuszcza się w wodzie
• ma drobno- lub średnioziarnistą strukturę
• ma masywną, przeważnie warstwowaną teksturę

Różnice:

• gorzki posmak^[1]
• nieco większa twardość
• z powodu obecności jonów żelaza bywa zabarwiony na kolor od jasno- do ciemnoróżowego^[2]

W formie granulowanej używana jest jako potasowy nawóz mineralny dla roślin mało wrażliwych na chlorki^[2].

Znajduje zastosowanie jako zamiennik soli kuchennej, szczególnie dla osób, które powinny stosować dietę niskosodową. Gorzki smak nie jest wyczuwany, gdy KCl stosowany jest w mieszankach z NaCl, a jego zawartość nie przekracza 30–40% (w niektórych produktach, np. serze, do 50%)^[1].

Największe złoża na świecie znajdują się w:

• Rosji – Solikamsk na Uralu
• Turkmenistanie - zatoka Kara Bogaz Goł (wschodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego)
• Białorusi – Soligorsk
• Kanadzie – prowincja Saskatchewan
• Niemczech – Hanower, Merkers^[3]
• W Polsce występuje w cechsztyńskich osadach na Niżu Polskim, m.in. w kujawskich słupach solnych w Inowrocławiu, Wapnie, Kłodawie.

• sole potasowe