Sándor Tátrai (ur. 8 lipca 1914 w Tuzli, zm. 5 września 1970 w Múcsony[1][a]) – węgierski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, po zakończeniu kariery trener.
Tátrai rozpoczął karierę piłkarską w Rákosszentmihályi AFC, skąd w 1934 roku przeniósł się do Salgótarjáni BTC. Po dwóch latach zasilił Ferencvárosi TC, który występował wówczas w I lidze węgierskiej. W nowym zespole zadebiutował 30 sierpnia 1936 roku w wygranym 2:1 spotkaniu z Nemzeti SC, zaś pierwszą bramkę strzelił 20 września 1936 roku w wygranym 2:0 meczu z Phöbus FC[1]. Tátrai zdobył z Ferencvárosi trzykrotnie tytuł mistrza (1937/1938, 1939/1940, 1940/1941) i wicemistrza kraju (1936/1937, 1938/1939, 1943/1944), jeden raz zakończył z drużyną krajowe mistrzostwa na trzecim miejscu (1942/1943), trzykrotnie wygrał Puchar Węgier (1942, 1943, 1944) oraz tryumfował w Pucharze Mitropa (1937)[3]. Tátrai zakończył grę dla Ferencvárosi w 1944 roku. W sezonie 1947/1948 zasilił FőTAXI SC, w którym zadebiutował 26 października 1947 roku w przegranym 3:0 meczu z Győri ETO FC[1]. Drużyna Tátraiego zajęła na zakończenie rozgrywek ligowych ostatnie miejsce w tabeli i spadła z I ligi[4].
Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Tátrai rozpoczął pracę jako trener. W latach 1958–1961 prowadził Ferencvárosi, z którym zdobył w sezonie 1959/1960 wicemistrzostwo Węgier[1][5]. W 1963 roku trafił do Ruchu Chorzów. Na stanowisku szkoleniowca zastąpił wówczas Gerarda Cieślika[6]. Przejście do klubu komentował słowami: „Oferta Ruchu była dla mnie miłym zaskoczeniem, tym bardziej, że poważnie myślałem o objęciu posady w innym klubie. Chorzowską jedenastkę miałem sposobność obserwować podczas kilku pojedynków z czołowymi zespołami węgierskimi. Podobało mi się nie tylko wysokie zaawansowanie technicznie poszczególnym zawodników, ale przede wszystkim zrozumienie dla założeń nowoczesnej gry”[7]. Na ławce trenerskiej „Niebieskich” zadebiutował 9 sierpnia 1961 roku w zremisowanym 3:3 spotkaniu z Polonią Bytom[6]. W sezonie 1962/1963 Tátrai zdobył z Ruchem wicemistrzostwo Polski oraz dotarł do finału Pucharu Polski, w którym przegrał 2:0 z Zagłębiem Sosnowiec[8][9]. W październiku 1963 roku ze względu na słabe wyniki (dwa zwycięstwa, cztery remisy i porażki) został zwolniony z „Niebieskich”, a następnie wrócił do ojczyzny i rozpoczął pracę w Oroszlányi Bányász[10][1]. W 1966 roku ponownie prowadził piłkarzy Ferencvárosi i drugi raz w karierze zdobył tytuł wicemistrza kraju[1][5]. W latach 1967–1968 trenował Szombathelyi Haladás, zaś w latach 1969–1970 Diósgyőri VTK[1].
- ↑ Inne źródła podają, że Tátrai Sándor urodził się 12 listopada 1915 roku, a miejscem narodzin i śmierci miał być Budapeszt[2].
- ↑ a b c d e f g h magyarfutball.hu: Tátrai Sándor. [dostęp 2020-04-07]. (węg.).
- ↑ Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 193.
- ↑ magyarfutball.hu: Budapest, Ferencvárosi TC. [dostęp 2020-04-07]. (węg.).
- ↑ magyarfutball.hu: Nemzeti Bajnokság I 1947/1948. [dostęp 2020-04-07]. (węg.).
- ↑ a b magyarfutball.hu: Budapest, Ferencvárosi TC. [dostęp 2020-04-07]. (węg.).
- ↑ a b c Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 96–97.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 97.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 212.
- ↑ Gowarzewski 2018 ↓, s. 73.
- ↑ a b Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 102–103.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 98–99.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 100–101.
Mistrzostwo Węgier w sezonach: 1937/1938, 1939/1940, 1940/1941
Wicemistrzostwo Węgier w sezonach: 1936/1937, 1938/1939, 1943/1944
3. miejsce w mistrzostwach Węgier w sezonie 1942/1943
Puchar Węgier w sezonach 1942, 1943, 1944
