Ten artykuł od 2019-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Rycerze

Rycerzy trzech

Rodzaj słuchowiska	cykliczne, satyryczne
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Scenariusz	Andrzej Waligórski, Kabaret Elita
Główne role	zobacz listę w artykule
Liczba odcinków	ponad 100
Premierowe emisje radiowe
Stacja radiowa	Polskie Radio Program III
Cytaty w Wikicytatach

Rycerze – satyryczne słuchowisko radiowe, według pomysłu Andrzeja Waligórskiego stworzone i zrealizowane przez Kabaret Elita, znane też pod tytułem Rycerzy Trzech. Przeszło 100 odcinków zostało wyemitowane przez Program Trzeci Polskiego Radia w ramach audycji satyryczno-rozrywkowych 60 minut na godzinę oraz reemitowane w tym samym programie w ramach Powtórki z rozrywki.

Słuchowisko pojawiło się w odpowiedzi na popularność filmu Potop Jerzego Hoffmana według powieści Henryka Sienkiewicza, dlatego pierwsze odcinki oparte były na tej części Trylogii. Potem źródłem inspiracji stał się Pan Wołodyjowski oraz Ogniem i Mieczem (stąd też trzy wersje kupletu rozpoczynającego i kończącego słuchowisko). Fabuła oraz postacie występujące w słuchowisku zostały zaczerpnięte z całej Trylogii, a następnie sparodiowane. Głównym źródłem dowcipu są gry słowne (np. „w potrzebie wygoda, ale za to za potrzebą niewygoda”) oraz główni bohaterowie Sienkiewiczowskich powieści, którzy jednak zamiast mitologicznej otoczki zostali zaopatrzeni w wyjątkowo wyeksponowany zestaw przywar takich jak pijaństwo, tchórzostwo czy materializm. Dodatkowym źródłem dowcipów są wyrwane z kontekstu cytaty z dzieł Sienkiewicza, („pójdźcie nie mieszkając” – przecież jakbyśmy mieszkali to byśmy nie poszli), oraz nawiązanie do współczesności („świeć panie, byle nie w godzinach szczytu”).

Wydarzenia nawiązujące do Trylogii nie następują chronologicznie, co również jest kolejnym źródłem dowcipów.

• Andrzej Kmicic, Azja Tuhaj-bejowicz – Jan Kaczmarek
• Jerzy Michał Wołodyjowski – Leszek Niedzielski
• Onufry Zagłoba – Andrzej Waligórski, w kilku odcinkach nawiązujących do Ogniem i mieczem nagranych po śmierci Waligórskiego i już nie jego autorstwa Stanisław Szelc
• Oleńka Billewiczówna, Basieńka – Ewa Szumańska
• wierny Soroka, wachmistrz srogi Luśnia (w epizodach również Bogusław Radziwiłł, Karol Gustaw, Roch Kowalski) – Jerzy Skoczylas
• Hetman Czarniecki – Włodzimierz Plaskota
• Jan Skrzetuski, pan Muszalski – Jerzy Dębski
• Tyzenhauz, Roch Kowalski – Stanisław Wyrzykowski