Roman Voit
Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 września 1965 |
Zawód, zajęcie |
urzędnik bankowy |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
|
Roman Voit (ur. 24 stycznia 1888 w Harklowej, zm. 19 września 1965 w Londynie) – polski oficer, urzędnik bankowy i działacz społeczny w II Rzeczypospolitej oraz na emigracji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 24 stycznia 1888 w Harklowej pod Jasłem[1][2] w rodzinie Wojciecha i Teresy ze Stochów[3]. W Stanisławowie ukończył gimnazjum i zdał egzamin dojrzałości[2]. Przed 1914 uczestniczył w działalności niepodległościowej[2].
Po wybuchu I wojny światowej służył w szeregach Legionu Wschodniego, następnie został wcielony do c. i k. armii, przebywał na froncie włoskim, a po powrocie, do 25 maja 1919 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[2]. Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego, w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, a w późniejszym czasie w wojnie polsko-bolszewickiej z 1920[2]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6]. W 1923 był oficerem rezerwowym 51 pułku piechoty[7][8]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[1]. W marcu 1936 został wybrany wiceprezesem zarządu oddziału Związku Oficerów Rezerwy RP[9]. Podczas I Ogólnego Zjazdu Peowiaków z terenu Tarnopolszczyzny w maju 1936 został wybrany do komisji rewizyjnej Okręgu Związku Peowiaków[10].
Studiował na Uniwersytecie Lwowskim[2]. Zawodowo związał się z bankowością[2]. Prywatnie interesował się muzyką i śpiewem[2]. Działał w Towarzystwie Muzycznym im. Stanisława Moniuszki oraz występował w operze[2]. W 1926 został przeniesiony do Kalisza (był tam dyrektorem Banku Ziemi Kaliskiej[11]), a później do Katowic[2]. 20 sierpnia 1935 został dyrektorem oddziału Banku Polskiego w Tarnopolu[2]. Do 1939 był prezesem tarnopolskiego oddziału Związku b. Ochotników Armii Polskiej[12]. Po reorganizacji terytorialnej latem 1939 został tymczasowo pełniącym obowiązki prezesa okręgu w Tarnopolu[13].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony do łagrów nad Kołymą na północnym Uralu[2]. Po odzyskaniu wolności pracował w Biurze Opieki nad Rodzinami Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a po ewakuacji wojsk polskich pozostał nadal na wschodzie niosąc pomoc potrzebującym[2].
Po wojnie pozostał na emigracji i udzielał się w pracy społecznej[2]. Był działaczem Skarbu Narodowego, Instytutu Wschodniego „Reduta”, wiceprezesem Stowarzyszenia Byłych Sowieckich Więźniów Politycznych[2]. Zmarł 19 września 1965 w Londynie[2].
Od 6 września 1916 był żonaty z Marią Herminą z d. Hudetz[3], z którą miał synów: Olgierda (zm. 1939), Tadeusza, Władysława (1925- 1995)[potrzebny przypis] i Mieczysława (1928–1991), aktora[14].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Walecznych[2][3]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[15]
- Medal Niepodległości (25 lipca 1933)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
- Odznaka Honorowa „Orlęta”[2]
- Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (Stolica Apostolska)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 16, 917.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 2 (9), s. 99, Listopad 1965. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jst?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 769.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 500.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 439.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 270.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 247.
- ↑ Zamek zbarazki odbudowują oficerowie rezerwy. „Wschód”. Nr 6, s. 2, 20 marca 1936.
- ↑ Zjazd Peowiaków Tarnopolszczyzny. „Wschód”. Nr 12, s. 4, 20 maja 1936.
- ↑ Mieczysław Voit, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-10-02] .
- ↑ Związek b. Ochotników wojennych w Tarnopolu. „Wschód”. Nr 131, s. 3, 21 maja 1939.
- ↑ Trzy Okręgi na ziemiach południowo-wschodnich. „Wschód”. Nr 140, s. 3, 23 lipca 1939.
- ↑ Mieczysław Voit w bazie filmpolski.pl
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 769. [dostęp 2021-01-31].
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 329. [dostęp 2021-11-24].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.